“Er moest er wel eentje bij, anders moesten de meiden de hele tijd ‘negen’ met die zachte G aanhoren,” grapte de coach na afloop van het duel tussen Zeeburgia en AMVJ. De nummer 6 en 7 streden op deze prachtige voetbalzondag in een waar zespuntenduel. De bordeauxrode brigade wist wat het te doen stond: winnen en een plek op de ranglijst stijgen.
Schwung
De woorden van de coach galmde nog na in de kleedkamer, terwijl de aftrap plaats vond. In een klassieke 4-4-2 poogde de selectie van AMVJ vroeg grip op de wedstrijd te krijgen. En met succes. Het tempo werd gedicteerd door de ploeg, Ann en Karin de Gooijer bestreken de flanken, terwijl Linda met de pasjes strooide. De zeldzame pass die in balverlies uitmondde werd direct opgepikt door Ruth. Na een dikke 10 minuten verdween een afstandsschot van Tine – op enigszins gelukkige wijze – achter de voelvrouw van Zeeburgia: 0-1. De technische staf glunderde, want de eerste uitoverwinning van het seizoen leek in de maak.
Luttele minuten later wist Anneberber een corner op magistrale wijze direct in de lange hoek te krullen. Een wonderschone 0-2. Maar de dame had de Braziliaanse schwung overgehouden aan haar trip naar Brazilië. Bend it like Beckham en de afstandsschoten van Roberto Carlos waren er niets bij, want ook 3 minuten na haar eerste treffer van het seizoen was het raak. Vanuit een ogenschijnlijk onmogelijke hoek wist de linkermiddenvelder de bal met de binnenkant van de voet hoog in de lange hoek te plaatsen. En zo tekende de geboren Friese ook voor de 0-3. De meiden hadden de smaak nu te pakken en de schwung sloeg over op het team.
Uit een kort genomen corner kreeg Tine net wat te veel ruimte van de tegenpartij en ook zij maakte haar tweede van de wedstrijd door de bal vernietigend in de korte hoek te knallen: 0-4. Een volgende corner kwam van de voet van Tine en werd panklaar op het hoofd van Agnese gelegd. Die faalde niet en zette de 0-5 op het scorebord. Nog vlak voor rust stuurde Paulien Linda de diepte in. Linda maakte de actie, stuurde de verdediging met lunchtrommel en al het bos in en rondde koelbloedig af. Ruststand: 0-6.
Pannen
Na de peptalk van de coach, die neerkwam op “tien, tien, TIEN!” begonnen de dames wat slordig aan de 2e helft. Maar de voorhoede raakte op dreef. Met Jeltsje en Linda voorin, Tine en Ruth op de flanken en Agnese als een nummer 10 werden de pannen van het dak gespeeld. Een actie van Linda aan de rechterkant leidde tot een voorzet die Agnese keurig achter de doelvrouw werkte. Agnese bewees dat zwaartekracht alleen voor ons stervelingen geldt en dartelde lichtvoetig over het veld, strooide met dieptepasses, zette tegenstanders te kijken en zorgde voor aardig wat blauwe plekken op de tere handjes van de coaches – die maar niet stopten met klappen.
Na een weergaloze dieptepass van Agnese vond de doelvrouw van de opponent Jeltsje voor haar neus. Een tafereel wat standaard tot een doelpunt leidt: 0-8. Ann – die twee doelpunten niet genoeg vond en een assist wilde – bediende Agnese op haar wenken, want de Letse had de kans om aan te nemen en de bal buiten het bereik van de keeper te plaatsen.
Lang leek het bij negen te blijven, maar om ook die laatste pannen van het dak te spelen stoomde Karin op via de rechterkant, haalde ze de achterlijn, speelde ze de bal naar de tweede paal en tekende Agnese voor haar vierde doelpunt van de middag. 0-10, pannen van het dak, coaches gelukkig, vrouwen in extase.
De weg omhoog
De sfeer was opperbest na afloop van de wedstrijd en het team begon direct de dagdromen over het linker rijtje – waar de dames nog slechts één plek van verwijderd zijn. De smaak is te pakken, nu is het tijd om door te pakken. En zo gaan de vrouwen van AMVJ en de bijbehorende technische staf glunderend het weekend in.
