Met de ontluisterende oefenpotjes in de winterstop en een zielloze zeperd tegen Zandvoort vorige week nog vers in het geheugen, was de vraag gerechtvaardigd of de Schwung er bij de Mauricemeute vanaf nu compleet van af zou zijn. En of de Bordeauxrode zijlijn zich definitief op een kleurloos kaal en puntenkarig restant van de competitie zou hebben voor te bereiden.
Als voorgevoelens over de performance van Eén tegen de profs van HBOK gelijke tred hadden gehouden met de meteorologische voorspellingen, zou de pot van deze zaterdagmiddag opnieuw wel weer een uiterst somber verloop hebben gekend. Met andere woorden: het was pokkenweer op het Loopveld. Guur en onophoudelijk gutsend nat. Maar de tegenwoordig toch afkeuringgretige mat van de thuisploeg weigerde dit keer te capituleren voor de toorn de weergoden. Het verdroeg zelfs eerst nog goedertieren een volledige match van Twee, dat er op de valreep in slaagde een puntje te bemachtigen tegen de reserves van Loosdrecht. Dat gevecht liet weliswaar een redelijk gehavend zompige, maar ook in de ogen van een zeer coulante maar even uitstekende scheids van dienst (de heer Takacs) gevaarloos te bespelen hoofdveld achter.
En dat betekende dat coach Don Guezen van de gasten zijn ploeg op scherp kon zetten teneinde revanche te nemen voor de terechte thuisnederlaag eerder dit seizoen. En dat trainer Maurice Kuijper voluit de uitdaging aan mocht gaan om zijn pupillen het geloof in eigen kracht op het veld te laten hervinden. Dat laatste leek aan het begin van de strijd het beste te lukken. AMVJ kletste er ouderwets, met veel pressie en lekkere aanvallen bovenop. De ploeg creëerde zich in het eerste kwartier een paar die kansen die, waren zij benut, zonder overdrijven de pot al direct op slot hadden kunnen gooien. Maar scoringsdrift is al nooit een handelskleur geweest van Bordeauxrood en ook nu weer bleef de teller helaas op nul staan.
Na een minuut of twintig ontworstelde het aanvankelijk verbouwereerd opererende HBOK zich enigszins aan de druk; ook al omdat Eén, te zien aan de langzaam insluipende onzorgvuldigheden, al aardig wat energie leek te hebben verstookt in die overdonderende beginfase. De rest van de eerste helft was er sprake van evenwicht maar het af ten toe aarzelend ingrijpen van Levien Rocha en zijn verdedigers voor zich liet zich niet verdoezelen. En dat leidde toch weer tot een mentaal bittere pot thee in de rust. Een overigens fraaie corner mocht, vlak voor de pauze door de aanvoerder van HBOK spijkerhard maar ongehinderd tot een voorsprong voor zijn ploeg worden gekopt.
Het schrikbeeld van een bizar tweede bedrijf zoals vorige week leek aanvankelijk ook nu weer te worden bewaarheid. Veel balverlies, slordige passing en aflatende druk op de tegenstander manifesteerden zich bij het collectief van Eén te veelvuldig om niet voor een nieuwe afgang te moeten vrezen. Zeker niet toen onnodig balverlies op de helft van de tegenstander en een lange haal op een vers ingevallen en nauwelijks verdedigde spits een simpele en schijnbaar beslissende 0-2 op de borden bracht.
Maar ziet, in plaats van in gedachten vast met z’n allen aan het bier te gaan, richtte het team zich op en liet zowaar weer iets zien van de kwaliteiten die voor de winterstop menig opponent deden huiveren. Langzaam maar onmiskenbaar werd HBOK steeds verder teruggedrongen naar het eigen zestienmetergebied. En toen de voor do Rivaldo Cruz (vervanger van de weer behoorlijk uitgeschakelde Chris Boer) ingevallen Ousmane Sonko de aansluiting forceerde, was de AMVJ beer enige tijd helemaal los. Het was weer ouderwets lekker om te zien hoe er om elke vierkante centimeter werd gestreden en gerakkerd. Het was nog wel niet allemaal oogstrelend maar wel hartverwarmend om te ervaren dat als de ploeg echt wil van een definitieve duik naar beneden absoluut geen sprake hoeft te zijn. Het was jammer dat de kansen ook nu weer niet tot de dan verdiende gelijkmaker konden worden omgetoverd. Dat blijft een makke van de ploeg. Maar bepaald sneu was het, dat HBOK de stand door opnieuw wat aarzelend verdedigen op het eind nog tot een ietwat flatteus aandoende niveau mocht oprekken. (1-3).
Opnieuw geen punten dus voor coach Maurice en zijn mannen, maar een nederlaag die wat betreft de betoonde inzet gedurende het grootste deel van de pot heeft aangetoond dat komende tegenstanders zich opnieuw zorgen mogen maken over de veerkracht van de ploeg. Athans dat hoopt van harte
Dirk
PS.OVERIGENS BEN IK VAN MENING DAT AMVJ VOETBAL OP DE KORST MOGGELIJKE TERMIJN OVER EEN MODERN KUNSTGRASVELD DIENT TE BESCHIKKEN.
BESTUUR MAAK U HARD VOOR HET VOORTBESTAAN VAN ONZE BIJZONDERE CLUB. ER LIGT EEN PRIMA PLAN WAAR ALLE AMVJ CLUBS MEE WORDEN GEDIEND EN DE ANDERE LOOPVELDCLUBS NIET ARMER VAN WORDEN.
d
