Het zal zo’n veertig jaar geleden zijn toen ik mijn inaugurele belofte als toenmalig voorzitter van mijn clubje inloste: “als ik ooit op zaterdag genoodzaakt word als enige aanwezige hulpvaardige zelf de vlaggenstokken in de grond te steken dan houd ik het voor gezien, vrienden!†Na drie jaar was het zover en gaf ik de pijp aan de welbekende Maarten
Ik moest daaraan terugdenken toen ik afgelopen zaterdag bij de eerste wedstrijd van het seizoen de hoeken van het gladgeschoren hoofdveld van AMVJ afliep om met de oranje vaantjes op een stokje een kleurrijk contrast te scheppen voor het al even vrolijke en zonovergoten groen op het sportpark.
Ik moet zeggen dat mijn stemming ook nu niet bepaald tot de toppen van de Olympus reikte. Maar naast het feit dat ik inmiddels een paar decennia relativiteitsonderwijs van “leraar leven†achter de kiezen heb, overheersten sporen van een goed gevoel nu wel bij mijn vlaggenparade over het veld; en werd mijn chagrijn van een valse start van het nieuwe seizoen toch aanmerkelijk verzacht.
En dat kwam bepaald niet door het jaarlijkse gedoe rond de onweerstaanbaar dominante trekkracht van het Lowlands ritueel in Biddinghuizen, waar blijkbaar al heel lang geen potje (beker)voetbal tegenop kan.
Wie geïnteresseerd is in het voorspel rond de bekerwedstrijd tegen ZSGOWMS en hoe deze match ten slachtoffer viel aan het feestgedruis der Lage Landen, leze het nog zeer milde redactioneel artikel maar op de onvolprezen site van Het Amsterdamsch Voetbal. Ik wil daar geen woord meer aan vermorsen.
Ook het feit dat ik mij deze middag terecht als de “MvA van de dag†mocht kwalificeren, van de ontvangst van de uiterst aimabele scheids en de administratieve besognes in de bestuurskamer tot alweer met een vlagje in de hand langs de lijn, mocht mij de pret ook niet geheel drukken.
Want dat viel allemaal in het relatieve grote niets in vergelijking met het respect voor de mannen van Lex van Hees en zijn vierde elftal, die bereid bleken om de feestende selectie van Hans Schakel nog twee bekerpotjes te gunnen door zich als bij voorbaat kansloze stand-in tegen ZSGOenz. in de strijd te werpen. (met dank aan Daan die zijn broertje Lex niet in de steek liet en aan Yanick van der Meijs en Seranio Austin die na hun potje in Aalsmeer wel bereid waren om steun te verlenen)
Dat er voetballend dik verloren werd (0-8) na een overigens nog heel aardige eerste helft (0-3 slechts) en een tot de lege pijp manmoedig gestreden tweede bedrijf, kroonde jullie desalniettemin tot de grote winnaars van deze voor AMVJ toch knullig valse start. Een dikke Hghi Five !! vrienden van een dankbare
Dirk
