Eindelijk was daar dan weer het voorjaarszonnetje dat het goede Loopveldgras net weer even groener maakte. Het hoofdveld van buurman Rap lag er mooi bij, de scheids had er zag er strak uit en zelfs de bal had een gouden glans; de omstandigheden waren dus ideaal.
AMVJ-3 had er zin in, al een tijdje eigenlijk. De jonge heren (gemiddeld 20 jaar jong) en alweer bezig aan hun tweede seizoen bij de senioren zijn de laatste weken in een blakende vorm. Vanaf de aftrap was er maar één team dat voetbalde. Rap restte slechts verdedigen op eigen helft. Uitbraken waren er niet, die werden direct in de kiem gesmoord door een alert en fel maar bovenal geconcentreerd voetballende bordeauxrode equipe. De bal ging goed en geduldig rond en kansen kwamen. Toch bleven doelpunten lange tijd uit. En zoals dat gaat, een oude voetbalwet, uiteindelijk was er wat verslapping en Rap kreeg plots mogelijkheden. Na een half uur werd Yarden ingebracht, net terug van blessureleed. Hij pikte na weer een AMVJ aanval de half afgeslagen bal op, bleef rustig, en scoorde beheerst; 0-1. Rap leek wakker geschud en nam meer risico’s. Vlak voor rust werd een bal net buiten de zestien mooi ingeschoten, volley buitenkant voet net naast de paal. De alerte keeper Jascha was kansloos: 1-1, meteen ook de ruststand. Coach Jacques Ebben zag en zei in de rust dat het goed was en dat de winst zou komen…
Direct na de thee (een traditioneel ‘zilveren’ kannetje deze keer) liet AMVJ zien geen eendagsvlieg te zijn maar een stabiel jongvolwassen elftal. Gilles brak door op links, kwam wat lastig uit in schijnbaar ongunstige hoek maar liet met een keiharde schot in de kruising de Rap-doelman kansloos; 1-2!
Daarmee was de wedstijd gespeeld. Rap gaf steeds meer ruimte weg op zoek naar de gelijkmaker en daar wist de ‘buurman’ wel raad mee. Spits Milo gooide de wedstijd definitief in het slot. Hij werd goed in de ruimte aangespeeld en omspeelde achtereenvolgens zijn tegenstander en de keeper zonder enige moeite. Ze zijn helaas niet geteld maar deze spits heeft dit seizoen zeker al rond de dertig doelpunten gemaakt. Zoals het hele team ook zeer productief is gebleken; er werd nu al meer twintig keer vaker gescoord dan het hele vorige seizoen!
De AMVJ verdediging, weer soeverein geleid door captain Bram met Lukas aan zijn linkerzijde, gaf niets meer weg. Een compliment waard, ook omdat met twee invallers uit het vierde werd gespeeld. Jasper en Mike vormden probleemloos een prima aanvulling van de defensie. Tjarco verdeelde het spel op het midden, Jonne, Haye en Josse vulden wisselend met de eerder genoemde Yarden het goed bezette en heersende midden. Haye kwam de tweede helft niet meer binnen de lijnen; de stofzuiger van het middenveld kwam voor rust voor hem iets te hard in botsing met een opponent. Gelukkig bediende hij de vlag als grens net zo gedreven als hij speelde. Hopelijk is zijn kwetsuur van snel voorbij gaande aard want dit jonge team wordt al het hele seizoen door een lange reeks blessures gekweld (Maarten, Luca, Sebastiaan, Emiel en Volkert ontbraken vanwege kwetsuren). Voor Rap ging het AMVJ-spel vanaf nu af en toe te snel wat voor met name de uitploeg enige onaangename botsingen opleverde. De uitstekende scheidsrechter loste dit echter steeds, met gezag en zonder kaarten, goed op in de verder sportieve wedstrijd.
Uiteindelijk bepaalde de voorhoede (Gilles en Milo ieder nog een keer) de eindstand op 1-5. Daarmee zijn dit kalenderjaar maar liefst 23 punten behaald in 10 wedstijden (7x winst, 2x gelijk en slechts 1 nederlaag). Voorwaar geen slecht resultaat voor veruit het jongste team uit deze competitie.
Complimenten heren, en het plafond is nog niet eens bereikt!
