NFC mag dan inmiddels met weinig punten definitief op de onderste tree van de 2A-ladder zijn blijven steken, de derby’s tegen Bordeauxrood brengen toch altijd wel wat extra verborgen krachten boven. In ieder geval trad de Lokken-army met voldoende eenheden en ook nog een bijna gevulde bank op het Loopveld aan. En dat was naar zeggen van grens Baars van NFC de afgelopen tijd ook wel eens anders geweest.
Reden temeer voor scheidende coach Maurice Kuijper om zijn eigen nog steeds ernstig gedecimeerde en weinig riant in het mentale vel stekende groep te waarschuwen voor misplaatste hoogmoed. Gecombineerd met een warm pleidooi om er niet net zo’n k-zooi van te maken als de week ervoor tegen het ook al nietig geklasseerde EDO. Een vertrek met zes verliespunten tegen degradantenteams zou zijn toch zo fraai opgepoetste Bordeauxrode blazoen op de valreep toch wat smoezelig en vlekkerig hebben gemaakt.
Beide teams bleken aan de hierboven veronderstelde verwachtingen te willen voldoen. Zeker in de eerste helft speelde NFC weliswaar niet de pannen van het dak maar kon toch met inzet en verve behoorlijk aanpikken bij zijn opponent. Die laatste had de woorden van zijn coach blijkbaar ook ter harte willen nemen, want Eén speelde nou niet echt briljant maar er zat heel wat meer drive in dan de afgelopen wedstrijd het geval was.
Dus ontspon zich de eerste helft een best te verteren potje voetbal waarbij de neutrale toeschouwer nou niet direct de indruk kreeg enerzijds met een gedegradeerd team van doen te hebben en aan de andere kant eentje die aanzienlijk hoger geklasseerd is. Daarvoor speelde NFC in het eerste bedrijf te aardig tegen een overigens wel wat beter voetballend AMVJ 1. De meeste kansen en mogelijkheden vielen gaandeweg dan ook aan Loopveld zijde te noteren. En een daarvan werd door Wieger Visser na een half uurtje listig in een verdiende voorsprong voor zijn ploeg omgezet. NFC bleef ook na die achterstand energiek maar vrij gevaarloos naar beter streven, maar tot de rust lukte dat in ieder geval niet.
Met de tweedebedrijfzeperd van de pot tegen EDO nog vers in het getroebleerde geheugen, bleef het afwachten hoe de mannen van Kuijper de thee hadden geconsumeerd. Redelijk tot goed, mocht de conclusie zijn nadat het beginsignaal van de jeugdige maar als gepokte routinier leidende arbiter (van Rijn) de beide ploegen weer aan de bak zette. AMVJ voerde de druk op en liet de tegenstander hooguit wat ruimte om met de lange haal de beide spitsen in stelling te brengen. Maar dat lukte maar zeer matig tot helemaal niet. De waakvlam van NFC was de tweede helft al snel uitgedoofd, zo leek het wel. Alleen de nog maar kleine marge van één doelpuntje hield de ploeg morrend en steunend op de been.
Eén bleef daarentegen met veel inzet bezig het eigen blazoen weer wat op te poetsen en dat van zijn coach te behoeden voor een onzalige besmetting. Uiteindelijk leidde dat via een droge knal van Dennis Frijn tot het breekpunt van de 2-0. Want daarna begroef NFC de strijdbijl definitief onder de gelukkig weer veel beter bespeelbare zoden van het Loopveld. (Ook al scheidend) NFC coach Partick Lokken moest lijdzaam toezien hoe zijn team AMVJ in het restant alle gelegenheid bood om weer wat broodnodig vertrouwen te tanken.
Via nog twee goals van respectievelijk René Boer en Imke van Moorselaar (via de vuist van een NFC verdediger) lukte dat aardig. Maar meer was mogelijk geweest, gezien de vrije doortocht en de kansen die Eén van zijn derbygasten geboden kreeg. Desondanks was het na afloop van deze uiterst sportieve wedstrijd toch wel lekker om, na een behoorlijke prutperiode, voor Bordeauxrood weer eens drie punten te mogen inboeken.
En omdat zeges wonderen doen, begint er toch weer iets van vertrouwen te gloren dat het in de play-offs nog best eens heel aardig kan worden. Zeker als al die gekwetsten weer wat meters hebben kunnen maken in de restant potjes van deze toch wel uiterst gedenkwaardige competitie. Althans dat hoopt de stand-in van grens Harry:
Dirk
