Het seizoen zit erop. Tijd voor een reflectief moment.
Maar eerst nog een potje om des keizersbaard voor Bordeauxrood. Maar zeker niet voor de bezoekers. DVVA had gezien de stand op de ranglijst nog alle belang bij een voor hen gunstig resultaat.
Ondanks een verzengend zonnetje met temperaturen van hittegolfwaarden verkoos ik mij toch een plekje aan de zijlijn.
De fysieke last van het gesjouw met een stoeltje werd mentaal bepaald niet verlicht door speels bedoelde maar hard binnenkomende sneeren van deze en geen of ik deze zetel toch alleen wilde gebruiken om in te zitten. Ja, ja, een mens gaat een keertje in de blinde vlekken en het word je blijkbaar voor de rest van je leven nagedragen. (zie mijn bekentenis vorige week).
Manmoedig en schier onaangedaan de gesels op deze Via Dolorosa trotserend, nestelde ik mij naast Henk Boer, oertrouwe supporter van het team en vooral van zijn voetballend nageslacht: kleine grote Chris (helaas weer geblesseerd) en René die voor dit laatste potje nog een paar opmerkelijke circusacts in petto had. Maar daarover straks.
Omdat er voor AMVJ na de winst vorige week geen nacompetitievuiltje meer aan de strakblauwe lucht was, had coach Kumar, daarin gesteund door uw chroniqueur, zijn Kids er gedurende de week ernstig van moeten overtuigen, dat van “shirtje-trekken” geen sprake kon zijn. Gezien de belangen die voor de komende tegenstander nog op het spel stonden zou een fantasieopstelling door hun ook in nood verkerende concurrenten licht als een onwelgevallig soortement match-fixing kunnen worden opgevat. Beetje gemor van een enkeling die zich nu de kans ontnomen zag om als stoer verdediger eens een keertje als dodelijke spits te fungeren. Maar de kleine generaal Kumar bleef op zijn strepen staan.
En daarom stond vrijwel eenieder die beschikbaar was- en dat waren er in totaal veertien van de oorspronkelijke twee en twintig (!) man tellende selectie- op een voor hem redelijk bekende plek.
En dat was de eerste helft ook wel te merken. Bordeauxrood balde aanzienlijk beter dan het wat nerveus bleek opererende DVVA. Maar het was weer weinig effectief in de afwerking. Een schampschot op de lat van Daan van Hees was eigenlijk het enig vermeldenswaardige wapenfeit in de eerste 45 minuten. Van de tegenstander niets nieuws te melden dan zo even.
De rustfluit van de in dit bedrijf goed leidende scheids van dienst de heer Primowees begeleidde derhalve een over het geheel matige ongetwijfeld door hitte zwaar beïnvloede
0-0.
In de tweede helft pakte DVVA de zaken wat voortvarender aan dan tot dan toe. Aan Bordeauxrode kant nam de slordigheid zodanig toe dat balverlies meer en meer opgelegd pandoer werd. Uit een daarvan ontstond een rommelige gedoetje bij de zestien waaruit de scheids waarschijnlijk terecht een bevrijdende pingel voor de bezoekers destilleerde.
Dankbaar geaccepteerd en vlekkeloos genomen. (0-1)
Vijf minuten daarna opnieuw een onbedoeld defensief cadeautje van het AMVJ defensief, dat zelfs de 0-2 betekende.
Een minuut of twintig voor tijd voerde supersub René Boer een prima voetbal-act op door met een gelikte kopbal de spanning in de pot en de zenuwen bij de tegenstander weer terug te brengen.
Zijn euforie te velde duurde echter maar een paar minuten omdat hij na een zo te zien wat dubieuze gele kaart de scheids als kleurrijk medewerker in een circus betitelde en kon vertrekken.
En met zijn 10-en was AMVJ niet bij machte om nog een enigermate kleurrijk resultaat uit het laatste loodje van deze merkwaardig bizar verlopen competitie te slepen.
De eindfluit van de ongetwijfeld ook door de hitte in de tweede helft niet aan zijn scherpe niveau van daarvoor toekomende scheids, veranderde de aanvankelijk zwaar wegende laatste loodjes voor DVVA in vederlicht en luid bejubelde veertjes. Gezien de resultaten elders was het behoud van het tweedeklasser schap een feit.
In de nazit met voorzitster Jill en de technische staf van DVVA een biertje ,bitterballetje met felicitatie waard.
Maar we waren het er toch al snel over eens dat aanvankelijk redelijk hoog gespannen verwachtingen er bepaald niet uitgekomen waren.
Voor het mij zo dierbare AMVJ Eén al helemaal niet, want werd in de beginfase niet nogal luid gespeculeerd op een hoge klassering?
Terugkijkend op een zoals gezegd bizar merkwaardig seizoen, gekenmerkt door een hoge mate van opmerkelijke wisselvalligheid in de resultaten, kan ik allerlei oorzaken opnoemen die een rol hebben gespeeld.( ja, ja vrienden ook de soms narrige interventies van ondergetekende) maar dat gaan we hier liever niet uitspellen.
Ik wil het laten bij de vaststelling dat Eén:
• in de eerste periode terecht werd uitgeroepen tot de – overigens maar weinig puntjes (7) opleverende- gelijke spelen koning van de lijst
• in de tweede periode op een haar na het periodekampioenschap misliep (21 punten!)
• in de laatste acte er in slaagde om met slechts drie ( maar bijzonder kostbare) puntjes als laatste te worden genoteerd.
• In zijn totaliteit net boven de fatale (nacompetitie) streep bleef
• als team inclusief de gekwetsten desondanks als vrienden Amsterdam bij nacht en ontij herhaaldelijk onveilig hebben gemaakt.
• coach Kumar een leerzaam eerste jaar als seniorentrainer heeft beleefd
• de clubleiding hem ook volgend seizoen opnieuw een prognose laat maken over de prestaties van zijn pupillen
• het team 110 % service werd verleend door onze onvolprezen Lucky (materiaal en keepers), Jan Willem (fysio) en Steve(grens)
En tenslotte dat uw chroniqueur (zonder vlagje maar met het stoeltje):
• alle spelers (en niet spelende spelers) heel erg bedankt dat ze- als compensatie voor mijn ouwe gemor- de spanning er zo lang, maar met opluchtend eindresultaat hebben ingehouden
• de vertrekkende boys het allerbeste wenst
• een bijzonder voortvarend herstel voorziet van clubicoon en teamfenomeen Mark Schol
• een hele diepe buiging maakt voor de hondstrouwe supporters van Bordeauxrood
• de lezers van mijn frutsels prijst voor hun doorzettingsvermogen
• kampioen BOL feliciteert met de behaalde promotie
• plaatsgenoot Amstelveen Heemraad alle succes wenst in de nacompetitie
• datzelfde HBOK toewenst (ook al kunnen wij dit seizoen niet op klompen lopen)
• iedereen en alles een uiterst lekkere vakantie wenst en allemaal gezond weer op voor een hopelijk iets minder bizar maar wel succesvol nieuw seizoen voor het vlaggenschip van “De Mooiste Club van Amsterdam”.
Dirk
