Als het meezit, beste adepten van een lekker potje voetbal, is er dit weekend een ongetwijfeld weer leuke en spannende competitie in klasse 2a van het zaterdagvoetbal van start gegaan. En dus werd er ook op het Loopveld voor de eerste keer na het hopelijk virus gevoeligste deel van het Coronatijdperk eindelijk weer voor het eggie en hopelijk – zie het vraagteken bij de kop – voor 26 potjes van Bordeauxrood en hun tegenstanders afgetrapt.
Fijn dat er ook weer publiek bij mocht, want de oorverdovende stilte uit de voorbije periode past het immer luidruchtige voetbalvolkje bepaald niet (en uw chroniqueur zeker niet, want hij kon zijn kop bij tijd en wijle toch weer niet houden bij deze ouverture van AMVJ 1 tegen het “koppig stoere” Zandvoort).
Het was best gezellig langs de zijlijn. Niet dat je over de koppen kon lopen, maar er waren voor Bordeauxrode begrippen wel meer dan “anderhalve man en een paardenkop”.
En die zagen een kwalitatief niet briljant, maar desalniettemin best aardige en toch ook weer merkwaardige wedstrijd.
Zeker voor Eén, dat er een gewoonte van lijkt te maken om de trouwe bordeauxrode zijlijn met vreemde verrassingen te trakteren (zie b.v. het krankjorume scoreverloop tijdens de bekerwedstrijd tegen HBC).
Ook vandaag was het weer raak. Want er was nog koud een minuutje gespeeld of de Tavenier Kids (coach Kumar was ziek; beterschap Ricky) kregen de kous al direct op de kop, toen de scheids van dienst de heer Barrales de bal voor een door menigeen (van de thuisclub) betwijfelde pingel, zeer gedecideerd op de stip legde. Een buitenkansje voor de bezoekers, die even later juichend terug konden naar de plek waar zoëven ook al was afgetrapt (0-1).
Voor Bordeauxrood dus het parool om de kop niet te laten hangen, maar dat kostbare ding er juist goed bij te houden om te voorkomen dat je met nog bijna een hele pot voor de boeg al meteen tot kop van Jut bent geslagen.
Dat gebeurde gelukkig ook niet; de koppies bleven fier op de gerechte ruggen, maar het lukte de ploeg in het eerste bedrijf toch ook niet echt om de wedstrijd finaal op de kop te zetten.Zandvoort was gewoon beter, robuuster en leek er met de kop wat beter bij te zijn dan het naar ritme zoekende Eén, dat vaak met de lange hijs naar voren, voor gevaar dacht te stichten. Maar “die strepen” eindigden in de meeste gevallen op de krachtige koppen van de defensieven van de bezoekers. Anderzijds: echt gevaarlijk werden de Zandvoorters ook niet meer tot de rust (0-1).
Het was duidelijk dat tijdens de limonade (voor hete thee was het blijkbaar te heet) de koppen in de thuiskleedkamer danig bijeen waren gestoken. Het “kop op, nog niks verloren” was bij het her-betreden van de groene grasmat duidelijk van de strakke koppen af te lezen:
“deze tegenstander zou een kopje kleiner worden gemaakt”.
Aanvankelijk lukte dat ondanks een verbeten inzet niet echt goed. De taaie gasten werden weliswaar teruggedrongen, maar de handvol mogelijkheden die dat opleverde, leverden geen score op. Het was en bleef ook deel twee een stevige en spannende pot, maar ook een foutenfestival van behoorlijke omvang. Hoewel niet echt over de schreef – al zou je het aan het regelmatige gekerm en gemaakte misbaar wel denken – vrij fors en mannelijk was het bij tijd en wijle zeker. Het noopte de scheids om zichzelf een administratieve last te bezorgen door in totaal 7 maal een gele prent uit te delen (drie om vier). Een minuut of tien voor tijd leek het voor Bordeauxrood toch nog goed te komen.
Als beloning voor het manhaftig en voetbalmatig ook beter doorzetten werd alsnog de luid bejubelde gelijkmaker achter de Zandvoortse goalie geprikt.
Uiteindelijk mocht het allemaal toch niet baten.
In plaats van het puntje te koesteren, ging de thuisploeg te druistig op jacht naar de winnende. Door logische vermoeidheid (bij beide partijen) werd het veld erg groot en dan is een simpel balverlies vaak oorzaak om je vervolgens collectief voor de kop te slaan. Dat gebeurde Bordeauxrood vlak voor tijd toen de tegenstander vrije doortocht werd gegeven om geheel opgelucht de 1-2 in een leeg doel te leggen. Dat het daarna nog iets treuriger werd (1-3) bezorgde de Tavenier Kids nog wat meer koppijn, maar dat was in feite meer voor de statistiek.
Zonder met een Bordeauxrood bord voor de kop te lopen, mag de conclusie zijn dat het, afgemeten aan het tweede bedrijf, voor hetzelfde geld anders had kunnen aflopen.
En als u mij niet gelooft: dit waren ook de woorden die de aardige coach Ted Saunier van Zandvoort na afloop sprak voor de camera van RTVAmstelveen (dat in de loop van maandag komt met een nieuw sportprogramma: “de Acht van Amstelveen” (op site en TV)). Voor AMVJ Eén geldt dat voor hen vandaag de kop er met nul punten af ging, maar dat dit helemaal nog niet betekent dat het team de kop definitief kwijt is. Het bewijs daarvoor zal volgende week al worden geleverd, volgens de koppig hoopvolle
Dirk
