“L’histoire se répèteâ€, â€niks nieuws onder de zonâ€: gezegdes die een gebeurtenis of ervaring in het heden exclusiviteit ontnemen omdat er zich in het verleden aantoonbaar al precies zoiets dergelijks heeft voltrokken.
In nogal wat opzichten gold dat ook voor de toppot die Eén op het fraaie nieuwe kunstgras bij Goed Genoeg tegen AFC moest afwerken. Ook hier weer veel doelpunten, een grillig scoreverloop, een nogal oenig weggegeven voorsprong in de dying seconds van de game en dus uiteindelijk een voor de Schakelboys toch teleurstellend gelijkspel.
De vergelijking met de strijd van een week eerder tegen de mannen van BOL uit Broek op Langendijk was feitelijk niet moeilijk te trekken. Maar qua verloop ging de vergelijking wel behoorlijk mank.
Goede wil ontbrak weliswaar niet bij het voor deze gelegenheid geheel in het azuurblauw gestoken Bordeauxrood, maar het eerste bedrijf was er nou niet een om vanwege het attractieve optreden lang in het archief van de grijze cellen op te slaan. Een beetje fantasieloos en traag rondspelen van de bal, veelal gevolgd door een voor de ploeg onnatuurlijke en dus zelden aankomende lange hijs naar voren, vormde (te) lang het weinig opwindende stramien van de eerste 45 minuten. En aan mogelijkheden en kansen viel er als gevolg daarvan ook bitter weinig te genieten.
De tegenstander die de laatste tijd in de winning mood verkeerde en al evenveel punten scoorde als het die zelfde periode aardig veel punten morsende Eén, oogde wel wat dreigender maar kon aanvallend ook geen grote potten breken. Daardoor neigde dit toch altijd spectaculaire potje tussen twee vriendelijke aartsrivalen op een op het grauwe weer gelijkende en doelpuntloze eerste helft uit te draaien.
Totdat een minuutje voor de thee out of the blue een forse harde en lage voorzet door het AMVJ- defensief volslagen verkeerd werd behandeld, waardoor AFC alsnog met een niet geheel onverdiende voorsprong kon gaan rusten.
Gelukkig was, zeker voor de AMVJ zijlijn getrouwen, het tweede bedrijf van een geheel ander karakter. Net als vorige week toen een snel verkregen en schijnbaar rustgevende voorsprong aanvankelijk weer klungelig werd verspeeld, ging de ploeg van coach Schakel nu ook weer op jacht naar eerherstel.
Het was bepaald nog niet oogstrelend wat er op de vlekkeloze mat werd neergelegd, maar de fighting spirit die van acquit collectief ten toon werd gespreid vergoedde veel. Korter op de man spelen resulteerde in veel meer druk en dat leidde onder meer tot een aantal hoekschoppen (voor rust:0) die bepaald niet van gevaar ontbloot waren.
Uit een daarvan, genomen door de weer tomeloze Imke van Moorselaar knikkebolde Jeroen Halsema de gelijkmaker in de kruising. De pep die van dit kunststukje uitging was duidelijk zichtbaar in een toenemende gedrevenheid van de ploeg. Maar die werd helaas kort daarop weer wat sullig ogend teniet gedaan toen na een corner aan de andere kant en een hoop gegrabbel en gerommel de bal uiteindelijk via het been van een Bordeauxblauwe verdediger voor een 2-1 voorsprong voor AFC over de doellijn hobbelde.
Het pleit voor het team dat deze hernieuwde achterstand niet het signaal was om in paniek te raken dan wel de overbekende pijp aan Maarten te geven. Integendeel, er maakte zich eerder een nog grotere verbetenheid meester van AMVJ om het zuur weer snel in het zoet om te zetten. En dat lukte in het laatste gedeelte van de strijd voortreffelijk.
In tegenstelling tot de week ervoor toen een opnieuw verkregen riant lijkende voorsprong ten leste haast zenuwachtig achteloos werd weggegeven, toverde collectieve wilskracht vlak voor tijd zelfs een voorsprong op het scorebord.
Eerst was het Bram Owusu die op de linkerhoek van het strafschopgebied een kleine schijnbeweging nodig om zich zo de ruimte te verschaffen voor een schitterende krul in het rechterzijnet. (2-2) En niet veel later verlengde de toch niet met al te veel centimeter toebedeelde Joram Melis een vrije trap vlak voor tijd met zijn koppie listig tot een schier zegebrengende voorsprong.
Maar bij het scheiden van de markt herhaalde helaas de geschiedenis zich op een haast vileine manier toch weer. Een behoorlijk naar buitenspel riekende situatie werd keeper Levien Rocha zo zeer te machtig dat hij een AFC –er alsnog de kans bood een punt voor zijn ploeg te redden. Jammer maar helaas dat bepaalde gezegdes dan weliswaar niet helemaal en qua inhoud precies omgekeerd maar uiteindelijk in het voor AMVJ teleurstellende resultaat toch weer opgingen.
Nu dus net weer niet Goed Genoeg voor drie punten. Maar nog steeds vol vertrouwen dat de historie van de vliegende competitiestart zich aan het eind van de rit ook weer voluit zal herhalen , is en blijft
Dirk
