de Ene helft is de Andere niet!

Het programma van AMVJ Eén had dit paasweekend iets weg van het professionele karakter van de Premier League tijdens de kerst: spelen op zaterdag tegen het niet misselijke WVHEDW en aansluitend ook nog es inhalen tegen het voor de punten knokkende BOL op maandag.
Niet niks voor een stel liefhebbers die er naast hun hobby met de bal ook nog wel wat andere ronde geneugten des levens op na schijnen te houden. Dus was ik uiterst benieuwd hoe de koppies van de heren erbij stonden (dan wel hingen) na het op zeker uitbundig vieren van de eclatante zege op WV en het verorberen van ongetwijfeld uiterst copieuze paasbrunches met “eggs and bunnies”.
Ik moet zeggen: het viel niet tegen wat ik voorgeschoteld kreeg. Ook de warming up -voor de schrijver dezes immer een graadmeter voor de mate van teamspirit tijdens de wedstrijd – leek best ergens naar. Het bezoekende BOL kon zich, naast het feit dat de deze middag gutsende regen daartoe zijn natuurlijke bijdrage leverde, de borst nog eens figuurlijk extra nat maken, concludeerde ik dan ook vergenoegd.
Staand naast de ex-coach van Bordeauxrood en nu bijna oefenmeester 1, de nog immer goede Hassan Azoum gaven de eerste vijftien minuten vreugdevolle voeding aan mijn aanvankelijk optimisme.
Eén creëerde zich met aantrekkelijk en gedreven spel de meest riante mopgelijkheden en open kansen om al vroeg een ruime en waarschijnlijk afdoende voorsprong te nemen. Het ontbrak echter enerzijds aan een beetje geluk (een genadeloze pegel van Jimmy eindige zo hard in het kruis dat de terugspringende bal de goalie voor tien tellen naar het groene canvas verwees). Maar aan de andere kant werd ook wel weer heel knullig met de afronding omgesprongen. Misschien is er –zoals tegenwoordig in de voetballerij mode schijnt- een doorwrochte zielenknijper nodig om te duiden wat het team bezield als het scorend vermogen eventjes op tilt blijft. Je zag als het ware de greep op het spel met de minuut verslappen en voor de zoveelste keer deze competitie kreeg een tot dan toe volslagen kansloze opponent alle gelegenheid om zich aan het eigen onvermogen te ontworstelen en zelfs gevaarlijk te worden. Eén bakte er compleet niks meer van en toen ook nog es de kleine middenveldheer Imke de soliditeit van zijn ribbenkast iets te uitbundig had getest tegen de fors uit de kluiten gewassen keeper van BOL was het helemaal hommeles.
Ik had het de nog steeds naast mij staande Hassan nog niet voorspeld of alles wat BOL was ging uit de clubnaam toen slap verdedigen aan AMVJ kant een van hen alle kans bood een schot los te laten dat Kiepie vlak voor rust ootmoedig deed bukken. Tegen de verhouding in maar gezien het laatste deel van het eerste bedrijf, op basis van “eigen schuld dikke jeweetwel…” een niet eens onverdiende achterstand van de Mauricemeute.
Het is dat het AMVJ clubgebouw een degelijke dakconstructie heeft anders had het restaurant dankzij de decibelverwoestende preek van coach Maurice tijdens de rust, nu een openluchtbar gehad. De coach was boos, voelde zich voor Jan- met- de- minuscule- achternaam gezet door de groep en wist dat in een fijnzinnige, rood aangelopen, maar niet minder haarscherpe analyse te verwoorden. Ik heb nog nooit iemand zo kort en helder horen duidelijk maken dat het een armoedig, hooghartig en slap zooitje was wat zijn team in de voorafgaande dertig minuten op de mat legde.(H)eerlijk!!!
Omdat hij mij door mijn sombere opmerking voor rust blijkbaar voorspellende gaven toedichtte vroeg Hassan mij onder een wat optimistischer gesternte te orakelen wat de eindstand zou worden.
Wat ik hem zei klopte niet, maar de illusie van mijn paranormale begaafdheid is in ieder bij één persoon voorgoed gevestigd. Want hij nam afscheid om in hoger voetbalregionen te gaan analyseren toen de door mij “voorspelde” 3-1 voor Eén op het bord stond.
Want wat voor rust niet lukte gebeurde nu al vrij snel in de tweede helft. Goed spelen en….. scoren.
Eerst deponeerde Tjerk een goedlopende open aanval beheerst voor de gelijkmaker in het vijandelijke net. En nog geen twee minuten later was de voorsprong een feit toen Jimmy zich koninklijk liet fêteren na een vrije trap met recordsnelheid snoeihard en in één keer in de uiterste hoek te hebben gekanjerd.
Absolute opluchting en bevrijding maakten zich vervolgens meester van het team en dan kun je zien hoe aardig zij toch kunnen ballen. Dan blijkt ineens de hoge positie op de ranglijst volslagen logisch.
Want met speels gemak en zonder ook maar enige ruimte aan de tegenstander meer te gunnen werd er daarna tot de laatste minuut door Eén gedomineerd. Het overigens sportieve BOL kreeg alle hoeken van het Loopveld voorgeschoteld en moest ook nog eens lijdzaam toezien hoe in het restant van de pot de score drastisch werd opgevoerd. Want bij het eindsignaal van een alweer goed en rustig leidende scheids, de heer Derksen stond het maar liefst 6-1 voor de thuisploeg. En dat was gezien het beeld in de tweede helft absoluut niet geflatteerd. Eerst mikte Thomas een terecht toegekende pingel voor 3-1 in de touwen; vervolgens tekende uitblinker Cri (Chris Boer) met een beentje hulp van een tegenstander voor nummer vier. Op het gevaar af scorend door zijn broertje te worden bedreigd deed vervolgens ook spits Boertje nog een duit in de zak en kwam het slotakkoord van de solovoet van Wieger Visser. En zo kwam er doordat de ene helft van Eén gelukkig de andere niet was toch nog een mooi slot aan een ook al 6 puntengaaf paasweekend. Gesterkt door mijn (nog onvolledig) voorziende blik tijdens deze pot, herhaal ik vol hoogmoed de voorspelling dat de tegenstanders tijdens de nacompetitie ook bij droog weer hun borst nat kunnen maken.

Dirk