297x gelezen

De Dames van Verkade, de Meisjes van de Suikerwerkfabriek en de Sigaren

Voor liefhebbers van flauwe en soms behoorlijk schuine kleedkamerhumor was dit een neerslachtig weekje. “Woke” en blijkbaar blazoenschone adepten van de afrekencultuur (“Cancellers”) sloegen opgewonden en om het hardst toe om de mannen van Veronica Inside de mond te snoeren. In een tijdsgewricht waarin zich- als correct afficherende- rolmodellen de mond vol hebben van de het grote goed van de vrijheid van meningsuiting – inmiddels een toch al uitgemergeld residu van wat het zou moeten zijn- heeft nu het vrijwel enige programma dat die vrijheid nog een beetje benutte zichzelf van de buis gekegeld.

Het zij zo, ik ga niet mee in het onbewuste geleuter dat zich rond deze nieuwe soap voltrekt. Dus laat ik het bij de vaststelling , dat je in deze tijden behoorlijk voorzichtig moet zijn om het “voor de buis weg” over jeugd- en andere zondes te hebben en daarbij foute grappen te debiteren over al dan niet beschonken relaties met de andere sekse (vice versa trouwens).

Aangezien Zaandam deze week ook mijn aandacht had vanwege het behoorlijk cruciale treffen tussen Bordeauxrood en de Zaanse tegenstander, was de parallel tussen die stad en de van oudsher gerenommeerde koekfabriek van Verkade snel getrokken. Google en YouTube leveren met een druk op de knop behoorlijk wat sterke verhalen over en de reclames die in vroeger tijden werden gemaakt rond “de “soppende dames van Verkade”. En die logen er qua insinuatie dus ook niet altijd om.

Toen daar direct achteraan de hit uit de zestiger jaren van de vorige eeuw betreffende ”de meisjes van de Suikerwerkwerkfabriek”, gekweeld door zowel mannen als vrouwen langskwam (“pak je uit en pik je in….”: niet als verkleinwoord aan elkaar geschreven, maar toch) dacht ik alleen maar: “andere tijden, andere opvattingen, andere wetten.”

Dat werd nog bekrachtigd toen ik in mijn diaspora naar “respect”(want daar draait het wat mij betreft toch om) langs het uiterst prozaïsche oeuvre aanliep van de legendarische “Bolle Jan”, met fameuze liedteksten als “twee sigaren van twee…..” en andere werkjes(uitgebracht op vinyl) die heden ten dage toch niet door de grensoverschrijdende meetlat zouden komen? Toen (en nu ook nog niet) bleef het grensoverschrijdend stil op dit vlak.

Het bewijs van een en ander kunt u allemaal vinden op “de socials”. En uw eigen mening daarover tegen het licht houden. Waar een wedstijdje tegen een Zaanse tegenstander al niet toe kan leiden…..
Maar bij nader inzien bleek het materiaal in de kop van dit artikel toch ook bruikbaar voor het vervolg.

Want zoals ik al opmerkte: het ging hier om een belangrijk potje voor beide teams. Bordeauxrood kon zich in deze zes punten pot met een driepunter relatief veilig spelen en Zaandam zou omgekeerd evenredig bij winst de strohalm van het voorkomen van nacompetitieperikelen kunnen grijpen.

In de afgelopen weken was gebleken dat Zaandam bezig was met een imposante reeks en AMVJ steeds meer in de hoek kwam waar de klappen vallen. Natuurlijk gaan vergelijkingen met “de Dames” en “De meisjes” compleet mank, want Zaandam ontpopte zich ook op het Loopveld als mannen met een missie, terwijl de thuisploeg welswaar niet van suiker was, maar toch meer had van “jongens met vooral een
licht mentaal/fysieke achterstand op de tegenpartij”.

Dat bleek in het eerste deel van de eerste helft nog niet zo te zijn, want AMVJ kwam redelijk goed uit de startblokken en forceerde via een knappe kopbal van Teddy Mijnals een voorsprong. (1-0). Toch een hele opluchting voor de hondstrouwe zijlijn, na al die achterstanden.

Tot vlak voor rust bleef dat zo toen laks verdedigen leidde tot de ook mooi gekopte gelijkmaker. (1-1)
Nog niks aan het handje, maar de voortekenen, die zich eind eerste bedrijf bij de ploeg van coach Kumar aftekenden werden helaas na rust bewaarheid.
Van de kant af gezien zakte het energielevel bij Bordeauxrood gedurende het verstrijken van de tijd meer en meer, werd de passing allengs onzorgvuldiger en kreeg Zaandam de geest van winnen juist meer en meer (NB. Dat een scrimmage begin tweede bedrijf al niet tot een Zaanse voorsprong leidde was op zijn zachtst gezegd grensoverschrijdend wonderbaarlijk, maar had wel een wake up call voor de Kumar Kids zijn; jammer maar helaas) Toch bleef het tot de kort voor tijd gelijk. Maar wat zo langzamerhand vast pandoer is geworden: in de slotminuten kreeg de thuisploeg opnieuw de kous op de kop. Dus werd, na zo op het oog ongeconcentreerd verdedigen bij een Zaanse vrije trap alle tijd en gelegenheid geboden tot het opvangen van de bal, terugleggen op een maatje en een tot euforie leidende inprikker (1-2) .

Een wanhoopsoffensief bracht geen verandering meer in de stand. En toen de eminent leidende scheids van dienst, de jonge en talentrijke heer van Pinxteren voor inrukken floot had AMVJ minimaal twee sigaren uit eigen doos te pakken: opnieuw een nederlaag tegen een lager geplaatste club en een zo langzamerhand zorgelijk kleiner geworden gat van nog maar vijf punten met de gelukkige Zaanse winnaars. (met nog zes lastige potjes voor de boeg)

Tot slot: ik had vorige week aangekondigd te zullen melden of “Dirk mopperkont” tot het verleden behoort.

Antwoord: vergeet het maar! Als het over voetbal gaat blijft dat alter Ego helaas en grensoverschrijdend nog springlevend. In ieder geval deze zaterdag viel ik tot mijn eigen schrik weer terug. Maar ondanks dat blijft Bordeauxrood 1 mij zeer dierbaar, what ever happens. Dus: sorry gents en alle sterkte bij de komende “toppers” van
Dirk