De Achterkant van het Gelijk……

De oude wijsgeer Socrates, hield er bij leven een dialoogtechniek op na die er op gericht was zijn opponenten zo in het nauw te drijven dat zij ten leste hun aanvankelijke zo gekoesterde gelijk moesten opgeven. Dat zat die losers natuurlijk niet lekker en zij slaagden er uiteindelijk in Socrates te laten veroordelen om de gifbeker tot de laatste druppel leeg te drinken.

De lezer mag zich nu terecht afvragen wat dit wijsgerig geschiedkundig getinte intro van doen heeft met twee triviale potjes voetbal op het Loopveld: eentje in de tweede klasse zaterdag van de KNVB tussen AMVJ Eén en het vers gepromoveerde EVC uit het immer pittoreske Edam; alsmede voorafgaand daaraan een treffen tussen de reserves van beide clubs. Hoegenaamd niets beste vrienden, ware het niet dat ik deze frasen nodig had om een switch te kunnen maken naar de kop boven dit artikeltje.

“De Achterkant van het Gelijk” was namelijk de titel van een ook al weer belegen TV programma dat in de tachtiger en negentiger jaren van de vorige eeuw met regelmaat de buis sierde. Daarin werd door de onuitwisbare politicus/televisiepresentator/ opiniemaker/ etc. Marcel van Dam via “de Sokratische discussiemethode” vele vooraanstaande Nederlandse hotemetoten het vuur uiterst schroeiend aan de intellectuele schenen gelegd. Vaak zo dat zij figuurlijk althans het bitter van de gifbeker van het ongelijk publiekelijk ten volle moesten ervaren.

Behoudens de titel boven en het resultaat van de tweestrijd AMVJ-EVC gaat elke vergelijking met het TV programma mank….Of het moest zijn dat de stelling van de schrijver dezes dat AMVJ in beide matches de boventoon voerde weliswaar zijn overtuigde waarheid als een koe representeerde, maar dat deze “aan de achterkant” door de tegenstanders vilein ontzenuwd bleek. Zij het niet in messcherpe woorden maar wel in koele daden werd mijn koe geslacht. Want uiteindelijk bleven de Bordeauxrode teams allebei op een schamel gelijk spel steken. Tegen weliswaar stugge en enthousiaste tegenstanders, maar die met een klein beetje meer gogme toch beiden op een gifbeker zonder punten getrakteerd hadden kunnen/moeten worden.

Dat gold zeker voor Twee dat in de tweede helft verzuimde door te drukken nadat een vroeg opgelopen achterstand in het tweede bedrijf eindelijk genivelleerd was.

Bij de Bordeauxrode hoofdmacht was het niet veel anders, maar daar liep het wel wat anders. Van af het beginsignaal van de prima fluitende scheids van dienst de heer de Waard was Eén ”optisch überlegen” zoals dat zo fraai door onze Oosterburen wordt vertaald. Met somtijds best aardig, maar ook weinig doortastend spel. Tot de zestien ging het vrij soepeltjes; daarna verzandde menig goedbedoelde opzet in een te verwaarlozen afronding.

Het leek toch ook vandaag weer of er nog steeds een lichte grauwsluier over de ploeg ligt. Het oogt bij lange na niet zo fris en fruitig als begin vorig jaar. Nieuwe spelers moeten wellicht nog een beetje wennen maar ook niet alle ouwe getrouwen hebben hun vormdraai al gevonden. Nu duurt het allemaal net wat te lang om echt verrassend te zijn.

Dan deed EVC dat heel wat efficiënter. Het duurde behoorlijk lang maar de eerste de beste keer dat zij voor Nick Grootte (vervanger van de geschorste Levien Rocha) verschenen, was het ook meteen raak. Te danken aan een supersnelle uitbraak over hun supersnelle linkerspits (Jeyffry Schilder) die in zijn uppie de hele AMVJ defensie zijn supersnelle hielen liet zien en tenslotte super beheerst scoorde.

 Gelukkig kwamen de Schakelboys die tik redelijk snel te boven toen nieuwkomer Bart Zoet één van zijn specialiteiten etaleerde door met een zeer fraaie vrije trap de toch niet misselijke vijandelijke goalie te verschalken. Tot de rust bleef het gelijk met een vrolijk voortkabbelend AMVJ en een af en toe met de lange bal venijnig prikkende opponent.

Na rust en een naar verluid luid oppeppende boodschap van de coach was Bordeauxrood nog duidelijker “optisch überlegen” dan in het eerste bedrijf; in ieder geval leed het gras aan AMVJ zijde nauwelijks; ofwel het merendeel van alle noppen teisterden de EVC veste. Maar ook nu weer was het allemaal op een enkele mede door pech getorpedeerde uitzondering na, niet echt gevaarlijk voor de Edammers.

Grote Bordeauxrode opluchting echter toen Jimmy Jansen met een fraaie inkopper opnieuw het vervolg van een dood spelmoment verguldde met een voorsprong. Een driepunter gloorde! Zeker toen zich tegen het einde een opgelegde kans voordeed voor alweer een nieuwkomer (Robin Telkamp) na een gave pass op diens stropdas door youngster Joram Melis. De reeds hierboven als bepaald niet misselijk geadresseerde goalie van EVC hield er weliswaar letterlijk een licht misselijk gevoel aan over, maar hij keerde de snoeiharde pegel van Robin met heldenmoed en open vizier rechtstreeks met de kin.

Zo bleef die uppercut zonder resultaat aan AMVJ zijde maar deelde EVC wel zo’n dreun met succes uit door gelijk te maken. Het werd 2-2 na weer zo’n zeldzame, maar messcherp supersnelle niet te volgen uitbraak van de linkerspits (zie boven), die nu zijn maatje centrumspits (Jeffrey –what’s in a name?-Veerman) in staat stelde met een super afstandsschot fraai te scoren.

Aan de achterkant van het potje gebeurde nog van alles dat het gelijk nog had kunnen verstoren. Want er werd door beide ploegen nog voluit voor de winst gegaan. Bijna waren de drie punten nog in de tas van EVC verdwenen toen spits nummer drie (Bilal el Elyaakoubi; ook al niet een van de traagsten) alleen door een fenomenale redding op de lijn van verdediger Dennis Frijn nog net kon worden gestopt.

Gelukkig voor alles wat Bordeauxrood een goed hart toedraagt hoefde die gifbeker niet tot op de laatste druppel te worden leeggedronken. Dus was ‘aan de achterkant’ mijn socratisch gelijk toch een puntje waard.

Dirk