10 september: Zwanenbu(r)g D3 – D1 1-3 (1-1) 16 april dit jaar had dit team voor het laatst een competitieronde beleeft; nu dan eindelijk, na een zomerstop die dus zonder overdrijving een klein half jaar duurde, weer een heuse echte wedstrijd. Na een week van harde trainingsarbeid en een voortreffelijke opkomst (hopelijk houden we dat vast!), nu ook de voltallige selectie present op een overdreven warme zaterdagmiddag op het helaas sterk op ons eigen trainingsveld gelijkende tweede kunstgrasveld in het altijd gezellige Zwanenburg. De bal caramboleerde dus vaak alle kanten op, D1 kreeg het spel aanvankelijk maar moeilijk onder controle, de tegenstander was bovendien bijzonder gretig uit de startblokken vertrokken en zette zomaar heel brutaal flinke druk. En de tactiek van iedere vijftien minuten drie verschillende wissels moest ergens de eerste helft al de prullenbak in na blessures voor aanvoerder Oscar en back Joep. Niet zomaar uit de lucht viel de 1-0 voor Zwanenburg, AMVJ kwam niet verder dan wat houterig ogende plaagstootjes maar voetballen deed de tegenstander. Als keeper Max niet deze heerlijke seizoensouverture had uitgekozen om te excelleren, dan hadden we met de rust niet met de oogjes hoeven knipperen met een 5-0 tussenstand voor Zwanenburg. AMVJ werd dus de tijd gegund om langzaam maar zeker toch in z’n spel te komen, en zowaar met enig geluk en een heleboel vernuft kwam de 1-1 na een afgeslagen aanval van de voet van Dean, die de te ver voor z’n goal staande keeper van Zwanenburg met een onvervalste lob te kijk zette. Met hoofden onder de kraan werd in de pauze verkoeling gezocht, en na de thee bleek het een spannende partij te blijven, vooral omdat D1 maar verzuimde om de tegenstander op een welverdiende achterstand te zetten. Veel aanvallen stierven in schoonheid, of gewoon in pech (nadat Kelyn in de eerste helft al eens de lat had geraakt, deed Mees dat in helft 2 met de paal). Zwanenburg bleef daardoor ongewild in de wedstrijd, totdat de attente Matt een kleine verdedigingsfout op rechts subliem afstrafte, daarbij met een bekeken schot de sterke keeper van de opponent verschalkend. Daarna kwam Zwanenburg toch weer wat opzetten, uit de counter had AMVJ nog drie a vier grote kansen, Zwanenburg claimde ten onrechte een doelpunt toen heel even Max zich leek te verkijken op een bal die door de verdediging van de lijn werd getrapt. Tenslotte mocht Mees uit een laatste counter vlak voor tijd de bevrijdende 1-3 scoren, natuurlijk een terechte einduitslag maar gek genoeg is D1 deze zaterdag toch door het oog van de spreekwoordelijke naald gekropen. Maar met een minimale voorbereiding ging het toch heel lekker met de voorbeeldig strijdende Sidney als nieuwe laatste man, afwisselend de frisse, creatieve Joep en onverzettelijke Koen als rechtsback, de als altijd weer ijzersterke Leon op linksachter, met de nimmer verzakende aanjager Jim op de voorstopperspositie, en op het middenveld de intelligent voetballende Sil, gloednieuwe motor Kamael en de rustbrengende, spelbepalende Dean, met de met optimale inzet spelende aanvoerder Oscar, en voorin de sterke Kelyn, verrukkelijke rommelaars Matt en Antonie en uiteindelijk de voortreffelijke Mees op linksbuiten. Maar man of the match was toch talentkeeper Max met essentiële ingrepen in met name de eerste helft.
