Zaterdag 29 oktober 2011:
AMVJ D1 – SV Overbos Hoofddorp D5 12 – 2 (4 – 1)
En zo sta je op zaterdag naast je bed op een doordeweeks tijdstip, voor wat eind oktober dan eindelijk de eerste thuiswedstrijd van het seizoen gaat worden. Dus dan sta je natuurlijk ingepland op
het hoofdveld, je bent uiteindelijk de plaatselijke D-trots, en dit prachtige veld trad deze vroege ochtend nog eens extra op de nadrukkelijke voorgrond dankzij het van een relatief rillende koude nacht
nasmeulende gras. Dus lekker sappig gras, en de mist liet zich maar met grote tegenzin door de sterk aandringende zonnestralen verdrijven, het leek wel bijna Halloween!
Griezelig en mistig waren ook de juiste equivalenten die schrijver dezes zocht voor de eerste minuten van de wedstrijd tegen de bescheiden opererende D5 van Overbos uit Hoofddorp. Onwennig, klungelig
alsof er al tijden niet tegen een bal was getrapt. Na een eerst kleine speldenprik van de uitspelende ploeg vlak na de aftrap was het in minuut drie opeens al 0-1 toen Hoofddorpelingen doortastend doorzetten
daar waar D1 nog collectief met de hoofdjes in de mist hing. Ongeslagen D1 op achterstand, en niet eens voor het eerst dit seizoen.
Maar de veerkracht van dit team bleek weer eens groots. Na een minuut of 7 een opzettelijk hands-geval in het vijandelijke strafschopgebied, dit buitenkansje liet de inmiddels wakkere Kelyn niet aan
zich voorbijgaan: 1-1. Vervolgens had de geconcentreerde keeper Max nog wat vage terugspeel-oprapertjes, vangballetjes en doeltrapjes, verder niet veel bijzonders toen de mist zich letterlijk en
figuurlijk van veld 1 terugtrok. Rechtsback Koen begon weer op zijn bekende niveau te acteren, aan de andere kant vaste waarde Leon: Overbos kwam nauwelijks nog in de buurt van het voor winnen
van wedstrijden zo interessante zestien-meter-gebied van de tegenstander, onze D1 dus. De sterk spelende Sidney was een perfect slot op de deur, en aanvoerder-zonder-band Oscar ruimde alles wat hem
nog voor de voeten kwam bekwaam op. In minuut 16 scoorde Matt de 2-1, vervolgens had AMVJ tot vijf minuten voor de pauze nog behoorlijke last van doorglijders en /of de daarbij behorende juiste techniek.
Langzamerhand namen de steeds zelfverzekerde Dean centraal, met de voortreffelijke Kelyn op links en de in bloedvorm verkerende Sil op rechts, het aanvankelijk prijsgegeven middenveld weer in bezit,
Overbos had een paar reuzen opgesteld maar die raakten meer en meer uitgeteld en het spoor bijster. Minuut 25 was nog interessant want na een gemiste 1-op-1 situatie was daar dan toch weer de heerlijke 3-1
van topspits Antonie. Eerder genoemde Sil mocht ‘m dan vlak voor rust heerlijk erin pegelen doordat op links Mees goed doorkwam met prima voorzet.
De tweede helft was om onbekende redenen niet de eerste keer beter dan helft 1; Hoofddorpenaars werden van het kastje naar de muur gespeeld en hebben slechts spreekwoordelijk alle hoeken van
het veld gezien; in werkelijkheid vooral hun eigen speelhelft, want D1 was niet meer weg te slaan van de helft van de tegenstander. Met de inmiddels warmgedraaide motoren Mees op links en Matt op
rechts, en met de onstuimige impulsen van winnaar Jim scoorden uit de ene aanval nog mooier dan de andere uiteindelijk Kelyn de 5-1, uit een corner van Mees een Hoofddorpiër zelve de 6-1, attente
Matt na een bijna van zichzelf al doeltreffend schot van Dean voor de zekerheid toch nog even 7-1, Mees uit voortreffelijk samenspel de 8-1, Kelyn met verwoestende uithaal van zeker 18 meter de 9-1,
toen zomaar uit de lucht vallend de enige bal die de arme Max in de hele tweede helft te zien kreeg:9-2, vervolgens in de slotfase er op en er over met Oscar zelf (10-2), Mees prachtig vanaf de linkerflank
snoeihard binnen (11-2), en in de slotseconde "man of the match" Kelyn met zijn vierde goal van vandaag, de 12-2. En met zo’n score van meer dan tien gescoorde doelpunten mocht coach eens
uitpakken met een welverdiende koele versnapering voor het hele team na afloop.
Zo staat D1 heel aardig op positie 1 op de ranglijst tot dusverre, een blik daarop werpende levert overigens de observatie op dat er nog niet gespeeld is tegen de huidige nummer 2 (Concordia) die ook 15 uit
5 hebben, nummer 3 (sv Hoofddorp, 15 uit 6) en nummer 4 Jong Aalsmeer United (12 uit 5). Dus vooral met beide benen op de planneet aarde blijven, er is nog niets beslist. Maar veel belangrijker dan al
deze saaie scorebordjournalistiek is natuurlijk het feit dat D1 meer en meer verwordt tot een heerlijk op elkaar ingespeelde eenheid van vrienden. Want de ware (voetbal-)statisticus weet: een team is meer
dan elf spelers op het veld. En dus ook nog een woord van dank voor de limonadeverzorging met de rust, de soeverein vlaggende Sander en de uitstekende leidsman Erik!!
NB coach had daarna nog vele vreugdemomenten op deze fijne zaterdag, zelf met 6-2 gewonnen in het veteranenvoetbal in de krochten en spelonken van het vaderlandse amateurvoetbal, maar veel meer
nog door AMVJ ’s vlaggeschip dat koploper en aartsrivaal AFC in de tweede klasse zaterdagamateurs op een even terechte alsook onverwachte nederlaag trakteerde op hetzelfde hoofdveld dat ons ook al zo
goedgezind was door onder andere natuurlijk de beslissende goal van jullie trainer René!!!!
