AMVJ vrouwen 1 zaterdag
Het was een zonnige ochtend in de kelderklasse. Een uur voor aanvang van de wedstrijd, en daarmee de 2e seizoenshelft, zag alles er rooskleurig uit. De opkomst was goed, met uitzondering van de coach was niemand brak, en iedereen had goed gezien dat we thuis speelden en niet uit. Maar één iemand had zich vergist in de tijd, en dat is een prima score. Drie kwartier voor de aftrap namen de zaken een onverwachte wending. Wie had de wastas? Na een kort moment van paniek werd de telefooncirkel in werking gezet, en bleek de trotse bezitter van onze tenues in Oostenrijk te zitten. Gelukkig kon haar vriendin snel op de fiets springen om de tas nog te brengen (held!). Inmiddels was echter ook geconstateerd dat De Meer óók in het rood speelt, en we dus onze blauwe uit-shirtjes nodig hadden. Die lagen in Noord, maar konden nog mee in de auto. Vanwege mysterieuze redenen bewaren wij onze blauwe kousen echter bij een derde teamlid, en zo speelden we vandaag in een mooie mix van bordeaux rode sokken en blauwe shirts. De dag leek gered, maar 5 minuten voor tijd was onze keepster nog niet aanwezig, en bovendien onbereikbaar. Tot onze opluchting was Gerrie er wel, die mocht/moest dus weer op goal invallen. Normaal gesproken hebben we in de wastas een extra keeperstenue, maar dat zat er vandaag natuurlijk niet in. En zo moest toch nog 1 van de geliefde geel-groene uitshirts erbij gehaald worden om als keepersshirt te dienen. Waar uiteindelijk de keepershandschoenen vandaan kwamen weet ik niet.
De eerste helft
Goed, om half 1 konden we gaan aftrappen. En nadat we na 5 minuten spelen ook nog merkten dat we de cornervlaggen nog moesten neerzetten, waren we er echt klaar voor. In de uitwedstrijd tegen De Meer Vr2 ging het in het begin van de wedstrijd gelijk op, maar verloren we uiteindelijk toch. Wij bezetten de 9e plaats op de ranglijst, en De Meer de 7e. Om onze doelstelling om hoog in het rechterrijtje te eindigen waar te kunnen maken, moesten we vandaag wel punten pakken. Met de klassieke 4-3-3 opstelling gingen we redelijk gelijk op, maar De Meer had meer controle over de bal, en dus de wedstrijd. Halverwege de 1e helft beloonde De Meer zich dan ook, door een 2 tegen 2 situatie goed uit te spelen. Van in de 16 werd beheerst binnen geschoten. Mau kreeg daarna nog de grootste kans van de eerste helft, maar speelde vlak voor de goal de bal te ver voor zich uit. De Meer kon nog een keer op goal schieten, maar Gerrie haalde die bal er knap uit. Grotere kansen kregen beide ploegen daarna niet meer, en zo gingen wij de kleedkamers weer in met een 0-1 stand. Door blessures en andere redenen misten wij de hoogvliegers van de topscorerslijst, en dus stonden we in de rust voor een complex vraagstuk. Wie staat op? Wie schiet die gelijkmaker erin?
De tweede helft
Na de thee nam Mau de positie van doelvrouw over van Gerrie, die zich mocht gaan bewijzen op de linkshalf positie. Nadat Bas nog even met een kruk langs de zijlijn had gerend omdat de vlag nog even kwijt was, waren we klaar voor de 2e helft. De Meer had het wederom voor het zeggen. Gedurende een sterke fase van de ploeg uit Oost kwamen wij nauwelijks van onze helft af. Ze vergaten echter zichzelf te belonen, en schoten meermaals over en voorlangs. De verdediging had het zwaar, maar handhaafde zich. Het ontbrak ons niet aan strijdlust, en na 15 minuten waarin de 0-2 dichterbij was dan de 1-1, begonnen we weer wat te voetballen. Ing liep een halve marathon over de as van het veld. Manu nam rechtsvoor de positie van Leo over, die 2 posities naar links schoof. Vanaf de rechterflank kwamen de diepe ballen op Manu, die de verdediging van De Meer er steeds uit liep. De opmaat voor de gelijkmaker kwam echter van links: Leo koos aanvallend voor een hoge voorzet de 16 in. De keepster van De Meer zat mis, en Manu stond goed opgesteld bij de 2e paal. Ze kon eenvoudig binnentikken, en de zijlijn ontplofte. Het stond gelijk, met nog 10 minuten te spelen. Alle 11 AMVJ dames waren vastberaden zich dit punt niet te laten afpakken, en bleven de tegenstander onder druk zetten. Manu was er weer eens langs op rechtsvoor, won haar duels, en kon voorzetten. De keepster was uitgekomen, en de goal was leeg. Leo kon het beslissende tikje geven, en zo was het onmogelijke waar geworden. We stonden voor. Nog 5 minuten te gaan, en het nagelbijten kon beginnen. Dat het was gaan regenen, maakte niet meer uit. Toen het eindsignaal klonk en de stand nog steeds 2-1 was vielen we elkaar trots in de armen. De tweede seizoenshelft was goed begonnen.
Update: Manu vindt dat het tweede doelpunt op haar naam staat. De meningen zijn hier verder over verdeeld. Wordt vervolgd…
