Op 7 maart jl. perste uw chroniqueur, naar aanleiding van de thuiswedstrijd van Bordeauxrood tegen HBOK, een impressie uit het toetsenbord, dat begon met een palaver over “zinvol toeval”.
Over een toen nog een beetje aarzelend besmettend minuscuul virusje maakten nog weinigen in het AMVJ bolwerk zich ernstig druk.
Corona noemde ik toen al wel een fenomeen dat ook zou kunnen leiden tot platleggen van het voetbal.
En dat gebeurde ook, toen het piepkleine monstertje als een driedimensionale Spongebob (zie foto) pandemisch als een niet te stuiten vijand tekeer bleek te kunnen gaan.
En alle door de mensheid ontwikkelde “gestaalde maatschappelijke systemen” als kaartenhuizen op anderhalve meter van elkaar in elkaar deed zakken.
En veel betreurenswaardiger: ook voor heel veel slachtoffers zorgde (en zorgt)
Waardoor het belang van het voetjebal natuurlijk in het relatieve niets wegzakt.
Maar feit is dat het voor de massa’s voetbalverslaafden desalniettemin een voetbal-loze ramp van vele maanden betekende.
Voor ons aller Ajax echter voorspelde ik toen dat platlegging wel eens een zinvol toeval zou kunnen opleveren. Namelijk dat zij dan als rechtstreeks geplaatste club, tijdens de Champions League tenminste een slordige 30 miljoen euro’s mochten gaan opharken uit Europa. En dat is – overigens na veel juridisch gesputter van Alkmaarse kant- ook geschied.
Zij het dat het gaat gebeuren in bijna lege stadions waar via geluidsinstallaties net wordt gedaan of het er bomvol is.
Want Corona die van virologisch geleerden de wrang aandoende betekenis “stralenkans”- kreeg, beheerst het dagelijks leven tot op de dag van vandaag op niet mis te verstane wijze. (De term: “heksenkring” voor dit kwaad zou dan ook bepaald niet misplaatst zijn geweest)
Bibliotheken zijn er inmiddels volgeschreven met knellende voorschriften die diep ingrijpen op de egoïsche vrijheidsrang van het individu, van groepen, gemeenschappen, landen, weinig intelligente machtshebbers die ons voorhouden dat “er niks aan de hand is”; teams die na een potje voetbal liever niet om één uur ’s nachts de kroeg worden uitgebonjourd….. en ga zo maar door.
Om na te volgen een ongemakkelijk keurslijf, om te handhaven een risicovolle klus naar ons dagelijks gewaar wordt.
Onder die “COVID- beperkingen” was er afgelopen weken gelukkig toch al weer wat leven in de voetbalbrouwerij; in de vorm van (oefenen en) bekeren.
Maar vanmiddag was er echt sprake van wat blijmoedige opluchting op het zomers aandoende Loopveld.
Want Koning Voetbal gaf daar het startsein voor een fonkelnieuwe competitie in de vertrouwde tweedeklas a van de zaterdag. Behoorlijk bezocht door een zich heel behoorlijk-coronawaardig- gedragende supportersschare.
Want het begon meteen met “een kraker”, zoals de nieuwe en aardige coach Lex van der Horst van het bezoekende DVVA het duel tegen AMVJ vooraf bestempelde.
Immers beide teams hadden zich behoorlijk geroerd op de kosteloze transfermarkt en waren er naar zeggen versterkt uitgekomen.
DVVA bewees dat door een paar klinkende resultaten in de beker.
Ook Ricky Kumar zag zijn selectie met een “paar “kanjers” aan kwaliteit winnen.
Dat laatste bleek in ieder geval tijdens de twee bekerpotjes die zijn Kids naar de tweede ronde brachten. (tegen DCG op 14 oktober)
Bepaald geen lullige tegenstanders als AFC zaterdag en DWS zondag werden verslagen.
NB. de derde deelnemer- Nieuwland- werd door de hoge KNVB heren uitgesloten omdat ze wegens Corona besmetting niet waren komen opdagen.
Van mij hadden ze in plaats van uitsluiting een dubbele Corona- in de betekenis van het biertje en de dikke sigaar- als troost gekregen.
Ook een oefenpotje tegen SDZ werd deze week nog in winst omgezet, maar leverde naast drie goals ook drie gekwetsten op.
Dus voor beide teams alle aanleiding om op het mooi herstelde gras van het Loopveld de Corona (in de betekenis van “kroon”) op het voorbereidend werk te zetten.
Het echte voetbal verslag van deze wat mij betreft intense, spannende maar voetbaltechnisch toch wat mindere pot kunt u vast uitgebreid lezen in de sportkrant van de Telegraaf. Benny die er ook in maart nog bij was-vast geen toeval- maakt er zeker een lekker verhaal van.
Ik beperk mij tot de highlights van de door de scheids van dienst -de jongeheer Q.L. J. Bogards- prima gedirigeerde match.
De eerste 25 minuten was Bordeauxrood voetballend en pressend de betere. Uitgedrukt in een verdiende inprikker van Tim Wulffraat.
Tweede deel van het eerste bedrijf kwam DVVA beter voor de dag.
Tenminste één meer dan open doelkans voor het intikken werd echter op schlemielige wijze gemist. rust 0-1.
Eerste kwartier naar rust was AMVJ weer “King Corona (“de gekroonde koning”) op het veld en had het pleit voortijdig kunnen beslechten. Maar de bevrijding bleef uit.
Het sap verdween allengs uit de kuiten van de Kumar Kids en vijf wissels wisten niet te verhinderen dat DVVA de gelijkmaker kon produceren. Met nog een minuut op 10 op de klok waren de kansen op de zege dichter bij de fittere bezoekers.
Maar die kers op de taart bleef ook voor hen uit zodat deze middag niemand een driepunts Corona op het werk kon zetten.
Of toch? Als ik zo’n kroon mag uitdelen doe ik dat, zonder de andere ook knoerthard werkende boys tekort te doen, op het fraaie hoofd van nieuwkomer in de groep: Jona(than) Robertson.
Wat je noemt “een kanjer erbij” en mijn uitblinker in deze eerste betekenisvolle Corona pot voor Bordeauxrood en de aloude vriend en opponent DVVA.
Dat binnenkort weer ouwerwets in de kleedkamers verkleed en gedoucht moge worden en na afloop bij elkaar op schoot aan het goudgele vocht gelurkt, bevrijd van mondkapjes en snotneuzen, is toch de coronair-vurige wens van
Dirk
