Een wisselend bevredigende voorbereiding van een voetbalverrijkt Een op een nieuw seizoen in een hogere klasse met een kersverse, jeugdige coach aan het roer wettigde de vraag: “hoe zou het de Maurice Meute in de eerste wedstrijd om het echie vergaan?” Welnu het ging, maar vraag niet wat voor trukendoos coach Maurice uit de kast moest halen om het toch niet al te lastige BOL in en uit het even pittoreske Broek op Langendijk de eerste punten af te snoepen. Ter verhoging van de suspense besloot hij namelijk op deze eerste echte warme zomerdag van de herfst een onvergetelijke entree en het Guinessbook of records te scoren door te trachten het mapje met de spelerspassen op het dak van zijn autootje heel en ongeschonden van Amstelveen naar Broek te transporteren.
Een benauwd telefoontje van een mens in opperste stress liet mij op mijn speurtocht naar BOL weten dat die missie hopeloos de zonovergoten mist was ingegaan. “Goed zoeken en vooral niet uit je dak gaan”, was de schamele troost en bemoediging die ik hem kon bieden. Het had blijkbaar toch wat geholpen want bij het binnenrijden van Broek berichtte mijn mobieltje de opgeluchte juichkreet van het langs een slootje hervonden en bijna ongeschonden mapje. Zwartkijkers, die denken dat een dergelijk risicovol voorspel weinig goeds zal voorspellen voor het nog te spelen spelletje kan ik hier gelukkig vóórspellen dat het uiteindelijk allemaal nog goed kwam. Zelfs een virtuele turbo in het redelijk bejaarde mobiel van Maurice zorgde ervoor dat de wedstrijd na een gezien de temperatuur gelukkig kort matige warming-up nog redelijk op tijd kon beginnen ook. En met een vliegende maar helaas ongescoorde start. Want in eerste minuten had Bordeauxrood zich al verlekkerd in het zonnetje in een lekkere voorsprong kunnen koesteren, als twee opgelegde kanjers van kansen waren benut. Nu werd het een beetje rommelig gedoe van een team dat met nieuwelingen Jimmy, Thomas, (later) Tjerk en de oude nieuweling Mark zichtbaar nog erg aan elkaar moest wennen. Vooral verdedigend klopte er te vaak geen hout van in het eerste bedrijf zodat langs de kant en ondanks de ziedende zon frequent billenknijpend peentjes gezweet diende te worden.
Aanvallend ging het tegen deze bepaald niet grootse tegenstander aanmerkelijk beter en de meest bizar simpele kansen regen zich stelselmatig aaneen. Alleen Boertje wist er in horizontale vlucht eentje fraai in te pegelen. Joest die vakantievierende Kiepie welhaast deed vergeten zorgde er hoogstpersoonlijk voor dat ook met die voorsprong kon worden gerust.
Een paar tactische omzettingen droegen er in het tweede bedrijf zeer toe bij dat er meer rust in de gelederen kwam. Voetballend werd het allemaal een tikkie beter en verzorgder. Het middenveld werd definitief veroverd op een nog steeds “lange halen gauw (niet) thuis” opererende opponent. En dat leidde opnieuw tot een spervuur aan kansen. Waarvan Tjerk er na fraaie aanvallen nog twee benutte. En aangezien de tegenstander geen verdere potten brak kon Eén een verdiende maar bepaald niet euforische eerste zege boeken in zijn nieuwe omgeving. Want het vertoonde van deze middag tegen waarschijnlijk een van de zwakkere broeders in de poule maakte zonneklaar dat er nog veel werk aan de winkel is om redelijk in dit hogere echelon te kunnen meedraaien. Bekomen van alle emoties ging een weliswaar driepunts tevreden coach na afloop dan ook terecht niet (opnieuw) uit zijn BOL. Dirk
