De wedstrijd van zijn jonge garde tegen het hoogpolige Hellas Sport was nog geen minuut oud toen de rossige haardos van coach Maurice nog rossiger vonken spuwde van ingehouden emotie: “Vertel ik hem op de training in niet mis te verstane woorden dat ie best ook zelf best een keertje op doel mag kegelen en kijk wat er nu gebeurt….†En inderdaad leek zijn hartenkreet aan het adres van zijn jeugdige topgetalenteerde nummer 10, Chris Boer, koosnaam Chri, absoluut niet te zijn besteed. Want al na de eerste van een reeks prachtige aanvallen manoeuvreerde deze jongeling zich in een schietpositie die ook voor een niet-spits een doelrijp eitje zou moeten zijn. Nu siert bescheidenheid een ieder maar Chri’s besluit om in plaats van zijn ploeg naar een vroege voorsprong te pegelen, een nietszeggende voorzetje naar niemand te produceren hoonde hij de cri de coeur van zijn coach in een klap naar de vergetelheid.
Zo bleef het nog een minuut of twintig dubbelblank. Tegen een Zaanse opponent met Griekse inslag. Wat Hellas (oude naam voor het toen ook al Euroloze Griekenland) en Zaandam met elkaar van doen hebben weet ik niet, maar als de schulden van deze gemeente net zo torenhoog zijn als de lengte van een fors aantal van de tegenstanders, valt te vrezen dat de eerste Zeuro zone in Noord Holland te bewonderen valt. Wat een bomen van kerels!
Maar dat deerde de Mauricemeute de eerste helft in genen dele. Na de geste van Chri rolde de ene na de andere fraaie aanval op het vijandelijke doel af. Geen tegenstander hoe lang ook kreeg enige ruimte en zelfs koppend werd er vaak slimmer getimed en zo menig duel door de Davidjes van Eén van de Helleense Goliaths gewonnen. Die gedrevenheid moest wel gevolgen hebben en inderdaad werd een van die juweeltjes door de kleine/grote Imke halverwege het eerste bedrijf met een fraaie goal verzilverd. Dat er tot de rust niet meer werd gescoord was een wonder want de kansen en mogelijkheden regen zich met prima voetbal aaneen. Maar te achteloze scoringsdrift bleek (weer eens) een te blokkerend obstakel. Hellas kon tegenover die kwalitatief hoogwaardige dadendrang maar weinig meer stellen dan hijgend en met kunst-en vliegwerk achter de feiten heen sjokken en proberen met lange halen nog een beetje in de buurt van Kiepie te komen.
In de rust waren de spetterend vurige vonken van de coach weer tot in de verre omtrek te horen.
Lof voor het spel, maar klappies voor de afwerking; afgesloten met opnieuw een hartverscheurende opwekking aan zijn Chri om niet het mededogend hart, maar zijn vurige voeten te laten spreken in kansrijke situaties.
En ziet, de tweede helft was nog geen vijf minuten oud toen Maurice de beloning kreeg voor zijn niet aflatende hartgrondige oppeppers. Alsof hij nooit anders had gedaan, snoeide na alweer een heel aardige aanval het jongere Boertje uit een bepaald niet eenvoudige hoek de
2-0 achter een net als de zijlijn even verbouwereerde Hellas goalie. Het haar van Maurice kleurde op slag roze als dank voor zo’n geschenk!
Maar nadat de euforie weer tot normale decibellen was gedaald, bleek ook de spirit een beetje uit de ploeg te zijn verdwenen. Toegegeven, er was inmiddels al veel energie verstookt maar ook de concentratie ebde weer zienderogen weg. Bovendien koos de tegenstander vanaf dat moment voor volledig opportunisme door vrijwel alle aanwezige lengte voorin te posteren en via de lange (vrije) trap gevaar te stichten. Bovendien was er door de Zaanse coach in de tweede helft op rechts een geheim wapen ingebracht in de persoon van een uitstekend ballende “rasta –manâ€.
Deze maakte ook zo’n twintig minuten voor tijd uit het niets de 2-1, door een defensief niet goed verwerkte en doodgevallen bal als eerste op waarde te schatten en achter een kansloze Kiepie te rollen. Die even later een prachtige lob van diezelfde Hellasspeler even prachtig pareerde en er zo voor zorgde dat Eén niet opnieuw in de slotfase, maar nu onverdiend, het lid op de Bordeauxrode neus zou krijgen. Maar dat gebeurde, zij het toch weer met enig dun door de broek lopend “nergens-voor-nodig nerveus gedoe, niet zodat er alweer drie lekkere aan het inmiddels toch wel imposante aantal ongeslagen punten konden worden toegevoegd.
En dat is toch ook mij een “cri de coeur waardâ€: “jullie doen het tot nu toch wel formidabel goed met zijn allen als debutant in deze klasse. Houen zo, vrienden!â€
Dirk
