Soms, en dat is verbazingwekkend in een op chaos-theorieën geënt universum; heel soms zijn er van die niet vooraf te bevroeden, dus onvoorspelbare, momenten dat plotsklaps de puzzelstukjes als vanzelf in elkaar vallen. Een paradox. Want de mens streeft meestentijds orde der dingen en perfectie na, terwijl in een chaotische kosmos. Zo'n zeldzaamheid overkwam het thuispubliek van ons aller AMVJ C1 hedenochtend in zijn eigen biotoopje in de uitgestelde najaarscompetitieronde tegen het ons sinds jaar en dag welbekende Jong Aalsmeer United.
Na het onvergetelijke punt dat op 1 december vorig jaar uit het toen ijzige Uithoorn werd meegenomen is er door diverse omstandigheden niet meer gevoetbald. Nog wel wat getraind, maar toch vooral naar lichtjes in de kerstbomen gestaard, naar knallende vuurwerkshows geluisterd, en mistroostig naar buiten gekeken waar onvervalst herfstweer zich listig voordeed als "winsterstop" in voetballand.
Donderdag jongstleden dan weer de training opgestart; dat het nu zijn definitieve gestalte krijgende C1 er meer dan zin in heeft was toen al op te maken uit de ongeëvenaarde opkomst. Met de al langer geanticipeerde toetreding van Ricardo en de snelle terugkeer van "verloren zoon" Kelyn is de selectie compleet. En dit enthousiaste gevoel werd vandaag voortgezet. De eerste zaterdag dus na het winterreces, ironisch genoeg ook volgend op een eerste nacht die tegen de vrieskou aanleunde. Na de warming-up maar gelijk de teamfoto onder regie van Mario Caffa geschoten. Deze en verder een prachtige fotoserie van de wedstrijd is inmiddels al onder allen verspreid. Dank Mario!!
Onder voortreffelijke leiding van Erik werd er rond tienen afgetrapt op veld 1 dat zich voor deze gelegenheid ook van zijn beste kant liet zien. Eerste helft wissel Matt was ondertussen zo clubvriendelijk en opofferingsgezind om desgevraagd het in nood verkerende D1 op veld 2 uit de brand te helpen door een helft mee te doen; hulde Matt! Overige wissels in deze helft waren de Hagbi-broers.
AMVJ begon traditiegetrouw wat afwachtend en slapjes aan de partij, het leek een spannende pot te worden. Kansjes waren er in de aanvangsfase voor beide ploegen. Na een tiental minuten was Yuri het liefst door de grond gezakt toen de 0-1 voor de boemenveilers door een mooi geplaatste doeltrap in noordoostelijke richting werd ingeleid. Onderschept door een attent bloemenkind, die daarna ook nog keeper Max wist te verschalken.
Een valse start dus, maar wat volgde was een met volle overgave en hartstocht werkend C, wat zorgde voor een ommekeer die niet vaak te zien is. Deze ononderbroken aanvalslust deed de niet-neutrale toeschouwers de ongemakken van lage temperaturen vergeten. De verdediging, onder rotsvaste aanvoering van het elkaar uitstekend aanvoelende centrale duo Oscar en Sidney, geflankeerd door de uitgeslapen vleugelverdedigers Koen en Yuri die ook opbouwend zeer belangrijk waren, werden de bloemtelers steeds verder teruggedrongen. Het solide middenveld met de uitstekende Sil op rechts, een hardwerkende en weer in vorm gerakende Dean in het midden, en de zich als een vis in het water voelende Ricardo op links, vond steeds meer aansluiting met het voorwaartse trio. Mees was daar op links voor zijn roodharige opponent een ware plaag (met dank aan Mario, die van alle keren dat Mees deze jongen te slim af was toch een slordige 117 prima kiekjes wist te schieten!), in de spits natuurlijk Antonie die zijn onnavolgbare sleepbewegingen weer etaleerde, en op rechts de regelmatig met zevenmijlslaarzen door het Aalsmeerse bloemenveld stampende Kelyn.
De gelijkmaker hing, kortom, al sinds het vorig millennium in de lucht en kwam in minuut 29, toen Kelyn een te korte terugspeelbal van de bloemenverkopers afsnoepte en keurig binnenschoot. Even daarvoor stond het in grote getale opgekomen thuispubliek al op de banken na weer zo'n karakteristieke solo van Antonie die perfect werd afgerond, maar op aanwijzingen van de grensrechter werd dit doelpunt onder gepaste stilte snel begraven. Het inmiddels ontketende C1 leek het bloemencorso daarna onder de voet te gaan lopen. Een meer dan terechte voorsprong kwam een minuutje voor de pauze, en alweer was Kelyn de gelukkige, de laatste schakel in een sublieme aanvalsketen via Sidney en Antonie bij hem terechtgekomen. Eigenaardig genoeg was het in de laatste seconden voor de pauze dan toch nog vrij hectisch voor het bordeauxrode doel, waar sluitpost Max eerst een geweldig redding bracht met de voet in een één-op-één situatie. En vervolgens nog voor een absoluut hoogtepunt deze
memorabele ochtend zorgde door een van richting veranderde hoge voorzet van links in een katachtige reflex uit zijn doel te ranselen, de bloemenreus voor hem daarmee dwingend de bal dan maar over te koppen. Ook niet onvermeld mag blijven: een verbluffende solo van Ricardo die het bloemstuk in het Aalsmeerse doel tot zijn redding van de dag dwong.
Na de limonade eenzelfde wedstrijdbeeld. AMVJ bleef met steeds groter gemak en plezier het beste van het spel houden , nu met de frank en vrij voetballende Matt op rechtsbuiten, de technisch hoog-begaafde Matanja op rechtsmidden en loopwonder Kamael overal en nergens, maar vooral als vooruitgeschoven post van de verdedigingslinie. Net als in helft 1 had AMVJ wel een beetje pech in de afronding, maar op deze manier bleef het voor de bloemensnijders hun gevoel ook nog een beetje een wedstrijd. Maar in minuut 47 vond Kelyn het welletjes; hij liep door op een aan de uitstekende bloemenkeeper teruggespeelde bal. Deze mikte met slapstickprecisie op Kelyn's knie, en deze knie bedacht zich daarop geen twee keer: 3-1 hotseknots. Men dacht daarmee het verzet definitief gebroken te hebben, maar de bloemenzee kwam daarna toch nog wel eens vervaarlijk opzetten. Uiteindelijk natuurlijk tot niets leidend, want er was altijd iemand in de ijzersterke defensie paraat, of anders gooide altijd nog de "Held van het Loopveld" -Max zich als een leeuw op de bal. Na tientallen kansen tenslotte in minuut 64 een zuivere trap van Yuri naar voren, juist toen de bloemenschikkers hadden besloten verstoppertje te gaan spelen tussen de grassprietjes, dook daar alweer de inmiddels tot man-of-the-match uitgroeiende Kelyn op deze verbloemde assist. En omspeelde toen maar weer de keeper, kamde zijn haar nog in de juiste scheiding voor de fotograaf en tikte tenslotte dan maar zijn vierde goal, onze vierde goal, koeltjes binnen.
Dus 4-1 gewonnen, geweldige pot, C1 is back in town!!! En ons aller KNVB heeft er ook weer zin in, encore un fois: over twee weken exact dezelfde affiche als deze zaterdagochtend maar dan voor de voorjaarscompetitie. Hopelijk ook met ongeveer dezelfde positieve afloop voor C1!!! Tenslotte nog een extra woord van dank aan vlaggenist Hommo en leidsman Erik, die zich beiden soeverein van hun toch niet lichte taken kweten.
