“ Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat…..†Met deze door menigeen met een aanzienlijk IQ ongetwijfeld als tegelwijsheid versleten slogan is de uitwedstrijd van het in hogere sferen bivakkerende AMVJ 1 tegen het laaggeplaatste Amstelveen Heemraad (voortaan: AH) toch wel behoorlijk raak getypeerd. (NB wat is er trouwens mis met tegelwijsheden? Door er laatdunkend over te doen geven ze de lezer niet zelden juist een helder inzicht in zijn eigen tekortschietende hersenspinsels).
Terug naar de tegel met het openingsopschrift. Buiten twijfel was het de intentie van de Schakelboys geweest om in het tweevoorlaatste potje van deze bizarre competitie nog een keertje heel duidelijk te maken waarom het helemaal niet zo gek zou zijn wanneer alsnog de kampioenschapvlag op het Loopveld gaat wapperen. Resultaat van goed en gestileerd pressievoetbal, waarmee de tegenstander zo wordt overlopen dat de hele zijlijn alleen maar zou kunnen beamen dat hier een ware kampioen aan het werk is.
Maar als ik eerlijk ben: van dat fraaie voornemen kwam op het even fraaie complex van de thuisploeg bepaald niet veel terecht. Het was vooral in de eerste helft meer wat rommelig aandoend ploetervoetbal dan het ragfijne hogere schoolvoetbal dat de Bordeauxrode mannen op het strakgeschoren vlekkeloze kunstgras hadden willen etaleren.
Dat kwam ook door de lastige tegenstand die de aloude rivaal AH bood. Een elftal waarvan ook de Bordeauxrode zijlijn zich meerdere malen afvroeg waarom dit montere ploegje toch zo erbarmelijk laag op de competitielat staat. Het was bij tijd en wijlen namelijk heel aardig wat de groenwitte discipelen van( nu nog) interim trainer Radjin de Haan er voetballend van bakten. Het grote manco van deze ploeg echter ook deze middag: doelgericht doortastend optreden in de zestien meter van de tegenstander.
Met een beetje meer scoringsdrift was de eerste helft beslist niet afgesloten met een ietwat tegendraadse 0-1 voor de bezoekers. Optisch gezien had AH net zo goed door een of meer treffers wel zoet smakende thee kunnen genieten. Maar de afronding was daarvoor te pover.
Dan deed AMVJ dat laatste in ieder geval aanmerkelijk beter. In feite kwam de ploeg van coach Schakel maar een hoogst enkele keer tot een goed opgezette en dreigende aanval. “Maar als het niet gaat zoals het moet…………†(vul de rest maar in)
Dus restte het team weinig anders dan samen hard werken en de linies zo kort mogelijk op elkaar houden. En dat (mentale en materiële) spelletje begint Eén nu zo langzamerhand aardig onder de voetbalknie te krijgen. Aan ijver en inzet dus absoluut geen gebrek; aan zorgvuldigheid in de passing des te meer. Gevolg: te veel (vaak onnodig) balverlies en vroeg strandende aanvalscombinaties en weinig werk voor de keeper van AH.
Maar het moet gezegd: ook heel veel directe correctie door collectieve balherovering door AMVJ. (“ ……dus moet het maar zoals het gaat…..â€) En die werklust werd ruim beloond. Want uit heroverd balbezit ontstond de enige echt fraai lopende aanval die de ook nu weer onnavolgbaar, onvermoeibaar rakkerende en onverzettelijke “big little man†Imke van Moorselaar in staat stelde AH op bekeken wijze een scorend lesje in effectiviteit te geven.
Die voorsprong werd tot de rust professioneel door de defensieven van Eén gekoesterd.
Voor de beginfluit voor het tweede bedrijf constateerde ook scheids van dienst, de geroutineerde, streng maar rechtvaardig en dus goed leidende heer Ferrit Akaya, dat coach Schakel een paar omzettingen in zijn team had geborduurd. Op het middenveld moest Ricky Kumar voor meer voetballend vermogen zorgen en mocht captain Bram van der Driest weer zijn beminde plek in de defensie innemen naast de vanmiddag weer uitblinkende Jimmy Jansen en Mark Schol. Daardoor kreeg AMVJ inderdaad meer grip op zijn tegenstander en ontstonden er ook meteen na rust een paar kansen.
Maar die greep verslapte weer enigszins toen het gemis van de gogme, snelheid en stootkracht van †de zwarte parel†van Bordeauxrood, Bram Kwakoe Owusu, de score lang op die wankele 0-1 voorsprong hield. (NB voor de niet AMVJ adepten: Bram brak vorige week tegen Castricum voor de tweede keer dit seizoen zijn sleutelbeen en is helaas weer een hele poos uitgeschakeld; Het beste Kwakoe!)
Het was dat er vooral verdedigend zeer strak, sterk en met een beetje “geluk van de winnaar†werd geacteerd, want anders had AH in die volgende fase best langszij kunnen komen. Ook al omdat coach de Haan verse krachten naar het front stuurde. Datzelfde deed zijn collega aan de andere kant ook. Die bracht “zwarte parel to beâ€, Myrisk Asamiah als aanvallende kaatser en good old Dirk van Moorselaar voor het verdedigend evenwicht binnen de lijnen.
En dat laatste werkte uiteindelijk het meest winstgevend. Ook al omdat de deur bij AH steeds wijder openging. Daar profiteerde de al eerder gelauwerd rakkerende Imke van Moorselaar opnieuw met een zeer bekeken schot van, nadat hij door de lekker ballende Ricky Kumar even bekeken in stelling was gebracht. Waarmee Imke zich terecht als symbool van onverzettelijkheid van zijn hele team terecht tot matchwinner kroonde.
Maar het was Ricky Kumar zelf die bij het vallen van de vlag op fraaie wijze de toch wel wat flatteuze 0-3 eindstand in de touwen mocht schuiveren. Want AH kon daar ondanks de nodige mogelijkheden niets meer tegenoverstellen.
Behoudens naar ik hoop het gevoel dat er gezien het aardige spel van deze middag tegen uiteindelijk ook nog koploper AMVJ (!) in de komende twee duels meer te halen moet zijn dan directe nederdaling in klasse drie. Succes groen witte brigade!
En voor Bordeauxrood wordt het nu wel echt spannend Dus: “als het de komende twee potjes niet gaat zoals het moet, moet je maar gewoon voor het kampioenschap gaan….†is het dringende advies van
Dirk
