“Hoe dizzy Molly de corner BOL-leboos de baas is”
De laatste reguliere pot van Bordeauxrood in en tegen het verre B(roek)O(p) L(angendijk) deed deze op zijn zachtst gezegd uiterst merkwaardig verlopen competitie in 2A zaterdag alle eer aan.
Allereerst had de mis en scene meer iets weg van een akelig onheilspellende horrorstory dan van de entourage voor een hopelijk lekker potje voetbal om des keizers baard. Een duister zwerk waarin een met razende windkracht 8 voortgedreven wolkendeken een onophoudelijk regenscherm produceerde, gaf het anders zo knus pittoresk ogende clubhuisje van de thuisvereniging nu meer de aanblik van een huiveringwekkend burchtje dat dadelijk dienst ging doen in een afgrijselijke Draculamovie.
Gelukkig was het binnen als vanouds gezellig en had ook de hartelijke ontvangst door de aardige bestuurders van BOL niets van ook maar enige verholen bloeddorst. En toen ook het speelveld niet in een zompig moeras veranderd bleek, de scheids van dienst, Akkaya, ten faveure van zijn onderscheidend vermogen de witte broeken van de bezoekers eigenhandig blauw had gekleurd (met dank aan BOL), kon AMVJ met storm in de rug proberen om in de eerste helft voldoende afstand te nemen om het tweede bedrijf ongeschonden genoeg door te komen.
Met het vlagje weer eens in de snel verkleumende hand en het veraf brilletje nutteloos beslagen op de punt van de neus (vaste grens Harry kiest zijn dagen om met moeders mee naar IKEA te moeten zorgvuldig uit!) kon ik toch door het wazige duister een beter AMVJ ontwaren dat er alles aan deed om een veilige marge op te bouwen. Kansen te over maar vooral spits Renzie (koosnaam voor René Boer) was volgens zijn coach te druistig gretig om de bal maar snel in het netje te krijgen.
Maar toen de keeper van de thuisclub een beetje ging helpen door Imke van Moorselaar met een doelverlaten schuivertje vrij baan te geven voor de verdiende voorsprong van zijn ploeg, werd het halsreikend wachten op de volgende treffer. En die viel vrijwel direct daarna en geheel out of the dark maar wel aan de andere kant. Stoere BOL spits Pieter Bas( nb. elke vergelijking met de hoofdpersoon uit het gelijknamige boekje van Godfried Bomans gaat volslagen mank) benutte toen een wat al te lichtzinnig door de AMVJ defensie verschafte vrije ruimte met een kegeltje dat AMVJ goalie Levien Rocha te machtig bleek.
Die tegenslag werkte echter nog meer gretigheid bij de bezoekers in de hand. Kansen genoeg,maar… (zie hier vlak boven) Toch werd het nog voor rust 1-3. Eerst scoorde na een waarlijk flitsende aanval Dennis Frijn op beheerst fraaie wijze. En op slag van thee werd door een gebroederlijke van der Driest actie door broer Daan nog een keer het net gevonden.
In de tweede helft werd het stilaan droog, maar wat al te vrezen viel, sloeg nu de AMVJ defensie behoorlijk lek . Want met stormsteun als twaalfde man zette BOL de boel helemaal vast. AMVJ kwam aan fatsoenlijk ballen niet meer toe en moest zich tot –soms matig- verdedigen beperken. En toen BOL nummer 6 (met de geheel toepasselijke naam: Schoon), zijn geheime wapen tevoorschijn haalde en de ene na de andere “schone corner†uit de voeten toverde , neutraliseerde de thuisclub via twee van die juweeltjes in no time de opgelopen achterstand.
Om een beetje in horrortermen te blijven, dreigde het wankelend aangeschoten AMVJ door een dodelijke vampierbeet van de opponent dra definitief te worden gekilled. Maar van echt doorbijten was tot ongenoegen van de coach van BOL lange tijd toch geen sprake. Zo bleef de spanning tot het laatste moment het gevecht om de puntjes in deze overigens uiterst sportieve en goed geleide pot sieren.
Want tegen het eind kreeg toch ook AMVJ weer wat meer grip op het gebeuren ook al omdat BOL gejaagd door de wind achterin de nodige ruimte weggaf. Maar aanvankelijk brachten die countertjes wel de nodige dreiging, maar geen treffers teweeg. Totdat de in de tweede helft ingevallen Molly (koosnaam voor: Jeffrey Molleman) nog een tikkie dizzy van twee koppen tegen elkaar, een minuut of vijf voor het einde een door hemzelf met “ach jee†begeleide mislukte voorzet van een metertje of dertig door de tegenwind gedresseerd over de vijandelijke goalie heen sierlijk in de kruising zag vallen. Hoe onbedoeld ook, schoner had “dizzy Molly†de corner BOL-leboos Schoon van de thuisclub, overigens tot een beetje terecht verdriet van allen van diezelfde thuisclub niet kunnen verslaan
Dat Tjerk Veldman bij het sluiten van de markt nog een bevlieging kreeg en er 3-5 van maakte, gaf alleen maar meer voedsel aan hetgeen ik in de eerste zin van deze bijdrage verwoordde: merkwaardig (geflatteerd) slot aan een merkwaardige (winderige suspense) pot in een merkwaardige (stuivertje wisselende ) competitie in 2A zaterdag. Met uiteindelijk AMVJ op een uiterst verdienstelijke vierde plek. En met nog een extraatje voor de boeg in een hopelijk even zinderende nacompetitie wellicht nog naar hogere sferen. Althans dat verwacht (als iedereen zich betrokken inzet)
Dirk
