Wellicht dat de reguliere lezers van mijn impressies over het eerste team van AMVJ bij het lezen van de kop boven dit artikel denken dat het mij nu toch echt in de bejaard hoogmoedige bol is geslagen. Want als een van nature toch maar moeizaam scorend team als Bordeauxrood er in slaagt om er in één potje zeven in te mikken, zou toch eerder een juichende intro op zijn plaats zijn geweest. Over de opluchting van alle AMVJ getrouwen bij het zien van teruggekeerde routine om met regelmaat het vijandelijke net te vinden; in plaats van de beetje schampere mededeling dat “het er maar zeven warenâ€. En toch vrienden van Eén: de 7-0 eindstand die na twee keer vijfenveertig minuten op het virtuele scorebord stond was naar vriend, vijand en zelfs “de onpartijdige†unaniem beweerden slechts een magere afspiegeling van het krachtsverschil maar vooral van het aantal kansen dat de pupillen van coach Maurice toch kreeg en het forse aantal dat toch nog om zeep werd geholpen. Want echt, als het na een minuut of vijftien tegen het goedwillende maar toch vrij machteloze EDO al een nulletje of drie vier had gestaan, was dat de normaalste zaak van de wereld geweest. Maar laat ik beginnen met de pluim dat Eén vanaf het begin van de door een –ook wel een keertje lekker om mee te maken!- zeer relaxte, ervaren en prima fluitende scheids (hr. Smit) geleide pot er weer volop tegenaan aan kletste. Dat is wel eens anders geweest tegen ploegen die een stuk lager op de lat staan. Maar de lichte vrees van onderschatting na de twee puike potten tegen medekoplopers bleek gelukkig volkomen ongegrond deze middag op het nog steeds niet zo biljartlaken strakke hoofdveld van de thuisploeg. Maar dat laatste deerde Eén niet om de tegenstander vanaf het begin in een houdgreep te nemen die na een helft al behoorlijk verstikkend bleek te zijn geweest. Maar het was toch uiteindelijk captain en topverdediger Bram van der Driest die na een twintigtal minuten zijn voorwaartse maatjes liet zien hoe het moest. Met een verwoestend harde vrije trap in de kruising liet hij de topkeeper van EDO volslagen kansloos. Maar veel opvolging kreeg zijn les niet want de rust dreigde na veel mooi voetbalgespin maar veel te weinig goaltjeswol aan te breken met maar weer een schamel plusje. Gelukkig verdubbelde Rene Boer de stand nog voor de thee met een aardig doelpunt. Een 2-0 voorsprong was echter veel te weinig gezien ….enz. enz. (zie boven) Oh ja, van de goedwillende maar steeds machtelozer tegenstander was een door de tegenwind gemanipuleerde dwarrelbal boven op de lat het enige wapenfeit van betekenis in het eerste bedrijf. De tweede helft was pure winst voor het voetbal. Hoewel de tegenstand niet echt tot grote inspanningen noopte, bleef Bordeauxrood er duidelijk zin in houden. Ik moet nog zien dat het vermakelijkheidsgehalte van NEC- AJAX groter wordt dan de voorstelling waarop de AMVJ boys de zijlijn (mijzelve in ieder geval) trakteerden. Het was lekker om te aanschouwen hoe de ploeg als een niet te splijten geheel de ene aanval nog fraaier dan de andere richting het vijandelijke doel dirigeerde. De allengs uitgebluster ogende, maar sportief voor beter strijdende EDO boys deden schijnbaar braaf mee om AMVJ de ruimte te laten. En de hemel zij dank werd er nu ook een keer redelijk gescoord. Redelijk, want het aantal kansen dat weer de bietenburg op ging was ook in deze euforische flow nog een minpunt(je). Eerst bracht Rene Boer zijn teller met een intikker weer een stukje verder omhoog. (3-0) Daarna was het de beurt aan de beide backs (!) om een nummertje hoge school weg te geven. Dennis Frijn was met een messcherpe en laaggehouden voorzet de aangever; zijn stiekem mee ten aanval geslopen collega Sander van Dam de gedecideerde afmaker. (4-0) Na alweer een gladde aanval mocht Tjerk Veltman zijn terugkeer in de ploeg met een schuiver opfleuren. (5-0). Waarna Wieger Visser ten leste ook nog twee keer raak mocht knallen om de “bescheiden†zevenklapper vol te maken. (7-0) Ik ben een kniesoor, maar een keertje een dubbele- cijfers te mogen melden had toch ook wel leuk geweest. Het had er dik ingezeten als……enz. enz.(zie hiervoor)maar zo was het eigenlijk ook wel heel mooi op deze illustere zaterdag in de tweede klasse met eerste klasse voetbal. Bedankt boys en op naar de volgende fraaie driepunter. Dirk
