AMVJ B2 – Kadoelen B1 3-1
Eigenlijk wilde ik twee weken geleden alweer in de pen, of eigenlijk toetsenbord, ‘klimmen’ nadat onze B2 eindelijk eens gewonnen had. Maar een weliswaar goed gespeelde en navenant grote uitslag (14-0) tegen de nummer laatst dwingt ook tot enige bescheidenheid. Eén zwaluw maakt nog geen zomer….en zo zijn er meer tegeltjeswijsheden te bezigen. Maar nu is er zeker aanleiding tot enig prijzen van deze jonge matadoren. Een goede overwinning twee weken eerder gaf de burger dus al moed maar nu kwam de koploper, gingen we voor: ‘goed meevoetballen’ of ‘proberen de schade beperkt houden’? Niets van dit alles, de tegenstander werd zonder schroom tegemoet getreden. Binnen vijf minuten was daar al de eerste levensgrote kans voor Josse die op maat bediend werd door Daan. Josse heeft er een neusje voor om op de goede plek te staan maar miste net de kracht om de bal binnen te schuiven, ook de keeper zat er nog goed bij. Als snel bleek dat dit geen toevalstreffer was. Geheel in tegenstelling tot het gebruikelijke patroon kwam AMVJ prima en zelfverzekerd uit de startblokken, dit leidde tot grote verwarring bij de tegenstander. Zij verkeerden in de veronderstelling om bij de een na onderste van de ranglijst even een fijne overwinning op te halen. Daar dachten onze mannen anders over. Voor ieder vierkante centimeter werd gestreden en veel duels werden gewonnen, vooral collectief waren we beter, het ‘stond goed’(complimenten coach)! Achterin heerste Bram geflankeerd door aanvoerder Jonne en op rechts door Emil die het weliswaar af en toe moeilijk had tegen zijn snelle tegenstander maar nimmer opgaf. Het middenveld was eigenlijk onze grootste troef want vrijwel de gehele wedstrijd in onze handen. Eerst Sebastiaan, als ver vooruitgeschoven verdediger die tientallen ballen al vroeg onderschepte, daarvoor Maarten, voor mij een van de besten (en het niveau was hoog vandaag) met naast hem Nick, minder dominant dan anders maar keihard werkend, af en toe goed de opening zoekend en altijd tikkend. Aan de zijkanten stonden Daan (vanwege ziekte en blessures van Teun en Marcus)een vertrouwd gezicht inmiddels en vandaag ook weer zeer waardevol en Jonas, soms wat ongelukkig maar ook hard werkend, hard lopend en onvermoeibaar. Voorin speelde Gilles een sterke wedstrijd, voor niemand bang en regelmatig zijn tegenstander uitspelend, daarnaast Ziggy net terug van een blessure maar goed op de weg terug en onbevangen spelend tegen heren die minstens een kop groter waren (niets nieuws eigenlijk) en ten slotte Josse (ook nog ziek geweest en bijna jarig), geen krachtpatser maar af en toe als een slangenmens bewegend, vaak op de goed plek en goed kaatsend/bal in de ploeg houdend. Haye stond gewoon goed te keepen, hij had het niet eens zo druk maar wat hij moest doen deed hij goed. Na al deze lovende woorden begrijpt de slimme lezer al dat een doelpunt niet uit kon blijven. Geheel in de stijl die de ‘beginnende coach’ Jacques voor ogen staat was het onze sterk spelende linksback Jonne die de score na ongeveer tien minuten opende. Hij kwam sterk opzetten over de flank ging de zestien binnen omspeelde een verdediger en schoot koel en onhoudbaar binnen; 1-0. Prima goal! Wie dacht dat Kadoelen nu wel uit een ander vaatje zou tappen kwam bedrogen uit, hen werd het spelen eigenlijk al in een vroeg stadium onmogelijk gemaakt, het verdedigen begon vaak al voorin en als gezegd het middenveld was voor AMVJ. Maar de tegenstander was zeker niet slecht het was dus een spannende strijd waarbij de thuisploeg verrassend maar niet onverdiend met een voorsprong kon gaan rusten.
Toen de tweede helft, ik geef het eerlijk toe, ik had er zelf niet heel veel vertrouwen in; was al heel tevreden met het wedstrijdbeeld tot dan toe. We zijn nog groeiende, net nieuw in deze leeftijdsklasse en stabiliteit is niet altijd het sterkste punt. Al snel leek ik gelijk te krijgen, Kadoelen kwam fel uit de startblokken en AMVJ vergat even met wie het te doen had. Vanaf de aftrap was er balverlies, onoplettendheid en binnen een minuut kreeg Haye een tegentreffer te verwerken die niet helemaal onhoudbaar leek en waar slecht verdedigen aan vooraf ging. Nou dat was het dan, goed meegedaan maar nu begin van het einde…. Kadoelen rook bloed. Maar zie, langzaam herpakte de thuisploeg zich weer, ook tot verbazing, maar ook tevredenheid van het in vrij grote getale opgekomen publiek (de thuisblijvers hadden weer eens ongelijk). Er was een minuut of tien meer druk maar AMVJ herpakte zich. Na zo’n twintig minuten in de tweede helft leidde dit tot een aanval van de bordeauxrode helden. Nick schoot goed in, de keeper kon de bal nog wel keren maar de bal was te moeilijk voor een definitieve/klemvaste redding, de bal kwam bij Gilles die dit keer deed wat hij voorheen nog wel eens ‘vergat’: scoren, 2-1!!!! Coach Jacques ging aan de zijlijn uit zijn dak. De treffer uitte zich in nog meer frustratie bij onze opponent, waarbij twee teamgenoten elkaar tijdens de wedstrijd zelf even ‘te lijf’ gingen. Het was illustratief voor de verhoudingen, AMVJ bleef voetballen, tikken en keurig verdedigen en ga f op een paar hoekschoppen na eigenlijk niets weg. Wel moest Haye nog even ingrijpen toen een tegenstander alleen op hem afkwam maar hij bleef koel en tikte de bal net op tijd weg. Goed gedaan keepie! Dat Daan een paar minuten voor tijd met een goede solo de wedstrijd in het slot gooide was, zeker achteraf gezien, een logisch gevolg van het hele wedstrijdverloop. Daarmee wierp Kadoelen definitief de handdoek en vroeg de scheids zelfs om maar meteen af te fluiten.
Heren complimenten, chapeau, prima prestatie, dik verdiend, loon naar werken enzovoorts dit zijn de wedstrijden die voetbal zo leuk maken, gefeliciteerd!
Ted Schoonenberg
