B1 houdt kansen in eigen hand

 Al struikelend en bijna vallend en in moeilijke poses balancerend nadert B1 dan uiteindelijk verderop deze maand april het einde van deze nu reeds als bizar te kwalificeren voorjaarscompetitie drie hoog. Drie hoog, want wij spelen met andere teams die allemaal net geen najaarskampioen geworden zijn om de hoogste eer in een derde klasse poule, en dat heeft makkelijk het niveau van tweede klasse in een aantal gevallen. En bizar, omdat sommige teams al bijna zijn uitgespeeld maar B1 er nog drie volle en een restant voor nodig gaat hebben om aan 10 gespeelde wedstrijden te komen. En ook omdat B1 ondanks twee nederlagen nog kansen op het hoogste treetje in eigen hand heeft. 

 Vandaag stond het sympathieke Bennebroeker BSM B2 mede op het wedstrijdformulier, een doorsnee ploeg die tegen 9 en een halve AMVJ’ers een aantal weken terug met 5-2 aan het langste eind trok. Vandaag was het nauwelijks beter gesteld met de opkomst, precies 11 man wegens een geblesseerde Sidney en ook niet van de partij vanwege allerlei (overigens volledig legitieme) schoolperikelen Antonie, Bas en Luc. Bepaald niet de eersten de besten. B1 kon dan niet lenen van de C1 ditmaal, speelden tegelijkertijd in Beemster, dus met 11 moest het dan maar gaan gebeuren, zaak is dan om de krachten goed te verdelen. 

 Met een fijn voorjaarszonnetje over veld 3, waar het nog steeds niet mogelijk is gebleken om een klein hegje of wat-dan-ook te plaatsen langs de waterkant, zodat het fervente gelegenheidsduo Milo Peterse en Erik Verheul de meeste meters maakten van allemaal deze middag met het aan één stuk ballen uit de sloot halen middels het oud-Hollandsche fietsbandje aan een stuk touw (waar zie je nog zulke intens-pure amateursportbeelden?), op dát veld 3 kwam AMVJ, getuige ook de prachtige bewegende beelden van Hans Burgers, en stilstaande van Mario Caffa, erg goed uit de startblokken. Gebruikelijk voor dit team is een betere tweede dan eerste helft. Hoewel, misschien wás dat vandaag ook wel zo. 

 Hoe dan ook, AMVJ kwam na drie minuten reeds op voorsprong door een uitstekende vrije trap van hogeschool-trapmeester Yuri, die de bal zoals ik dat eigenlijk alleen op Fox Sports wel eens zie van net over de vijandelijke helft van links af voor het doel krulde alwaar iedereen richting bal bewoog maar alleen de magistrale Kelyn er maar zijn hoofd tegen behoefde te plaatsen. Schitterend. Vervolgens trok BSM rustig ten strijde, maar werd op alle plekken van het veld fel op de huid gezeten en telkenmale tot balverlies gedwongen. Een lust voor het oog, deze passie en inzet, het kon niet uitblijven en uiteindelijk leidde zo’n balverovering ook tot de 2-0 na een luttele tien minuten spelen, toen Yuri de bal uiteindelijk bij de watervlugge Mees op links kreeg die de verbluffend ver mee voorin gespurte centrale verdediger Oscar op maat bediende zodat hij met bal en al ook zelf in de touwen belandde. 

 Vervolgens hebben wij vanaf de zijlijn gekeken naar een half uur eerste helft waarin AMVJ wel kansen kreeg maar door de omstandigheden noodgedwongen langzaam maar zeker ook BSM op de eigen helft moest toestaan, bij tijd en wijle. Noodgedwongen, want hoe de zojuist van een longontsteking terug gekeerde verdeel- en heers-meester op het middenveld Matt speelde was niet vol te houden in dit tempo, dat gold zeker ook voor de meer-dan-uitstekende balgoochelaar Kelyn aldaar in het centrum op het middenveld in deze 4-4-2 opstelling. Op de flanken was het links een explosieve Mees en op rechts balvaste Dean, voorin loerden Yuri en Ricardo voortdurend op kansen en kansjes. De hoofdrol vandaag was echter weggelegd voor een super solide laatste linie met aan het hoofd aanvoerder Mankamal die af en toe nonchalant ogend toch een aantal uitstekende reddingen op zijn naam mocht schrijven. 

 Verder achterin op de flanken loopwonder Gabriël en aan de andere kant de ook al als zeer moderne vleugelverdediger opererende Cheekwan, centraal dan even het onovertroffen en uitblinkende duo Kris en Oscar. Als er ooit de term “rots in de branding” op ging voor een duo dan was het deze twee giganten wel, vandaag. Dus er kwamen wel kansjes voor het 1 jaar jongere BSM-gezelschap (anno 1923) maar we moeten dat dankzij dit uitgenaste AMVJ-team in verkleinwoordjestaal blijven benoemen.  

In de rust hamerde coach nog eens op het slim met de krachten omgaan, wat volgde was een uiterst geconcentreerde en verbluffend volwassen tweede helft waarin AMVJ het koeltjes uitspeelde en nota bene zelf nog de grootste kansen op meer liet liggen. Noemenswaardig zijn nog de door een te hoog geheven zwart-groene voetbalschoen vol in zijn gezicht geraakte Dean waardoor B1 zeker een kwartier met tien man het immer met frisse wissels opgeleukte BSM moest bestrijden, maar ook deze fase voorbeeldig en kalm doorkwam, en voorts een door de steeds verder oplopende frustraties in het zwart-groene kamp ingegeven uitwassen richting scheidsrechter, de immer stijlvolle maar vooral ook karaktervolle en uiterst rechtschapen heer H. Folkerts. 

Een rollebolpartijtje tussen Kelyn en een groenzwarte zo’n zes minuten voor tijd leverde de laatste een gele kaart op, dat betekent in onze klasse een verwijdering van het veld voor 10 minuten, wegens opmerkingen op de leiding. Vervolgens werd dit door een teamgenoot totaal onnodig nog herhaald in het kwadraat, dan hebben we het dus over een rode kaart en dat op een uiterst fijne middag met twee uiterst sportieve ploegen. Gelukkig konden na afloop tijdens duidelijk overleg deze kaarten dan ook geseponeerd worden, en een onnodig wrange nasmaak weggespoeld worden. B1 kan nu door de uitslagen op de andere velden nog steeds hopen op meer maar er mag dan in drie resterende duels en één restant niets meer weggegeven worden. 

 Als deze ploeg zo gedisciplineerd en koelbloedig blijft als deze middag gaat dat gewoon lukken is de volste overtuiging van 

 Mick Schnek (met dank aan Dirk L. voor dit verslageinde)