B1 en de mini-momentjes

 Nog zo’n wedstrijdje als tegen Marken onlangs, dat gaan we zeker niet meer beleven voorlopig, zo was het devies vooraf deze misschien al allesbeslissende topper tegen Monnickendam, de fiere koploper in onze klasse met vier zeges en een imponerend doelsaldo van 30 voor en nul tegen. Wij waren derhalve gewaarschuwd en telden allemaal voor twee, strak getraind toch deze week en vandaag leken het wel echte mannen in plaats van uit de kluiten gewassen pubers op het veld. Voorname exponenten daarvan waren Kris, die uiteindelijk de hele wedstrijd vanaf de zijlijn beleefde omdat hij nu eenmaal niet 100% was, dito groots gedrag was er te noteren voor Kamael die na luttele twintig minuten het veld verliet met liesklachten en zich ook niet meer beschikbaar stelde voor het vervolg vanwege hetzelfde niet meer gehaalde percentage. Voor de gelegenheid hadden coaches Kees en ondergetekende de tactiek lichtelijk aangepast, accenten waren verlegd, met de hoop dat B1 dit kon bevatten en oppikken; laat ik maar alvast vooruitlopen op de zaken: B1 kweet zich uitstekend van de gestelde taken vanmiddag. 

 Met af en toe een spatje regen, een bij vlagen vlagerige wind en onder de wat zou blijken te zijn voortreffelijke leiding van Onno Volcke (de man die tussen AMVJ en sv Rap zweeft op zaterdagen al naar gelang zijn zonen hem leiden) was het net nadat het middaguur had geslagen dat onze topper van start ging. Zonder keeper Luc, schouderblessure, en ook zonder Bas en Antonie, met de teruggekeerde Mees langs het veld, evenals Ricardo, Luc L. en genoemde Kris even reserve. Dan kom je als B1-kenner al gauw mathematisch in de knoop, inderdaad, jawel, want voor de gelegenheid had onze “ouwe” Max zijn keeperstenuetje nog eens uit de mottenballen gehaald om zijn ouwe maatjes uit de brand te helpen. AMVJ nam het initiatief, Monnickendam moest er toch even aan wennen dat er blijkbaar in deze klasse ook tegenstanders zijn die serieus tegenstand bieden en kansen waren er al over en weer, M’dam zou zogezegd niet met de eigen keeper aantreden net als wij maar wie er dan wel in de goal stond weten wij niet, hij was echter qua talenten zeker gewaagd aan de geweldenaar in onze goal. Achterin pikten Sidney, Mankamal en Gabriel het gemis van Kris sterk op, een van de gevaarlijkste spelers van Monnickendam (hun spits) lag continu aan banden zowat bij een mengeling van genoemd drietal; op de linksbackpositie stond vandaag Oscar opgesteld en deze speelde de zeer gevaarlijke rechtsbuiten van Monnickendam tot wat in helft twee nog zou leiden tot fikse frustraties en dito onsportieve groen-witte gedragingen) finaal uit de wedstrijd. Rechts oude vertrouwde Cheekwan die zijn handen vol had maar ook al zeer sterk en geconcentreerd acteerde; middenveld centraal stonden Matt en Dean als een soort verkeersregelaars op een ontketende denkbeeldig verkeersplein (denk aan het hoofdstedelijke Frederiksplein tijdens een complete stroomuitvalsituatie, zoiets), zij konden niet voorkomen dat er af en toe toch iemand door oranje/rood glipte om in die beeldspraak te blijven. Geflankeerd werden zij aanvankelijk door onze watervlugge slangenmensen Kamael vanaf links en Kelyn vanaf rechts, eenzaam in de spits eigenlijk Yuri, helaas verliep aanvankelijk de aansluiting niet altijd even soepel bij balbezit. Voortreffelijk daarentegen was de opstelling bij balbezit Monnickendam, zij kwamen nauwelijks in het stuk voor daardoor of er was altijd nog de zeer attente Max om uiteindelijk alles wat er doorheen kwam te neutraliseren (zo was er een potentiële doorbraak na een ongelukkig geraakte bal van Mankamal die de hartslag aan de bordeauxrode zijlijn even een kop-van-jut hoogte insmeet, maar waarbij Max schitterend zijn tijdelijk weer opgeëiste doel schoon hield). 

Kansen waren voor beide ploegen op de vingers van een hand te tellen, invallers Mees (voor de geblesseerde Kamael) en Luc L (voor Sidney) brachten geen verandering teweeg in dit spelbeeld ook al vielen zij sterk in. De nul nul bij rust was, behalve een zeer volwassen stand in een realiteit geworden droomwedstrijd voor nagelbijters, mee te leven al had de thuisploeg wel degelijk het iets betere spel vertoond. Na de pauze was het verder smullen voor de neutrale toeschouwer, maar ook die van de thuisploeg zelf, bij de zijlijn van de niet altijd uit het ons zelf zo bekende sportieve hout gesneden Monnickendamse werd steeds nerveuzer richting scheids en alles wat niet uit dit oeroude stadje langs de Gouwzee gelegen kwam geagiteerd. Onno bleef echter voorbeeldig stoïcijns onder deze druk, Monnickendammers in het veld werden steeds feller opgehitst en speelden op het randje of soms ook daaroverheen, wederom moet ik hier weer melding maken van het feit dat AMVJ B1 zoveel gegroeid is de laatste tijd dat het hier totaal niet onder bezweek en zich ook niet of zelden liet provoceren, maar partij gaf zoals coaches vooraf hadden gedroomd dat het er in zat. Met inmiddels ook Ricardo in de gelederen leverde minuut 56 een corner op voor AMVJ die uiteindelijk in een wonderbaarlijke en onnavolgbare scrimmage vlak voor de doellijn uitmondde, en waarbij aan het handen in de lucht gooien van de Bordeauxroden te zien was dat de bal uiteindelijk in het vijandelijke doel was beland. Wie dit dan wel of niet bewerkstelligd had, daar heeft B1 in de whatsapp-groep tot in de kleine uurtjes zowat nog over nagebabbeld, het was dus een heus teamdoelpunt met uiteindelijk de waarschijnlijk onbedoelde assist van Oscar en daaropvolgend blijkbaar laatste tik van de toch al de laatste weken zo doortastende Matt. Het Monnickendamse gejank ten spijt had Onno hier geen enkele onregelmatigheid in ontdekt en dus inderdaad, daar wassie dan, de zo gewenste 1-0 op deze rivaal. Monnickendam raakte behoorlijk van de kook, AMVJ was even euforisch en als dat net een tikje minder zo het geval was geweest dan had niet kort daarop Kelyn gewoon de 2-0 kunnen aantekenen, de bal sprong op een allesbeslissend minimomentje net te ver van zijn voet zodat de attente Monnickendammer goalie de bal met alle moeite van de wereld toch nog kon oprapen. 

De tegenstander verklaarde vervolgens de oorlog aan alles en iedereen die niet uit het roemruchte Gouwzeestadje kwam, gemoederen liepen vervaarlijk hoog op binnen en buiten de lijnen, maar AMVJ bleef geconcentreerd en übercool, dit ten spijt viel de 1-1 uiteindelijk toch, eigenlijk net zo als de 1-0 tot stand was gekomen, in minuut 67 uit een corner voor de Monniken, ook eentje met een hoog rommelgoal-gehalte. Daarna denk je dat het nog hete minuten worden en inderdaad zo was het ook, maar pluim voor de thuisploeg, niemand liet zich gek maken door de alle (geoorloofde en minder-geoorloofde) middelen uit de kast halende tegenstander. Yuri misschien maar met de voortreffelijke zijlijninbreng van trainer Lucky werd ook hij weer gekalmeerd, aan de andere kant moest nota bene speler Kelyn twee volwassen kerels uit elkaar halen, hulde Kelyn en jongens jongens jongens wat zijn wij zelf dus enorm hard op weg naar voorbeeldig wasdom! Vele thuisploegleden werden vele malen onheus bejegend, geduwd, getrapt, beschimpt, maar gaven geen krimp en kwamen bijna niet-aflatend als winnaar uit een duel. Alles ging okay en het enige wat na 80 minuten totale zindering ontbrak was de kers op de slagroomtaart, de bevrijdende winnende treffer die zeker toch niet onverdiend zou zijn geweest. Mees had zich kunnen laten vallen in een duel binnen het roemruchte 16-metergebied en Onno had niets anders kunnen doen dan naar de penaltystip gaan zoeken maar Mees prefereerde dat niet te doen, uiteindelijk na enig nadenken tot grote opluchting van de coaches want zulk gedrag past nou eenmaal niet bij de unieke club AMVJ. Aan de andere kant was er nog een allesbeslissende nanoseconde waarin de tot ouderwetse hoogtes uitstijgende Max besloot uit zijn goal te komen en daarmee de hoek dusdanig moeilijk te maken dat ook de Monnickendammer spits vandaag niet meer tot een score kwam. 

Die kleine dingetjes, die mini-momentjes in een voetbaltopper die allesbeslissend zijn, daar zat ‘m de grote winst voor B1 in deze middag, nauwelijks iets aan het toeval overgelaten en nauwelijks iets weggegeven. Wat haal je als voetbalfan uit deze pot een voldoening, zeg. Hulde! Wat de stand betreft moesten Monnickendam en wijzelf constateren dat Zaanlandia de lachende derde werd van deze zaterdag na een sci-fi overwinning op het arme Hercules Zaandam, laten wij er vooral ook zelf voor zorgen dat dit lachen niet tot in december of januari 2016 gaat duren, alles winnen vanaf nu en dus ook over twee weken in datzelfde Zaanland. We verdienen het! Een voetnootje tenslotte: de volgende dag zag deze coach een klassieker in dezelfde score eindigen, met inderdaad ook hier aan beide kanten uitblinkende keepers, en ook hier een team dat nauwelijks middelen onbenut laat om de tegenstander uit de tent te lokken en een team dat alles meer voetballend probeert op te lossen; deze wedstrijd was voor de eredivisie pure opwinding van a tot z, maar doe mij liever toch een partijtje AMVJ B1 dat van zowel Feyenoord (de gedrevenheid maar niet het onsportieve) als Ajax (het voetbalvermogen maar niet het gejank) vooral de positieve facetten overneemt spelen, komende zaterdag in het Landsmeerse bij IVV bijvoorbeeld weer te aanschouwen door bijvoorbeeld ene enthousiaste Mick