B1 en de dag na de avond ervoor

 NB voor de mensen met al wat minder geduld of leeslust verwijs ik vooraf graag reeds naar het ook op de AMVJ webpagina vermelde stuk met daarin én de uitermate vakkundige studio sport samenvatting van onderstaand ontmoeting, én de fabuleuze fotoshoot van het hierna beschrevene. 

 Op de dag na de avond vol verschrikkingen ervoor, met de nodige ontsteltenis in het lijf, in de vroege middag dan maar de reis aanvaard naar het Ilper land, waar deze namiddag de uitwedstrijd tegen de plaatselijke trots IVV op het programma stond, hun B2 toch de numero 5 op de meest recente versie van de ranglijst. De boodschap was sedert vorige week simpel: om in het spoor van de topploegen te blijven mag er eigenlijk in de resterende voetbalpotjes geen punt meer verspeeld worden. En met deze tegenstrijdige gedachtes, want hoe ongelooflijk futiel is zo’n potje voetbal eigenlijk ten opzichte van zoveel nodeloze slachtoffers op zo’n 500 kilometer ten zuiden van hier, reed coach het alleraardigste dorpje ten noorden van de grote stad binnen. Een van de zes dorpen uit de Heerlijkheid Waterland, de tijd leek hier stil te hebben gestaan. Zo bestond het dat uw coach pardoes in een oud-Hollandsche Sint Nicolaas intocht met louter zwarte Pieten verstrikt geraakte. Wat een vreemde folklore vond hier plaats, nou volg ik al jaren niet meer zo het St. Klaas journaal en dergelijke maar dit kwam nogal vreemd over gezien de maatschappelijke discussie over de kleuring van de knechten van de Goedheiligman. Dus het leek wel een fikse stap terug in de tijd. Het was een kluwen van enthousiaste blanke kinderkes en dito ouders, aansluiting zoekend in een bonte Klaasoptocht van opgesmukte boerenlandkarren en andersoortige voertuigen, zelfs de lokale brandweer was uitgerukt om het volksvermaak luister bij te zetten. Onszelf een weg door deze volksoploop banende wisten wij te voet dan toch uiteindelijk nog redelijk ruim bijtijds sportpark de Breek te bereiken. Wie weet had Sinterklaas alvast wat cadeautjes voor ons in petto hier! 

 Het was een tijdlang zoeken naar de juiste kleedkamersleutel, uiteindelijk liep de wedstrijd voor de onze ook nog eens flink uit zodat wij dan eindelijk op een oude en dus vrij matige kunstgrasweide konden aantreden zo rond de klok van kwart over twee. Zonder de wel naar Landsmeer afgereisde maar ziekerige Kris, zonder ook een handvol overige notabelen (Kelyn, Antonie, Matt en Kamael), kwamen we er eigenlijk plotsklaps weer wat krapjes bij te zitten. Coaches hadden vooraf al gewaarschuwd voor het matige kunstgras, kijk uit voor je ledematen en vreemd opspringende ballen, B1 nam de tips ten harte op deze verjaardag van Cheekwan en kwam goed uit de startblokken. Wat heet goed? Opperbest uit de startblokken. De ondergrond die nog het meest deed denken aan het horrorveldje waarop onze mannen jarenlang mochten trainen onder de bezielende leiding van een René om bijvoorbeeld met springende ballen om te leren gaan die je op een normale groene mat op de zaterdagen dan niet tegenkwam, die ervaring wierp hier toch al vrij vroeg zijn vruchten af. AMVJ zette IVV volledig klem in een inmiddels best wel beproefde en geprezen 4-1-3-1-1 formatie. Reeds in de vierde minuut was het raak voor Oscar uit de eerste de beste corner van Yuri, het zag er te simpel uit voor woorden bijna: 0-1. Een paar minuten later leek de pot beslist en B1 op weg naar een monsterscore toen Ricardo de bal meekreeg van Oscar en zich in een onmogelijke hoek vlak bij de achterlijn wurmde om in plaats van het voor de hand liggende voorgeven van de bal deze maar eens in de verre hoek te plaatsen, daarmee de Ilper keeper danig voor aap zettend: 0-2. Even later werd een goal van Ricardo dan nog afgekeurd; de Ilper vlagger zou de rest van helft 1 te baat nemen om het in de lucht steken van een arm met vlaggetje te oefenen, slotconclusie mag ik hier best reeds verklappen en luidde dat hem deze oefening uitstekend af ging. Ondertussen kopte een AMVJ’er een IVV-corner dusdanig door dat een wit-rode voorwaartse na een kwartier de stand opeens dragelijker maakte vanuit Landsmeerder perspectief: 1-2. Kansen over en weer, het werd bijna nog spannend, omzettingen in de situatie achterin brachten uiteindelijk iets meer rust aldaar en dankzij de al gememoreerde grens bereikten wij de kleedkamer tussentijds met een 1-2 stand. 

 Hier werd dan nog eens de oeroude verjaardagshymne voor Chee en ook alvast ondergetekende bovengehaald; coach deelde ondertussen een wonderbaarlijke gedroogde superfruitmix uit en de IVV’ers moesten het daarna ontgelden. Of het één met het ander verband houdt weet niemand, feit was dat dezelfde 11 jongens (met Bas op de plek van de einde helft 1 flink op de enkel getrapte Dean, tot dan toe uitermate soeverein spelend) een superstrakke tweede voorstelling presenteerden. Met jarige Chee op de rechtsachterplek als onpasseerbare, centraal nu de voor tegenpartijen onnavolgbare Sidney en de razend en snelle Mankamal, waarover verderop meer, en op linksachter de equivalent aldaar van de andere kant, Luc Loques, met daarachter de van blessureleed bevrijde en sterk opererende Luc Z, kwam er min of meer geen IVV-voorwaartse meer aan te pas. Net voor deze linie uitgestuurde Gabriel speelde een dijk van een tweede helft, op het middenveld haalde Bas centraal uitermate amusante en geslaagde herinneringen op aan zijn allerbeste momenten bij AMVJ tot nu toe, op links was daar weer het pure genieten van de geniale invallen van Mees, op rechts deed Oscar daar net zo gemakkelijk aan mee, daarvoor rommelden de als zodanig toch wel bekend staande Ricardo en Yuri er flink op los. Het was dus weer smullen geblazen, 9 minuten na de pauze stuurde Ricardo Yuri de verte in en als vanouds rondde Yuri gedecideerd, welhaast routineus af: 1-3. Een tiental minuten met een evenzoveel kansen voor AMVJ later liet Yuri een vrije trap net over de middenlijn in het strafschopgebied stuiteren, de enige die daar begrip voor had bleek de mee ten aanval getrokken Mankamal te zijn: zijn perfect getimede achterwaartse kopstoot was goed voor de beslissing: 1-4. Daarna liep B1 in zeer korte tijd uit naar de hoogste score van het seizoen (als we het bekerduel met VVC B-zoveel even vergeten); in minuut 65 scoorde Oscar zijn tweede van de middag op fraaie wijze na een fabuleuze steekpass van Bas, daarna in minuut 68 twee doelpunten op rij, eerst pikte Bas de bal af van een IVV’er en legde het speelstuk haarfijn op de 9 meter lijn klaar waar Yuri frank en vrij met de ogen dicht zowat tegen aan mocht lopen, tenslotte na de aftrap meteen balbezit AMVJ en via een haarscherpe voorzet van rechts van Oscar nu een binnentikker voor Mees. De teller stond in 8 minuten tijds van 1-3 op 1-7, we kregen bijna medelijden met IVV dus namen toch een tikkeltje gas terug, niet nadat de scheidsrechter na later bleek een verkeerde interpretatie losliet op een uitspraak van Mankamal, onze trotse aanvoerder mocht vervolgens het veld voortijdig verlaten. Niet zo slim natuurlijk bij een 1-7 voorsprong om je zo op te winden over een al dan niet opgetreden scheidsrechterlijke dwaling. 

 Zo leren we er alleen maar de hele tijd bij met zijn allen, wij zagen nog wel dat B1 de partij in ondertal professioneel uitspeelde en zelf nog de beste kansen op een doelpunt van de twee partijen op het veld had. Aldus deed B1 waar het voor gekomen was, allemaal zonder de hulp van Sint Nicolaas en zijn helpers die in geen velde of wegen nog te bespeuren waren, dus zonder verkregen cadeautjes maar op eigen kracht, volgende zaterdag Zaanlandia uit, de concurrent en gedeeld koploper die verrassenderwijs twee punten verspeelde tegen de nummer laatst.