Bij het lezen van de aanhef boven dit artikel zal menig lezer zich geschokt afvragen of het niet de hoogste tijd wordt dat uw chroniqueur het toetsenbord definitief aan de bekende Maarten geeft.
Ik stel u maar meteen gerust: ik typte het bewust zo en niet geplaagd door enig letsel in de bovenste
regionen van mijn fysiek.
Sterker nog, het idee om het zo eens te doen pruttelde uit de spelonken van mijn herinnering omhoog, terwijl ik deze tekst al lispelend aan het reciteren bleek op deze zonovergoten Indian summerlike Saturday. Zittend op een wankel stoeltje bij de eerste thuispot van Bordeauxrood in dit nog prille seizoen.
Jawel: tegen het fris gepromoveerde Zandvoort, zoals u wellicht al ontdekt heeft inmiddels.
Want u heeft het bij het juiste eind: alle woordjes in de kop zijn van achter naar voor geschreven.
Er staat dus: “na 1-1 thuis straks voor drie naar Zandvoort aan de zee”
En dan is plots helemaal duidelijk dat Bordeauxrood opnieuw genoegen moest nemen met een puntendeling en later in het seizoen (hopelijk) voor drie (punten) naar Zandvoort aan de zee afreist.
De reden van de spiegeling der woorden is dat ik jaren geleden het refrein van de zwaar bejaarde topsong van Louis Davids: “We gaan naar Zandvoort aan de zee, we nemen broodjes en koffie mee…..enz.” in zijn geheel met omgekeerde woorden kon kwelen (zingen is bepaald niet de juiste betiteling van mijn getoonzette benauwdheid)
Ik had die gekte (ik geef het toe) te danken aan een tweetal dames in een Tv-show – waarvan de naam mij is ontschoten- die olijk vertelden dat zij zich, toen nog meiskes, in oorlogstijd de kunst van de omkering eigen hadden gemaakt; om zo in het bijzijn van de bezetter en mogelijke landverraders toch vrijuit en onbegrepen te kunnen babbelen met elkaar.
Zij zongen toen als bewijs van hun kunstje het reeds vermelde schone lied. Dat heb ik hen nog jaren nagedaan.
Uw belangstellende vraag naar het waarom van deze rare move in deze impressie kan ik louter beantwoorden met: “ik weet het niet, het gebeurde gewoon spontaan”
Het zal ook wel ietwat te maken hebben gehad met het feit dat ook dit tweede optreden van de vernieuwde Kumar Kids nog niet bracht wat er gezien de thans aanwezige voetbalkwaliteiten en power van mocht worden gehoopt.
Zeker, de basis van vandaag was in tegenstelling tot de Buitenveldertse cakewalk van vorige week vanaf de ouverture door de als altijd nadrukkelijk aanwezige scheids van dienst, de goede Julio Barrales, wel bij de les.
En dat moest ook wel want de Zandvoortse promovendus bleek een bepaald niet misselijke tegenstander te zijn. Even gedreven ballend met vooral een cohort aan geslepen snelle aanvallers.
Zeker er werd door Bordeauxrood voluit gestreden van begin tot eind. Niks van te zeggen.
Maar het vele onnodige balverlies en “ongeleide passes” duidden toch op een nog te hoge mate van onwennigheid binnen de line-up.
De verhoudingen in het veld waren wisselend: dan weer de gasten een tikkie heersend, dan weer de thuisploeg die aan het roer zat. Het kon alle kanten op. Ook wat betreft de kansen. Zandvoort kreeg er een paar om de vingers bij af te likken, maar no score.
Dat deed AMVJ beter door een van de mogelijkheden (een echte kans was het niet) in een voorsprong om te zetten. Lucas Hofstra mocht na “een flipperkastje” de trekker overhalen.
Het lukte de ploeg echter niet om met een voorsprong te gaan rusten. Eerst werd er nog een dot van een kans gemist en bleef de tegenstander categorisch weigeren het net te zoeken.
En omdat het toch 1-1 stond met rust bleek het AMVJ defensief in the dyng seconds van het eerste bedrijf zo vriendelijk te zijn geweest om een pingel cadeau te doen. Deze werd door hun Bud Water zo vlekkeloos benut dat hem na afloop ongetwijfeld een Budwiser gegund is.
Het tweede bedrijf was in feite een kopie van de eerste vijfenveertig. Zij het dat het meer en meer een strijd werd die zich over de hoofden van de middenvelders heen afspeelde. (Juist: de lange haal werd vooral van AMVJ zijde het handelsmerk van de rest van deze middag)
Voor beide doelen nog wel een paar hachelijke momentjes. Met de mooiste kans om alsnog drie punten uit het vuur te slepen voor siuht (sorry: “thuis” natuurlijk)
Topmoment van dit tweede deel van het gevecht: de rentree van Jimmy Jansen die na een jaar knie-ellende weer zijn eerste speelminuten mocht maken.
Nu de andere lang -en kortgekwetsten nog retour- ik steek een kaarsje op voor jullie allemaal en een speciale voor Chris Boer- en Bordeauxrood kan in volle kracht op drie puntenjacht.
Ook skarts ni Troovdnaz (ik zal het hierna nooit meer doen0
Dirk
