Mijn met ballen, fysiokoffer, waterflessen, reservetenues, lesmateriaal van de coach en zelfs een vervaarlijke ghettoblaster volgestouwde karretje bracht mij opgewekt naar Goed Genoeg, het door ondergetekende in een zeer grijze oudheid zelf nog een paar jaar als lid bespeelde complex van het aloude AFC.
Het zou een mooie voetbalmiddag moeten worden tussen AMVJ en AFC zaterdag, de twee gelijk oplopende kemphanende koplopers uit 2a.
Want had niet alles daartoe een welwillende bijdrage geleverd? Zie maar.
De afgelopen twee weken was er sprake van een voor deze toch bescheiden klasse uit het zaterdagvoetbal ongewone Facebook intensiteit met kreten als “de kampioensmatch†en met zelfs een poll over de kansen van beide teams.
En HAV-goeroe, de goede Mathijs Groenewoud had deze match met een heuse vooruitblik van de beide coaches, zelfs tot wedstrijd van de week gebombardeerd.
En hij bleek op de wedstrijddag hoogstpersoonlijk verantwoordelijk voor het begeleidende commentaar bij de beelden van de door hem begeleide cameraman.
Ook de KNVB had een spanning stimulerende duit in de zak gedaan, nl. de clubgrenzen een (overigens door hen niet zo bejubelde) vrije middag te geven door een compleet scheidsmannencohort naar deze “kraker to be†af te laten reizen.
En toen de zijlijn van het fraaie kunstgrasveld ook nog eens volstroomde met een aantal bezoekers waaraan, naar uit AFC-kring zelve te hebben vernomen, hun Zondag1 een punt kon zuigen, waren, met als kers op de taart een mild/windstil voorjaarstemperatuurtje, de omgevingsfactoren voor deze topper in ieder geval van een hoog perfectiegehalte.
Coach Hans had zijn Schakelboys naar zeggen “lekker geprepareerd†voor deze naar zijn oordeel overigens nog niets beslissende match.
Het is te hopen dat hij met deze uitspraak een voorziende blik heeft gehad, want na het laatste fluitsignaal van scheids van dienst de heer Kee, moesten hij en zijn ploeg met lege handen huiswaarts.
Na een gezien de opgepoetste verwachtingen, over het geheel genomen teleurstellende pot voetbal. En met een, laat dat duidelijk zijn, een voor uw rapporteur (moeilijk uit de toetsen te krijgen maar) terechte winnaar.
Met twee vroege goals van de thuisploeg eerlijk verdeeld over beide helften en nog een handvol gemiste kansen komt de 2-0 zege AFC het meeste toe.
Ze speelden ook niet echt groots maar wel een stuk volwassener en compacter dan het vanmiddag weinig tot de vertrouwde verbeelding sprekende AMVJ.
Zeker de eerste helft lag er een lichtelijk vale grauwsluier over het vandaag in het smetteloos wit gestoken Loopveldteam.
Wellicht kwam dat door de vroege eerste goal van AFC-captain Floris Dokkum, die na een verre, maar slecht verwerkte ingooi, de ook verder aarzelende AMVJ-defensie op een omhaaltje mocht trakteren dat langs de verbouwereerd toekijkende Levien Rocha pardoes in het netje zweefde.
Deze optater dreunde blijkbaar behoorlijk door want de anders toch niet door zo’n ongewenst akkefietje snel te deprimeren gasten, bakten er in ieder geval aanvallend in het eerste bedrijf opmerkelijk weinig van.
Maar eerlijk is eerlijk: de Rood/zwarte opponent “stond verdedigend ook wel heel goedâ€, zoals dat geloof ik in vakjargon heet.
Een echte mogelijkheid laat staan scoringskans heb ik voor AMVJ dan ook niet mogen noteren gedurende de eerste 45 minuten.
Dat in tegenstelling tot de AFC-ers die er met een tikkie meer precisie al voor rust een gelopen koers van hadden kunnen maken.
Nu bleef er met de oneven goal nog hoop voor de rest van de pot voor Schakel en zijn mannen.
Met twee wissels was AMVJ na rust inderdaad wel wat dwingender aanwezig en was er mede door driftiger dekken en aanvallender agressie duidelijk meer evenwicht in de strijd. Het was dan ook spijtig dat de scheids alweer na weinig minuten, een door menigeen die er dichtbij stond als zeer twijfelachtig aangemerkte handsbal tot strafschop promoveerde. Rocha voelde de 2-0 via zijn vingertoppen toch in het net verdwijnen.
Hoewel manmoedig voor een beter resultaat strijdend en nu ook wel behoorlijk dicht in de buurt van de AFC-goalie opduikend, lukte het Eén vanmiddag niet meer om zijn anders zo vermaarde eindsprintdruk tot volle toeren op te voeren. Bovendien en dat ziet men wel vaker bij een lichtelijke off day: de bal wilde er ook gewoon niet in.
En omdat AFC het open deur beleid van de gasten ook niet meer op doelwaardige wijze wist te benutten eindigde dit meer spannende dat florissante toppertje in een zoals eerder in deze impressie al ruiterlijk toegegeven, verdiende 2-0 zege voor de thuisploeg.
Helaas waren mijn Bordeauxrode vrienden deze middag gewoon niet Goed Genoeg. En dus moge dan de profetie van coach Schakel de ranglijst maar weer op zijn kop zetten. En waarom ook niet? Met nog een stel potjes te gaan is, in dit toch vooral onvoorspelbare “spelletjeâ€, alles altijd nog mogelijk. Zeker en niet tegen beter weten in, een waarheid als een voetbal volgens
Dirk
