Afgelopen zaterdag mochten we weer, iedereen was extra goed voorbereid, want we hadden een heuse fandag georganiseerd. Alle familieleden en vrienden waren uitgenodigd om ons te zien spelen en supporten. Dit legde voor ons een extra druk op de wedstrijd, want naast dat we alle wedstrijden vanaf nu moeten winnen om zeker te zijn van onze tweede plek, wilden we ook zeker onze supporters niet teleurstellen. Al met al stond er dus heel wat op het spel. Even wat feiten over onze tegenstander. We speelden tegen DSS uit Haarlem, die zijn we al eerder tegengekomen in de competitie, de eindstand was toen 0-0. DSS staat vijfde in het klassement. Het was dus bij voorbaat zeker nog geen gewonnen wedstrijd. Maar zo saai als de vorige wedstrijd was, dat wilden we de supporters nu niet aandoen. Dus met frisse moed én een beetje extra motivatie begonnen we aan de wedstrijd.
De aftrap werd genomen, de wedstrijd was begonnen. Het spel kwam wat langzaam op gang, we kwamen er niet meteen lekker in. De eerste helft bestond vooral uit wat heen en weer gevoetbal, de felheid ontbrak. Echte kansen kwamen er aan beide kanten niet. Gerrie stond stabiel als altijd en alle ballen die enigszins bij het doel in de buurt kwamen werden door haar gepakt. Linda vanuit het midden en Ruth als voorstopper wisten nog wel een aantal keer door te breken, maar DSS gaf weinig ruimte om te schieten. We gaan de wedstrijd toch niet herhalen zoals we hem in Haarlem gespeeld hebben?
Onze supporters zijn niet voor niets gekomen, we moesten ze ten minste één doelpunt laten zien! Met dat in ons hoofd liepen we het veld op voor de tweede helft. De strijdlust die in de eerste helft nog wat ontbrak was in de tweede helft volop aanwezig. Wat volgde was een mooie kans vanuit de corner die door Claudet genomen werd, die door Mau op het doel geschoten werd, de keeper kon de bal blocken, er kwam nog een rebound – op de lat, helaas. Ook Lotte deed later nog een poging, een afstandsschot, prachtige bal, maar wéér op de lat. En toen, met nog twintig minuten werd de bal vanaf links ingegooid, aangenomen door Arie, die een geweldige voorzet op Anne (rechtsvoor gaf) die hem links het doel in schoot, FANTASTISCH! 1-0, de opluchting was groot, bij ons, maar ook langs de lijn klonk luid gejuich. Dit moesten we vasthouden! We hadden alle hoop weer terug en ook in de laatste minuten stonden we sterk, DSS kwam nog wel regelmatig op onze helft, maar de verdediging stond er strak tegenaan. Het eindsignaal, wat een opluchting, we houden de tweede plek én we hebben de supporters niet teleurgesteld.
De overwinning werd gevierd, met alle vrienden en familie die de moeite hadden genomen om te komen kijken. Wat was het leuk dat er zoveel mensen langs de lijn stonden! De AMVJ VR2 fandag was een succes, zeker voor herhaling vatbaar.
Lotte & Tamara
