De wat cryptische kop boven dit artikeltje is een beetje uit chagrijn geboren. Want het valt mij toch zwaar om straks voluit in de header te moeten lezen dat na vandaag het seizoen voor de boys van Eén en hun coach Maurice Kuijper voorbij is. Daarom voor nieuwsgierigen maar direct vertaald dat voor AMVJ 1 door V(erlies) N(a) S(trafschoppen) de N(acompetitie) E(n) P(romotiekansen) geheel verkeken zijn.
Jammer maar helaas. Want dat is de harde conclusie na twee eerste ronde potjes tegen het bepaald niet misselijke, maar ook weer niet overdreven sterke JVC. Waarvan ook tijdens de nazit van een lange voetbalmiddag in de bestuurskamer van de thuisclub zelfs de realistische voormannen en coach van de oppent tot hun geluk constateerden dat Bordeauxrood over beide wedstrijden heen toch iets te weinig had gekregen.
En zo was het ook. In mijn euforisch relaas van vorige week moest ik als enige dissonant wat timide doen over de magere winst die Eén behaalde na een overigens voortreffelijke pot. De terugwedstrijd was wel wat gelijkwaardiger, mede omdat er bij JVC twee schorsingen van vorige week nu weer de wei in mochten; en Eén juist zich die dag op twee nieuwe schorsingen had getrakteerd. Dat laatste wordt hier overigens geenszins als excuus opgevoerd, want de vervangers, waaronder ook een A-junior (zie ook hierna) deden het vanmiddag prima.
Aanvankelijk leek het verdedigen van de kostbare maar magere voorsprong (1-0) uit de eerste pot weinig prioriteit te genieten bij het AMVJ team. Al na een minuut was er via een knal op de lat boven Levien Rocha sprake van een behoorlijk waarschuwende wake-up call. Maar die was blijkbaar nog niet hard genoeg, want na een kwartiertje rommelig starten en vrij onzorgvuldig verdedigen lag een JSV knal vanaf rand strafschop al in het mandje; en was de totaalstand gelijk getrokken.
Even bestond bij de AMVJ getrouwen de vrees en bij de JSV adepten de hoop dat het voor de thuisploeg d’rop en d’rover zou worden. Maar het tegendeel bleek weer eens door Eén bewezen te worden. Echt ontwaakt werd de druk er weer op fors gezet en werd de ploeg net als in de thuispot opnieuw de bovenliggende partij. Ook een vroegtijdige blessurewissel mocht de pret niet drukken. Hamstringgevoelige Sander van Dam moest zich al vrij vroeg laten vervangen door de jeugdige Daan van Hees (zie boven) En dat deed deze A-junior met veel verve en zo te zien gespeend van enig ontzag voor zijn toch veel doorgewinterder opponenten.
Wat zou het mooi zijn geweest als deze jonge gast de ploeg in de tweede helft of in de verlenging ook nog de eindzege zou hebben bezorgd: hij was er heel dichtbij. Maar desalniettemin een diepe buiging voor de inzet en ausdauer van dit talent.
Door de druk kwamen er zeker mogelijkheden om weer op voorsprong te raken; kansen wat minder omdat lekkere flankaanvallen geen gretige Bordeauxrode schoen in het centrum troffen. Omdat JVC inmiddels behoorlijk lam gelegd was door de AMVJ defensie bleef het 1-0 tot de rust.
Na rust ontspon zich weliswaar geen fraai maar wel een uiterst spannend gevecht tussen twee ploegen die er nu vol voor gingen. Dat deed AMVJ voetballend weer een stukkie beter en kreeg daarvoor de beloning toen Penalty King Jonne Seriese van elf meter de tweede- ronde- hoop onberispelijk hard weer nieuw leven in blies. Die voor Eén voordelige stand bleef langs staan; en alles wees erop dat Nieuwe Gein (zie vorig verslagje) zich aandiende voor het keurkorps van coach Maurice.
Helaas was er een ongelukkig defensief moment voor nodig om JVC redelijk fortuinlijk opnieuw op voorsprong te brengen. En omdat uit -gescoorde doelpunten in deze nacompetitie niet dubbel tellen was het na negentig voor beide partijen billenknijpend spannende minuten, verlengen geblazen.
Aan het saldo van de krampaanvallen gemeten leek AMVJ licht favoriet om dit conditieslopende toetje winnend af te ronden. Maar eerlijk is eerlijk: ook JVC had zijn kansen deel in de resterende dertig minuten. En toen dat allemaal niet lukte bleek JVC met een treffertje méér de gelukkigste in de loterij van het penaltyschieten.
En zo kwam er na een eerste rondje van in totaal 210 en een hand vol penalty minuten een beetje zuur maar definitief eind aan de prestatiedrang van Bordeauxrood in deze maffe (na)competitie in 2A.
Ik dank alle acteurs voor het vele plezier en de (weinige en kortdurende) ontladende ergernisjes; maar vooral voor de wijze waarop jullie samen met je coach alles bij alle genomen dit seizoen toch weer tot een fraai feest hebben gemaakt voor
Dirk.
PS En Maurice: ik hoef het hier niet neer te pennen; je weet wat ik je al heb in dank heb toegevoegd.
D
