Allereerst een diepe buiging voor AMVJ 2, dat op een voor de heren van het team ongetwijfeld ontijdig vroeg uur te Hoofddorp moest aantreden tegen de reserves van het altijd lastige Overbos. Maar desalniettemin met een 1-0 zege de promotie naar de reserve eerste klasse veilig stelde. Proficiat mannen en coach Martin voor dit geleidelijk opgebouwde maar uiteindelijke prima resultaat!
Eén wilde blijkbaar, vandaag althans, niet achterblijven want ook na hun potje bleven nog eens drie punten binnen de club. Daarmee ontworstelde het team van coach Maurice zichzelf, met een knipoog naar het befaamde exportproduct* uit het dorpje van tegenstander Opperdoes, een beetje aan de puree van de laatste bizarre weken. En tegelijkertijd werd de opponent op deze mooie maar winderige zaterdag verder in de degradatiepuree gedrukt (*Dit fraaie dorpje is wereldberoemd vanwege de piepers die daar worden geteeld onder de marketingtechnisch gezien indringende naam: “Opperdoezer rondjesâ€).
Niet dat Bordeauxrood feitelijk veel aan de puntjes had, want de al vooraf te verwaarlozen kans op nacompetitie kon direct na afloop door zegevierende concurrenten definitief in het ronde archief worden gekieperd.
Maar het team bewees vooral de tweede helft dat de vlam van wilskracht en gezonde agressie niet opnieuw volledig op de spaarbranderstand flakkerde. In tegenstelling tot de vorige prutpotjes lieten de boys bij tijd en wijle de zoete herinneringen aan het Eén van de eerste helft van de competitie herleven. En dat was prettig om te zien. Het moet gezegd: de tegenstander maakte dat ook niet bijzonder lastig. Slechts sporadisch verscheen deze toch met afstijgen bedreigde ploeg voor het doel van Kiepie (trouwe lezers van deze stukjes zullen nu direct weten, dat deze middag Nick de Grootte het Bordeauxrode doel op haast ouderwetse wijze schoon hield).
NB Levien Rocha die vorige week bij Overbos een “keekâ€(cake?) van jewelste kreeg, liep gelukkig op “slechtsâ€een paar kneusribben na weer gezond langs het lijntje.
Eén bakte er in het eerste bedrijf ook niet zo erg veel van, maar was wel wat dreigender en speelde onder voor lekker voetbal te winderige omstandigheden in ieder geval beter dan Opperdoes.
Het meest opwindende in die periode was de discussie langs de lijn over wie van de twee teams de mooiste Schwalbes in huis had. Volgens de ref. uit het verre West 2 won Opperdoes dit duel met glans.
De 0-0 rust was een logische. Maar toen na de thee de toch te verwachten Opperdoezer storm uitbleef, nam Eén het heft meer en meer in handen. Dat leidde zeker voor de neutrale toeschouwer tot een glaszuivere goal van de ook vanmiddag weer uitblinkende Wieger Visser. Maar vlaggetjesdag aan de zijlijn en een scheids die het naar zijn zeggen niet kon zien, hielden de stand nog even op dubbel blank. Dat duurde tot een minuut of twintig voor tijd, toen de weer alom rakkerende Imke van Moorselaar een winstgevend gaatje vond in de veste van de tegenstander.
En toen vijf minuten voor tijd supersub Sonko uit Twee zijn vreugde over de promotie van die ochtend met een werkelijke wereldgoal nog meer glans gaf, was het pleit definitief beslecht.
Een pluim voor de ploeg van coach Maurice is op zijn plaats voor de leuke tweede helft, die bewees dat de boys het nog lang niet verleerd zijn. Naast de pluim voor Wieger Visser (zie boven) mag ook de na veel blessureleed teruggekeerde Daan van der Driest dit complimenteus bedoelde apparaat in zijn…. haar steken. Hij speelde alsof hij niet was weggeweest naast broerlief een prima pot. Op naar de laatste match tegen DVVA om mee te bepalen wie van de twee concurrenten nacompetitie mag spelen. De Mauricematadoren mogen dat niet, maar hebben op een paar vervelende vlekjes in het laatste deel toch een behoorlijk “schoon†seizoen achter de rug. Althans dat vindt …… Dirk
