De apotheose zit in het slot van deze impressie, maar we doen eerst alsof er verder niks aan de hand is.
Een windstil en druilerige maar temperatuur begenadigde herfstmiddag op het reeds vroeg in duister gehulde Loopveld met af en toe een zacht miezerregentje: ziehier de mis en scene voor het laatste optreden van Bordeauxrood voor de winterstop tegen het laagstaande maar onvoorspelbare want onbekende Nieuwland.
In jeugdiger jaren toen spieren en gewrichten nog redelijk meewerkten kon ik watertandend het veld opstappen onder dergelijke omstandigheden.
Heerlijke natte grasveldentourage voor het uitnutten een van mijn weinige gaven als verdediger in de toenmalige hoofdmacht: de perfecte sliding over een metertje of vijf à tien, als meestal afdoende en correcte compensatie voor het gebrek aan snelheid tegen al te frivool snelle buitenspelers.
Vandaag moet ik oppassen niet voortijdig een slippende sliding langs de zijlijn te maken want met zo’n vlagje in de hand en op sportschoentjes is dat vanwege het aanzienlijk krakkemikkiger fysiek bepaald niet ondenkbeeldig.
De signaalkleurige fel oranje overgooier (nodig vanwege de gitzwarte uitpakkies van de bezoekers) hoefde als koddig beoordeeld attribuut echter niet als noodsignaal dienst te doen.
We bleven gelukkig op de been.
En dat gold ook voor De Schakelboys die deze wedstrijd tegen Nieuwland hadden uitgekozen om in vergelijking met de vorige potjes weer eens nieuw geluid te laten horen: het ritselen van het net bij de tegenpartij na een score.
Het gebeurde maar liefst vier keer!
Het zag er overigens lang niet naar uit dat de thuisploeg op die manier de ongetwijfeld gulzig aanwezige maar nog maar zeer schaars geëtaleerde productiehonger zou gaan stillen.
Zeker niet toen de dit seizoen toch al ongewoon lange blessure- en vakantielijst niet lang na het begin verder werd verlengd toen Chris Boer de kant moest opzoeken vanwege opspelend liesmalheur.
Maar daar mag direct aan worden toegevoegd dat youngster Gijs Bedet als stand in liet zien dat hij energiek en bekeken ballend goed op weg lijkt naar een basisplekje. Zijn fraaie 3-0 (zie hierna) getuigde ook in scorend opzicht van het nodige talent.
De eerste helft leverde opnieuw het bewijs dat AMVJ in 2B tot nu uiterst lastig zijn draai kan vinden.Het was voetballend in ieder geval beter dan het vertoonde tegen Be Fair vorige week, maar daar was dan ook niet al te veel voor nodig. Wat ook hielp was de terugkeer naar het vertrouwde 4-1-4-1 systeem, waarmee de boys toch beter uit de voeten kunnen dan met het “vijf op een rij”-spelletje.
Het verdedigen was in de beginfase nog bepaald niet “je dat”; maar veel kansen schiepen de enthousiast opportunistische, maar weinig doortastende Nieuwlanders zich niet.En als het al dreigend werd was daar opnieuw de almaar sterker worden kiep Dirk Roelofsen, die onder meer een mooie kopbal nog mooier zwevend uit de kruising tikte.
Bordeauxrood voetbalde wel wat meer en beter dan de lange haal gerichte tegenstander, maar wat niet hielp was weer het aanvankelijke gemak waarmee toch behoorlijk hete kansen om zeep werden gebracht. Met een beetje meer accuratesse had de pot al voor de thee in thuisvoordeel beslist kunnen zijn. Nu ging de rust in met een krappe 1-0 voorsprong na een aardige aanval die medio eerste bedrijf door Serra (Serenio Austin) mocht worden afgerond.
De weer meer dan voortreffelijk leidende Scheids van dienst de heer Bram van der Boogaard had nog voor de wedstrijd verklaard hoe gecharmeerd de clubs die hij in 2B had gefloten waren van het voetbal van AMVJ. Tijdens de rust sprak hij echter zijn verwondering uit over de geslonken sierlijkheid van het optreden van Eén en het aanzienlijk hogere hotseknots-gehalte in de verdediging. Ik moest hem gelijk geven deze sympathieke, verstandig en zonder opsmuk acterende nog maar drie jaar fluitende en Abraham naderende laatbloeier. (met veel perspectief op hoger)
Maar deed tegelijk een schietgebedje dat zijn voorspelling: “jullie kunnen het zo nog best moeilijk krijgen” door de invallende duisternis zou worden opgeslokt.
En hoewel er zeker een half uur van beide kanten veel goede wil werd getoond maar er ook weinig verheffends gebeurde was het wel zo dat de Bordeauxrode defensie ook weinig krimp meer vertoonde. Ook niet toen in de slotfase de Nieuwlanders een aanvallender gerichte forcing doorvoerden in een verwoede poging om alsnog een resultaat te boeken.
Maar toen stond het als 2-0 voor de thuisploeg na een dubbel toegejuichte goal van Bram Owusu (mooie goal en eindelijk weer scorend)
Het open huis van de bezoekers werd nog verder in het donker gezet door de hierboven al bejubelde treffer van Gijs Bedet. En het slotakkoord was voor Devery Boldewijn, die na een soepele aanval het Nieuwlandse netje voor de 4-1 opnieuw deed ritselen. De eretreffer voor de sportieve gasten (inclusief hun begeleiding) was vlak daarvoor nog als gevolg van de enige verdedigingsmisser in de tweede helft koppend een feit geworden.
Aldus werd de eerste helft afgesloten met een belangrijke driepunter. Lekker om mee te gaan winterslapen en nieuwe spirit en vertrouwen te tanken voor het restant van het lastige karwei in 2B. Hopelijk met een voortgezet stijgende lijn. En wellicht ook nog richting een plek in de nacompetitie.
Het zou Hans Schakel allemaal zeer gegund in zijn laatste traject als coach van Bordeauxrood. Want terwijl de bitterballen in de nazit met de aardige Nieuwlandse begeleiders in ieder voor AMVJ-ers lekker smaakten, deelde Hans rond een met zegebier beladen kantinetafel aan zijn mannen mee dat hij aan het eind van seizoen bij de club is uitgeSCHAKELd . Hij gaat daarna op weg naar een hoger oefenmeesters diploma. Zijn goed recht en iedereen bij AMVJ gunt hem een mooi slot aan dit derde seizoen en natuurlijk een succesvol vervolg van zijn coachcarrière.
En dat alles geldt in driedubbele mate voor
Dirk
PS Iedereen vaste een fijne winterstop, mooie feestdagen en een fraaie jaarwisseling gewenst.
D
