Het leuke en spannende van voetbal is vaak dat de beste teams niet altijd winnen. Maar als het jouw team is ligt toch even anders, althans zo voelt dat dan. Er zijn heel wat argumenten aan te voeren dat AMVJ A1 dit seizoen het beste team was (maar net niet het meest constante). De titel ging naar Amstelveen, trouwe volgers/lezers weten inmiddels dat dit team niet ongeslagen de titel heeft binnen gehaald. Ze verloren slechts twee keer, drie keer raden van wie….
Dus in de onderlinge confrontaties was het duidelijk. Onze A scoorde ook het meest van allemaal; liefst 104 keer moest de keeper van de tegenstander ‘buigen’, voorwaar geen slecht gemiddelde na 20 wedstrijden! In de eerste seizoenhelft heeft de oudste jeugd van AMVJ het helaas laten liggen. Dit kalenderjaar bleven onze jongens ongeslagen. Twee nederlagen in de eerste helft van het laatste seizoen bij de junioren brak uiteindelijk op. Opmerkelijk was dat de laatste twee wedstrijden nu net gespeeld moesten worden tegen de clubs waar eerder in werd uitgegleden. Vorige week werd goed gespeeld en gewonnen uit bij Nederhorst.
Nu moest in het zonnige en dus ook plots heel warme Wilnis aangetreden worden tegen CSW, de nummer drie in de rangschikking. Thuis werd met 3-5 verloren in een ‘vreemde’ en ongelukkige wedstrijd die vooral gekenmerkt werd door veel blessures en afwezigen. Er viel dus nog wat goed te maken op deze laatste zaterdag van de competitie. Ondanks alle goede bedoelingen vooraf kwam dat niet tot uiting in de openingsfase van het duel. CSW kreeg de eerste echt grote kans omdat AMVJ collectief niet stond op te letten. Maar kwaliteit verloochent zich niet. Onze jongens gingen steeds beter combineren en waren hun direct opponent in het duel ook steeds vaker de baas. De dynamische middenvelder Tim dook na enige tijd op in de vijandelijke zestien en werd door de keeper van dienst dusdanig uit balans gebracht dat hij niet kon scoren en de scheids tot een elfmeter moest besluiten. Gijs heeft zich het ganse seizoen al een bijzonder betrouwbare afmaker getoond zowel in de lucht/bij corners als vanaf de stip. Helaas was de stip door de droogte al tot stof vergaan wat het nemen van deze bal bemoeilijkte. De keeper zat er ook goed bij maar, gelukkig voor ons, was de bal net hard genoeg, dus toch: 0-1! Vanaf dat moment toonde AMVJ zich vrijwel steeds de betere maar wist dit niet in concrete cijfers uit te drukken. Keeper Clemens wist erger nog te voorkomen toen hij gestrekt en stijlvol naar de benedenhoek ging bij een gevaarlijke vrije trap van de elf uit Wilnis.
Tijdens het tweede bedrijf kwam het toch nog allemaal goed. Uit een goede aanval en dito voorzet wist Tim met het hoofd te scoren, keeper kansloos: 0-2; wedstrijd gespeeld, een mooie beloning voor de blonde middenvelder. Tja en als er gescoord wordt dan kan Daan natuurlijk niet ontbreken. Onze spits tekende koeltjes en technisch begaafd de 0-3 aan. Dit nadat hij eerder al een paar goede, soms zelf gecreëerde, kansen net niet had weten af te ronden. Even zakte AMVJ wat in en kon de thuisclub wat meer druk zetten; dit resulteerde in de anschlusstreffer zoals onze oosterburen dat zo ‘mooi’ zeggen. Een verdiende en mooie goal ook voor CSW, dat vol inzet speelde. Maar de bordeauxrode koppies gingen slechts kortstondig omlaag. Integendeel het was eerder een signaal om nog even aan te zetten; en dat lukte. Daan maakte aan alle twijfel, voor zover aanwezig, een einde met de 1-4.
Zo werd het seizoen dus waardig afgesloten en de eerdere uitglijders enigszins rechtgezet. Een goede teamprestatie want er waren vandaag wederom louter voldoendes te vergeven zoals de hele selectie en technische staf (speciale pluim voor Peter van Hees, vanaf de F dus 12 jaar lang met succes trainer/coach!) op een goed seizoen mag terugkijken. AMVJ waardig werd vrijwel de gehele competitie goed en doelpuntrijk voetbal gespeeld, in goede onderlinge sfeer en veelal sportief. Je kan je ‘jonge jaren’ slechter afsluiten. Complimenten jongens!
