Afgelopen woensdag waren voetbalclubs uit Amstelveen te gast bij 14, een musical over het leven van de legendarische Johan Cruijff. Vrijwilligers en besturen waren uitgenodigd door het wekelijkse voetbalprogramma “de 8 van Amstelveen” van de lokale omroep 1Amstelveen; en de Enjoy! Childcare Foundation uit onze stad.
Ook uw chroniqueur van de omzwervingen van mijn Bordeauxrood was met twee kaarten verblijd en zo tufte ik die avond met aanhang richting het AFAS Theater in Leusden.
Ik beken dat ik geen kenner ben van architectuur. Maar als leek vind ik de huidige betonkolossen die in onze omgeving oprijzen vaak steriel, recht toe recht aan en dus weinig creatief in vergelijking tot de architectonische voortbrengselen uit vroeger tijden waarin bouwen terecht als kunst werd betiteld. Het AFAS Theater bleek echter een uitzondering op de saaiheid van het hedendaagse architectengilde.
Ik vond het een blikvanger van de eerste orde. En voor degenen die het niet al kennen hier een afbeelding van de eyecatcher van dit ook verder imposante gebouw.
Want ook van binnen blonk wat mij betreft deze locatie uit door een uitnodigende maar tegelijk haast rustieke sfeer. En dat in combinatie met vaak slimme faciliteiten die een gastvrij onthaal louter bevorderen. Zoals een “locker-garderobe” waar je geen rijtje hoeft te lopen om het door een bediende aangereikte bonnetje vervolgens kwijt te raken, maar alleen je pincode niet moet vergeten….
Kortom: voor kunstminnaars, kunstenaars en ook voor artiesten een walhalla om in te mogen verblijven en te werken.
En aan de vertolkers van de musical over Johan was dat zeker te merken. Die gaan er avond aan avond voor om het geëerd publiek een paar fijne uurtjes te bezorgen. En dat deden ze ook voor ons, zelfs met een gedecimeerd gezelschap vanwege ziekte van vier collega’s.
Maar goed, de hoofdrolspeler die Cruijffie speelde was er wel en dat deed hij op een manier die Johan van boven toekijkend een mix van zijn legendarische uitspraken zou hebben ontlokt: “In zekere zin ben ik waarschijnlijk onsterfelijk….en dat is logisch”.
En ik kan het daar volledig mee eens zijn.
Tobias Nierop zette een “levensechte” vertolking van het fenomeen op de planken. Inderdaad doorspekt van de geheimtaal waar de voetbalmeester zich maar al te graag van bediende en die heden ten dage nog steeds tot het Nederlands taaleigen behoort.
De bekendste daarvan is toch wel: “Ieder nadeel heb z’n voordeel.”
Vaak een waarheid als een koe, maar soms ook omgekeerd. Zoals ik tot mijn spijt moet zeggen over de club waar de nog iele Johan Cruijff zijn immense voetballoopbaan startte en tot een grootheid uitgroeide.
Het voordeel dat ik door “het bezit” van twee stoeltjes in de Arena – ik ga al heel lang samen met zoonlief naar Ajax – altijd over kaartjes en passepartouts kan beschikken, dreigt dit seizoen toch echt in een nadeel om te turnen. Je gaat er heen, want je bent supporter, maar het gaat tegenwoordig schoorvoetend in de hoop dat het beter gaat met “ons aller…….
Maar helaas, de afgelopen week was het spel nog weer beroerder dan daarvoor. Zien dat het Arenagras harder groeit dan de vorm en samenhang van deze groep is niet plezant om te blijven aanschouwen. Maar we blijven hopen dat het nadeel van nu mettertijd toch weer omslaat in het voordeel van “twee stoeltjes”.
Over naar de kern van deze impressie.
Hopelijk zou het bezoek van mijn Bordeauxrode garde aan runner-up Amstelveen Heemraad (verder AH te noemen) wel tot een aantrekkelijk middagje leiden. Zeker na de pot van vorige week, die het spreekwoord van Cruijff eer aandeed toen het nadeel van een rode kaart door wilskracht toch tot een voordeel van een winnende treffer leidde (2-1 tegen Ouderkerk).
Zittend naast de grote man van 1Amstelveen, Mathijs Groenewoud, op een mij door de goede Marcel Havermans van de thuisclub aangereikt stoeltje, zag ik na het beginsignaal van de dit keer talentrijke jongeheer R. Jensch dat Bordeauxrood lekker pittig en redelijk ballend van start ging. En ook al na een dikke minuut een dot van een open kans kreeg om de score te openen. Helaas niet benut. En er volgden meer kansen in het begin. Maar ja, ook niet doeltreffend.
Een wijsheid van Cruijff schoot door mijn brein: “Als je niet scoort, ken je niet winnen…….”
En echt: het hadden er na zo’n 23 minuten best twee mogen zijn. Maar het omgekeerde gebeurde.
AH deed in het begin niet veel meer dan rondspelen en gokken op de counter. En dat was goed gezien, want zo’n move leidde na zo’n 25 minuten tot de 1-0 (met een beetje hulp van de AMVJ verdediging).
En het had nog erger kunnen worden toen de scheids niet lang daarna de bal op de stip legde voor AH. Maar die ging er niet, omdat de vervanger voor de geblesseerde Ronald Visscher, Clemens van Beek, de bal katachtig uit de hoek tikte.
Dat gaf de AMVJ burger weer wat moed, want nadat een ex-AMVJ-er voor AH nog op de lat had gekopt, werden er tot de rust nog een paar mogelijkheden gecreëerd, maar ….. (vult u maar in). (Rust 1-0.)
Met een nieuwe spits in het team van AH en ook een wissel bij Bordeauxrood werd het een aardig tweede bedrijf met direct een grote kans voor de ingevallen spits van de thuisclub die opnieuw door de AMVJ stand-in goalie kundig werd gepareerd. Ook een kopbal van de nieuwe nummer “9” (hij droeg nummer 7) ging er niet in.
Daarna waren er weer kansen voor AMVJ om gelijk te komen, maar ja, zie ook weer de kop boven dit verhaaltje…… Tussendoor dacht de thuisclub wel te scoren, maar die treffer vond geen genade in de ogen van de scheids.
Toch werd het zo’n 18 minuten na rust toch 2-0 voor AH. Na een messcherpe voorzet van rechts was Groenteman (de nummer 7) toch spekkoper.
Maar er was nog niet uitgejuicht door de gastheren of de scheids legde de bal opnieuw op de stip; maar nu voor AMVJ. Aanvoerder Burak Sitil klaarde deze klus feilloos zodat de hoop op beter bij zijn team weer levend werd (2-1).
De slotfase was spannend met afwisselend mogelijkheden voor beide teams. En in de dying seconds leek AMVJ toch nog een puntje mee te nemen toen na een inzet van spits Van de Kooye de overigens voortreffelijke keeper van AH de bal van achter de doellijn leek terug te graaien. Maar de scheids dacht er anders over en wimpelde de overtuiging van meerdere betrokkenen achteloos weg.
De derde klasse ontbeert natuurlijk doellijntechnologie (mooi scrabblewoord) en een VAR is ook FAR te zoeken. Dus geldt ook hier het adagium van Cruijff, zoals hierboven meerdere malen geciteerd.
Wellicht leveren de beelden van Mathijs of van de automatische camera’s nog wat helderheid, maar ja, hoe dat ook zij, aan de eindstand (2-1) verandert gewoon niks meer en is AH door deze zege op de lijst over het Kumar Cohort heen gewipt.
En heeft de grote Johan ook niet gezegd: “Het behoort tot de wetten van het voetbal, dat op succes (vorige week) vaak een grote teleurstelling volgt” (helaas vandaag).
Voor het Bordeauxrode team moge echter dit nadeel voor de rest van de nog te spelen potjes tot voordeel strekken door samen hard te trainen en vooral ook veel aandacht te besteden aan doelgericht afwerken. Komt het allemaal toch nog goed volgens
Dirk
Naschrift: vandaag geen mening van coach Kumar in deze impressie , omdat die uiteraard door Mathijs is geïnterviewd; en dat gesprek is aanstaande dinsdag 19 maart wel te zien in een nieuwe aflevering van de 8 van Amstelveen.
