Als je niet scoort, ken je niet winnen
Hallo allen, die wellicht blij waren dat de lentestop* tegelijk een halt toeriep aan de vaak voetbalarme impressies van uw chroniqueur rond de handel en wandel van de Kumar Kids, ofwel Bordeauxrood, de Loopveldbewoners, Eén c.q. gewoon AMVJ 1.
• Bewust gekozen aangezien wij tegenwoordig de winters liever meesturen met senioren en andere zonzoekende overwinteraars naar Zuid-Europese dreven. (Goh, wat kon je daar lekker sneeuwballen gooien).
Een paar van de naampjes die de afgelopen seizoenen door mij liefdevol op de Jansen en Tilanus werden gespeld van een cohort aan aanstormde Yuppen, die onder leiding van de immer jeugdig schalkse Ricky Kumar(en assistenten Tavenier, Schol en Sawal) trachtten de befaamde AMVJ -kleuren naar een (nog) hoger voetbalechelon te tillen.
Dat laatste lukte tot nu toe bij lange na niet.
Maar na een redelijk goed slot van de eerste helft van deze weer bar bijzondere editie in klasse 2a van het zaterdagvoetbal, een tijdje helende rust gevolgd door een (vraag niet waardoor) slopende, maar nog net zongeprikkelde expeditie naar Valencia, een paar hersteltrainingen thuis en een- eindelijk onder belabberde weersomstandigheden, zie foto- georganiseerd slotuitje naar Buitenveldert als oerlelijke oefenpotje, ging het vanmiddag weer om het echie op het nog wat hobbelige Loopveld.
Tegen de bepaald niet misselijke galgenslagers, zoals Zaankanters zich ooit als bijnaam hebben verworven. Voor ieder die nu denkt dat er een stel houthakkers op bezoek waren, haast ik mij te verklaren dat het hier een zogenaamd “epitheton ornans” betreft, een Geuzen- ofwel erenaam.
Te danken aan de gevolgen van “het Turfoproer” in de 16e eeuw; een soort boerenopstand (what’s new , Pussycat?) tegen een belastingverhoging op turf.
In die tijd werd er door de autoriteiten nog wel met harde hand ingegrepen tegen dat soort protesten door onder meer de ergste raddraaiers als afschrikwekkend voorbeeld aan de galg te laten bungelen.
Vermetele medestanders die de tractor uiteraard nog ontbeerden, en de dodendans waren ontsprongen beschikten echter wel over zeer scherpgeslepen zagen, waarmee zij de galgen onbruikbaar maakten voor verder verderf door de macht.
Vermetele -in de zin van stoutmoedige, onverschrokken- Zaankanters zijn er overigens velen geweest in de loop van de historie. Ook een heel stel die als galgenslagers de sprong naar het hogere voetbal hebben gemaakt.
Een mix van internationale namen passeert wanneer je in Zaandam geboren prominenten zoekt; om er een paar te noemen: de broertjes Koeman (geen nadere intro nodig), Owen Wijndal (rising star bij AZ), Stefano Seedorf (de jonge), Johnny Rep (toch ook nog bekend?), Justin Kluivert (Italia boppe), Oguzhan Özyakup (wie kent hem niet? Wel gespeeld bij Hellas Sport en het Turks elftal); Stefano Denswill (ex Ajax) en
Serdar Oztürk, een Turkse Zaankanter die prof werd, bij verschillende clubs in Nederland speelde en…vanmiddag als aanvoerder en spits op het wedstrijdformulier prijkte.
En daarmee zijn we weer thuis bij een, het moet gezegd, aardig potje voetbal tussen twee teams die strijd wilden leveren, zonder over de schreef te gaan trouwens. De lekker fluitende heer Robert Westland hoefde wat dat betreft weinig administratie te verrichten na afloop: slechts één geel kaartje en dat alleen nog wegens onophoudelijk mekkeren van één van de tegenstanders.
Vermetele galgenslagers, die hun verre voorvaderen eer aan deden, wel te verstaan. Hoewel gezien de mix van namen op de lijst mag worden aangenomen dat niet van iedereen de wieg in het Zaanse heeft gestaan.
Geslepen op de counter ballend was er al na drie minuten succes tegen een te aarzelend Bordeauxrood. Na een wat makkelijk gegeven vrije trap werd onhandig uitverdedigen en onvoldoende dekking met een mooie krul van Michael Nguijen afgestraft. (0-1)
De Kumar Kids, weer niet op volle oorlogssterkte aantredend, deed het echter lang niet slecht in het volgende half uurtje. Er werd heel aardig en gefocust geacteerd. Als alle echte kansen benut waren had het pleit al voor rust ten voordele beslecht kunnen zijn. Nu bleef het, na een geoliede aanval, bij een tot dan meer dan verdiende gelijkmaker van Jeroen Halsema. (1-1)
In plaats van riant te leiden was er vlak voor rust helaas sprake van lijden voor Bordeauxrood.
Uit weer een dood spelmoment slaagde Zaankanter (?) Zaki Bounhalli er, alweer ongedekt, in zijn maatjes op voorsprong te zetten. (1-2)
Desondanks, gezien het lekkere verweer van de thuisclub, bij de zijlijn goede hoop op alsnog een goede afloop.
Gezien het percentage balbezit was AMVJ ook de tweede helft de winnaar. Het grote manco echter:
veel blaffen, maar niet willen/kunnen bijten. Voor het aanschouwen van echte kansen waren dan ook in het tweede bedrijf de vingers op één hand al te veel. De boys deden hun stinkende best maar te vaak zonder al te veel gogme. Maar ja als je niet scoort……zie de JC-kop.
En als je dan ook nog out of de blue een van wissel Natano Wattinama redelijk mallotig uitziende inroller krijgt te slikken (1-3) en het ondanks verwoede pogingen daarna ook niet lukt nog iets aan die stand te veranderen, weten de coaches dat er mentaal weer het nodige werk moet worden verzet.
Want aan inzet ontbrak het in deze voor AMVJ vals klinkende ouverture niet. Maar een beetje peuteren aan herstel van goede moed en vooral wat les in spelinzicht kan de komende week geen kwaad.
Maar al met al was het toch beslist geen verloren, maar wel behoorlijk kil middagje wat uitslag en weer betrof voor
Dirk
