Bij ongetwijfeld een behoorlijk aantal van mijn lezers zal de kop boven dit stukje tot ongeloof of zelfs een beetje ergernis aanleiding geven. Anderen zullen wellicht bij het lezen hoofdschuddend tot de overtuiging geraken, dat het nu echt tijd wordt dat de schrijver dezes het habijt van “uw chroniqueur van impressies rond de daden van zijn Bordeauxrode vrienden” aan de bomen hangt die het hoofdveld van AMVJ-Voetbal omzomen.
En, wees gerust, dat laatste gaat wellicht ook binnen niet al te lange tijd gebeuren, maar dan zeker niet als gevolg van het feit dat een versleten grijze massa dergelijke – snel als maf gekenschetste – teksten produceert.
Integendeel, bovenstaand advies is een wijsheid die regelrecht is ontleend aan een meer dan 2500 jaar oud geschrift van uitspraken van Lao Tse, een Chinese wijsgeer; teksten die nog steeds behoren tot de huidige wereldliteratuur. Onder de titel: “Tao teh King” ofwel “Het boek hoe de dingen gebeuren of werken”.
De essentie van het uit 81 korte hoofstukjes bestaande geschrift gaat over: de wetten van de natuur; hoe wij daarmee bewust in harmonie kunnen leven en tenslotte over een wijze van leiding geven (en opvoeden) volgens de principes van die wetten.
Er zijn in de loop der eeuwen vele betekenisvolle vertalingen en interpretaties van dit meesterwerk gemaakt; en in een daarvan, de TAO van Leiderschap*, trof ik, naast heel veel andere wijze adviezen, bovenstaande aanmoediging aan.
*een vertaling van het boekje van de Amerikaanse hoogleraar John Heider, die zijn interpretatie vooral heeft geënt op de leerstof voor beginnende en gevorderde leidinggevenden. (Voor geïnteresseerden: het is nog steeds te koop; en bv via BOL.com is het snel te verwerven.)
Voor de goede orde: geen kwaad woord over de bibliotheken vol managementboeken, -geschriften en -methodes, die ongetwijfeld door geleerde, uiterst intelligente mensen zijn volgeschreven. En die hun vormende werk hebben gedaan en nog zullen doen.
Voor ondergetekende geldt dat hij behoorlijk wat in die leerboeken heeft rondgezworven en na bestudering in de kast heeft gezet.
Maar het boekje met de 81 hoofdstukjes dat ik voor 5 euro in de kringloopwinkel op mijn pad vond, ligt onder handbereik op mijn bureau. Want de teksten bieden nog steeds stof tot groeiend inzicht “hoe de dingen gebeuren en werken”. Ook wat betreft het advies “om maar beter geen verwachtingen te hebben……”
Maar ik beken direct: hoewel ik doordrongen ben van de absolute wijsheid die achter deze woorden schuil gaat, het is hard werken om je er in het dagelijks leven te allen tijde (“in het NU”) volledig bewust van te zijn; door er naar te denken en te naar handelen.
Terug naar het voetbal……
Zij die de ontwikkelingen in klasse 3B op zaterdag volgen zal het zijn opgevallen dat het met AMVJ 1 op zijn zachtst gezegd uiterst magertjes gesteld is.
Op zich geen verrassing voor wie weet hoe zich de zaken binnen de selectie van Bordeauxrood aan het eind van vorig seizoen hebben voltrokken.
Ik ga daar niet meer over zitten mekkeren want “gebeurd is gebeurd”.
Het effect was wel dat in uptempo door de kakelverse coach en zijn staf ook een compleet nieuwe groep gevormd moest worden. Daar is heel veel voorbereiding en energie in gaan zitten. Uiteindelijk konden 22 spelers met elkaar kennis maken tijdens de voorbereiding en de bekerpotjes. Dat ging allemaal nog wankeltjes en dat was geen verrassing.
De verwachtingen voor de start van de competitie waren dan ook bij vele AMVJ-getrouwen bepaald niet hoog gespannen. En dat gold ook voor mij….onder aantekening dat welk resultaat dan ook niet tot een schokkende teleurstelling mocht lijden. (Hier is geen sprake van een spelvout, zover was ik toen al wel.)
Na vijf potjes was er sowieso geen aanleiding meer ook maar iets te koesteren, maar er waren wel hier en daar een aantal lichtpuntjes te ontdekken in het spel van de Hees-horde tijdens de (weerkundig) rap donker wordende zaterdagmiddagen.
Ik wijdde daar vorige week een paar hoopvolle regels aan. Maar feit was: 0 uit 5 en een hele sloot aan tegengoals.
Gewoontegetrouw ben ik ook deze week even een kijkje gaan nemen bij de trainingen en de stemming, intensiteit en werklust waren alle drie best oké. De coach vertelde me dat er alles aan gedaan is om de komende tegenstander zo goed mogelijk te kunnen bestrijden.
En die tegenstander was EMM uit Roelofarendsveen.
Alweer een compleet nieuwe opponent voor onze hoofdmachten uit het verre en minder verre verleden.
Op de heenweg naar deze uitpot was ik nog erg benieuwd of er nog meer lichtpuntjes op deze grauwmiezerige middag de harten van de paar aanwezige AMVJ getrouwen zouden kunnen verwarmen.
Als zo’n gedachte een verwachting (meer lichtpuntjes) een koesteren oplevert, vooruit dan maar…(ik ben, zoals gezegd ook lang niet altijd rolvast… ).
Maar ja, wat moet je dan als je twee keer vijfenveertig minuten hebt moeten kijken naar een uitgesproken baggerprestatie van een volledig falend Bordeauxrood, dat er van het eerste tot het laatste fluitsignaal van de goed leidende heer Glebbeek geen bal van bakte, fout op fout stapelde en als rijpe appelen van een boom liefst negen doelpunten weggaf?
Boos worden? Zinloos. Verdrietig zijn? Een beetje mag bes, want als AMVJ adept knaagt zo’n gigantische zeperd toch behoorlijk. Teleurgesteld? Over het optreden van de boys van deze middag kan ik dat niet ontkennen.
Maar over het resultaat zelf? Nee, da’s ondanks wellicht een aanvankelijk kleine hoop op beter niet meer aan de orde.
Want dat zou betekenen dat er niet iets goeds uit deze wanvertoning zou kunnen voortkomen. Wat dat dan ook zal zijn; maar als er geen hoop en vertrouwen is dat het goed komt? …juist! Dan is er ook geen leven meer.
En daarom is het goed om vooral geen verwachtingen meer te koesteren voor het resultaat van het eerste team van Bordeauxrood.
Dirk
NB. Vandaag zonder een wat mij betreft onnodig want begrijpelijk pijnlijk interview voor coach Daan van Hees. Een beetje compassie kan geen kwaad.
D
