Om kwart voor 9 stonden de dames van AMVJ fris en fruitig klaar om te vertrekken voor de uitwedstrijd tegen koploper Hoogland. Nadat de wekkers met frisse tegenzin waren overmeesterd was het nu tijd om de koploper punten te ontfutselen. Eenmaal omgekleed volgde het relativerende praatje van de coach; de tegenpartij is sterk, heeft nog geen tegendoelpunt geïncasseerd en lijkt een serieuze titelkandidaat. Conclusie: het belooft een lastige dag te worden.
Een goede start tegen een hoge prijs
Onder het toezicht oog van vele ouders werd in het zonnetje afgetrapt. Vriend en vijand werden verrast toen AMVJ vanaf minuut één de controle kreeg in de wedstrijd. Balbezit was er in overvloed en de aanval raakte op stoom. Links en rechts werden kleine kansen gecreëerd en de doelvrouw van de tegenpartij werd vroeg uitgetest. Het gevaar schuilde in de omschakeling: Hoogland gleed als een mes door de warme boter als ze vanuit balverlies naar balbezit omschakelde en doken in 3 tellen op voor het bordeauxrode doel. Toch wist AMVJ grip op de wedstrijd te houden, mede dankzij het ijzersterke centrale middenveld, dat bestond uit Dekker en De Vries. De wedstrijd kende echter een vervelende wending: Dekker raakte geblesseerd en kon niet verder. Dit ontregelde de volledige organisatie bij de dames en leidde tot anarchie in de as van het veld.
De edele kunst van het keepen
Deze anarchie deed de wedstrijd kantelen in het voordeel van de thuisploeg. Hoogland produceerde opeens aanval na aanval en loste schot na schot tijdens het eerste bedrijf van deze voetbal pot. De rood-witte cavalerie werd echter bruut in haar opstormen gestopt. Schot na schot en diepe bal naar diepe bal werden gepareerd door Dijxhoorn. Het uitkomen van Neuer, de reflexen van De Gea, en de passie van Buffon vielen samen in de doelvrouw en het publiek heeft de handen nog blauw van het applaudisseren. Van Hees hing aan de lijn met Wiegman omdat Van Veendendaal zich klaar kon maken voor de bank bij de Oranje Leeuwinnen. Maar zelfs de rots in de branding kon de 1-0 voorsprong niet voorkomen. Nadat de dames van AMVJ drie onderlinge duels op vrij verloren, was het prijs schieten geblazen voor Hoogland en kwam de thuisploeg op voorsprong.
Eén voor allen en allen voor een
Tijdens de thee voelde AMVJ het: hier is wat te halen zodra we de organisatie terug krijgen. In de tweede helft gebeurde dit vanaf moment 1. AMVJ nam controle over de wedstrijd en kwam weer regelmatig voor het vijandige doel, maar de scherpte bij het afronden ontbrak. Ook tijdens de 2e helft werd de opmars gestuit door een blessure: van den Broek greep naar de knie en vrijwel tegelijkertijd greep de coach naar zijn haar – een pose die hij nog vaker zou aannemen in de wedstrijd. Maar waar de organisatie na een blessure in de eerste helft instortte, ging AMVJ nu verder waar het mee bezig was: samen vooruit voetballen. Hoogland profiteerde echter van de wind: een afstandsschot werd meegenomen door een lokale windvlaag en dwarrelde de kruising in met ongekende schoonheid. Ditmaal reageerde AMVJ tijdig: uit een vrije trap van Kingma kwam van Dijk oog in oog met de doelvrouw van de opponent. Zij volleerde de bal strak in de lange hoek en de wedstrijd lag weer volledig open: 2-1.
Het slotoffensief
Met de steun van de meegereisde fans en de zachte G van de coach in hun rug stormde AMVJ keer op keer naar voren, om telkens het net, nét niet te vinden. Het middenveld verdween in de laatste 15 minuten en het tempo lag ongemeen hoog bij beide partijen. De dames kwamen echter een van de oudste wetten van het voetbal tegen: als je zelf niet scoort, dan maakt de tegenstander hem. Hoogland overleefde de stormloop en counterde keurig terug om de 3-1 voorsprong te nemen in de 87ste minuut. Dit besloot de wedstrijd.
Perspectief
Verloren? Ja. Terecht? Niet echt. Het publiek vermaakt? Zeker te weten. Nog genoeg om aan te werken? Absoluut. De coach was stellig in de persconferentie na afloop en kijkt met goede moed naar de toekomst. Dit team is als een diesel; het duurt even om op gang te komen, maar zodra de motor draait, stopt hij niet meer.
Koen Durlinger
