Supersubs maken het verschil…….
Het houdt maar niet op! Donderdag met coach Maurice en
Cri(s Boer) in de prijzen gevallen op het Amstelveens Voetbalgala en nu mag Bordeauxrood volgende week ook nog eens richting Marken om het toch al indrukwekkende seizoen nog meer glans te geven.
Want de Mauricemeute flikte het weer! Na een toch behoorlijke 0-2 opdoffer vorige week nu in een thriller van jewelste tegen AH 78 uit Huizen met een ijzersterke 3-0 na verlenging toch weer als sterkste uit de bus gekomen. Dit maal niet op het eigen veld, dat inmiddels door (onzichtbare) cricketers in beslag is genomen maar op het eveneens briljante biljartlaken van buurman RAP (dank je wel Jean Bollen en collega’s)
En dat met een behoorlijk gekortwiekte basis als je het met het begin van het seizoen vergelijkt.
Want wie had voorspeld dat mannen als Ben van der Veer, Ousmane Sonko, Anthony de Leeuw, Erik Truijens en Oscar van der Wiele in de nacompetitie van Eén een rol van betekenis zouden gaan spelen, zou door de meeste AMVJ ingewijden toch met een meewarige blik als een toch lichtelijk van het padje geraakte zwever zijn getypeerd.
Maar het waren wel die mannen uit Twee die zich ook vandaag weer moeiteloos lieten meeslepen door de drive die de hoofdmacht van AMVJ op de belangrijke momenten dit seizoen bezielt.
Want wees eerlijk, er waren er niet veel die na de ongelukkige zeperd uit de eerste pot nog echt geloofden in een vervolg van het sprookje. De tegenstander al helemaal niet want die begon, leunend op een optisch geriefelijke voorsprong, behoorlijk behoudend aan het zonovergoten duel. En zoals gebruikelijk kletste Eén er meteen volle bak op, zodat vanaf de aftrap het meeste balbezit voor Bordeauxrood genoteerd kon worden.
Het leverde naast aardige combinaties ook wel mogelijkheden op maar die werden vooralsnog niet in klinkende munt omgezet. Er viel daarentegen wel weer verliespost te noteren toen de lekker ballende Thomas Hansen als snel geblesseerd moest afhaken. Maar Erik Truijens (zie boven) debuteerde op een manier die deze schade geheel compenseerde. (zie hierna)
Aangezien de tegenstander ook niet erg dicht in de buurt van de opnieuw tussen de palen geposteerde Ben van de Veer kwam (zie het relaas van vorige week voor meer info), werd de slag hoofdzakelijk en een tikkie rommelig op het middenveld geleverd. En Eén deed dit met meer durf en flair dan de opponent, zodat de voorsprong die vlak voor rust op het bord kwam bepaald niet onverdiend was. En bovendien van een zo bijzonder fraai gehalte –een beauty van een lob van Sonko- dat de spreekwoordelijke thee in de pauze plots een bijzonder lekker en oppeppend smaakje naar meer had gekregen.
In het tweede bedrijf veranderde er aan het spelbeeld niet echt veel. Eén was zoals de Duitsers dat zo fraai zeggen “optisch überlegenâ€, maar echt veel spectaculaire doelpogingen leverde dat niet op. AH 78 had blijkbaar meer last van de voor de zijkant aangename, maar voor de acteurs behoorlijk slopende warmte en van hun onvermogen om de achteruitleunende start om te knoppen naar een agressievere aanpak, want de AMVJ defensie bleef vrij moeiteloos en fier overeind.
Zo’n beetje midden tweede helft vonden Erik en Sonko het blijkbaar tijd hun status binnen het team tot supersubs te verheffen. Een vrije trap werd door eerstgenoemde zo subtiel bij de tweede paal neergelegd dat Ousmane het wonder leerde kennen om met het hoofd zijn tweede pareltje langs de verbouwereerde Huizense goalie te knikken.
Grote vreugde en penalty’s in het verschiet. Want in de resterend tijd werd er niet meer gescoord. Maar het leidende trio had de instructies van de KNVB beter in het snotje dan menig deskundige langs de kant. Want in plaats van elfmeters, diende er nog 30 minuten verlenging aan deze boeiende maar toch wel vermoeiende strijd te worden geplakt. Kleine Cri voorspelde het al toen hij op het podium van het voetbalgala tot Amstelveens talent van het jaar werd gelauwerd en hij in alle bescheidenheid opmerkte “dat wij fitter zijn dan hunnieâ€. En zo oogde het ook in de slopende verlenging: de onverzettelijkheid van Bordeauxrood bleek concurrentie van de vermoeidheid beter aan te kunnen dan de tegenstander. Maar het moet gezegd: fraaier en gevaarlijker werd het aan AMVJ zijde allemaal ook niet meer. Totdat in de laatste verlenging Antonie de Leeuw die door coach Maurice extra in de spits was ingebracht vlak voor tijd de tijd vond om zich deze middag ook al als supersub onsterfelijk te maken door nummer drie in het Huizense netje te prikken. Dat hij ongeschonden uit de kluwen maatjes is gekomen mag ook een wonder heten, maar toen even later de scheids een einde aan het spul maakte was er toch een klein wondertje aan de in dat opzicht rijke historie van AMVJ toegevoegd: het overigens sportieve AH werd erlebnislos een illusie armer en door de onverzettelijke teamspirit van Ben, Sander, Bram, Mark, Thomas, Dirk, Jeffrey, Daan, Chris, Erik, Sonko, Wieger, Oscar en Anthony onverrichter zake naar Huis(zen) terug gestuurd. Nog één wondertje tegen Marken te gaan, mannen!
Maar nu al: mijn virtuele hoed diep af voor jullie!
Dirk
