….zeiden coach Maurice en ondergetekende met een licht kreupele ondertoon tegen elkaar een uurtje voor de wedstrijd van Bordeauxrood tegen een door zicht op een periodetitel vast nog Zeer Overwinning Beluste tegenstander uit (jawel) Z(uid) O(ost) B(eemster).
Want dat laatste kon nou niet echt worden gezegd over de uitstraling die de eigen discipelen de voorbije weken hadden geëtaleerd.
Na de moeizame maar verdiende drie punten tegen het bungelende Hellas Sport lonkte immers nog een competitietoetje voor Eén waar de ware liefhebber best nog een keertje diep ademhalen, fanatiek trainen en een tikkie zelfbeheersing in het kantelen met de pols voor over zou hebben gehad.
Maar daar leek het bij de boys, tot lichte zorg van hun immer gedreven coach, op geen stukken na naar. Toegegeven: de verleidingen om vrijwel pauzeloos los te gaan waren dan ook aanzienlijk. Eerst met Ajax officieus de koninginnenacht in; vervolgens de dag van het Oranje charme offensief onverdroten doorfeesten tot en met toiletpotgooien aan toe; het echte kampioenschap van Rood en Wit op woensdag en als klap op de vuurpijl de burgemeester uitfluiten op donderdagse huldiging van koning Frank en zijn onderdanen.
Logisch dat je van de jeugdige Mauricemeute niet kunt eisen dat ze al die uitdagingen laten schieten en er een weekje klooster voor over zouden hebben gehad om zich een beetje deugdelijk voor te bereiden op het toch niet onbelangrijke potje tegen ZOB.
Maar aan de gedecimeerde opkomst op de donderdagtraining (om van de dinsdag maar niet te spreken) en de hier en daar nog wat troebele blikjes kon wel worden afgeleid dat de Mokumse geneugten er behoorlijk op lichaam en geest hadden ingehakt.
Voeg daar aan toe dat de afwezigenlijst bepaald niet meer op een postzegel genoteerd kon worden en de kop van dit artikeltje zal geen verwondering meer mogen wekken.
Immers Jonne “Gorbatsjov†Seriese al niet meer meegerekend moest coach Maurice nog eens vijf vaste basisspelers door backpacking (1), fotoshooting (1), blessures (2) en gele kaartkoning (1) missen en dat maakte de voorpret er niet simpeler op. Maar aan de andere kant en het is hier al meer gememoreerd: de selectie is dit jaar evenwichtiger en in de breedte aanzienlijk sterker op geworden. En dat betaalde zich deze zaterdag volledig uit.
Bovendien was er van enig restant landerigheid of gelatenheid in het kleedruim al niks meer te merken en ook de voor mij zo profetische warming up zag er toch behoorlijk veelbelovend uit.
Maar dat deze ploeg er in deze pot vanaf de aftrap zo hartstochtelijk voor zou gaan was Zonder Overdrijven Bewonderenswaardig.
Er werd misschien niet altijd even gepolijst gebald, maar de inzet van elke acteur was van een super hoog karaat en het was haast ontroerend om te zien hoe – met faire middelen- voor elke meter werd gestreden. Onder leiding van doorgewinterde kanjers als aanvoerder Mark Schol en de werkelijk formidabel opererende en sleurende Jimmy Jansen werd de eerste helft een genot om naar te kijken.
En omdat ook ZOB zo af te toe van zich deed horen ontspon zich een lekker gevecht dat stevig was maar nooit echt ontspoorde.
Afgemeten aan de mogelijkheden was het niet onverdiend dat Eén niet ver voor rust loon naar werken kreeg en na en soepele aanval met de 1-0 van back (!) Sander van Dam mocht gaan rusten.
Maar niet nadat er heelaas alweer een stevige blessure in mijn boekje te noteren viel.
De nog niet zo lang herstelde Bram “Boesoe†Vreugdenhil moest na een half uurtje met een kapotte hamstring zijn backplek afstaan aan debutant Oscar van der Wiele. (die de klus trouwens overnam alsof hij al het hele seizoen mee had gedaan; hulde Ossie!)
Na de rust ging het gevecht om de punten onverdroten door met een nu iets minder sterk Eén en een dreigender maar nimmer bijtende tegenstander. Echt zorgelijk werd het dus niet voor het doel van Kiepie, maar met het oog op de komende tijd toch wel weer toen ook Jimmy Jansen met een aanzienlijke blessure Leon van Fraayenhove zijn debuut in Eén mocht laten maken.
Ondanks een paar mogelijkheden lukte het de AMVJ spitsen Boertje en Sonko maar niet om de score verder op te voeren. Ook niet toen zo’n twintig minuten voor tijd ZOB door een tweede geel met tien man kwam te staan. Het had tot het laatste fluitsignaal van de stevig fluitende scheids nog wel een –overigens geflatteerd- nulletje of vier kunnen worden.
Maar de 1-0 zege was er eentje om gezien de omstandigheden apetrots op te zijn. En dat waren coach Maurice en met hem alles wat Bordeauxrood een goed hart toedraagt dan ook. En al helemaal toen de uitslagen van de andere velden binnendruppelden. Zo zorgde de stunt die Amstelveen Heemraad tegen AFC uithaalde ervoor dat de zege op ZOB nog meer glans krijgt. Want ik kan nu Zonder Overdrijven Beweren dat de promovendus AMVJ officieel is toegelaten tot de nacompetitie. En wat daar weer kan allemaal kan gebeuren “Zal Ons Benieuwen….†sprak een blije coach Maurice tegen een niet minder opgetogen
Dirk
