Hollandse velden, waar vind je ze nog? In een tijd van steeds meer oprukkend kunstgras of vreemde onpersoonlijke sportcomplexen. In ’s Graveland, gemeente Hilversum, was vandaag weer zo`n typisch Hollands veld gevonden. Een `mooie` traditionele en ruime houten kantine, in door bomen omgeven velden. De herfstkleuren: rood/bruin, kwamen goed uit in het vage herfstzonnetje. Het veld was, natuurlijk, echt groen gras en eigenlijk ook wel passend in deze ongecompliceerde context: behoorlijk hobbelig. Het energieke en jonge team van AMVJ stak er in dat opzicht een beetje schril tegen af. Hoewel het mooie bordeauxrode shirt en de in die kleur teruggekeerde kousen wel weer goed bij deze setting paste.
Vandaag waren we te gast bij Olympia ’25, een laagvlieger in de competitie. Ze hadden goed naar de ranglijst gekeken en wisten dat koploper AMVJ een geduchte tegenstander was. De kracht van AMVJ en de reserve van Olympia maakten het speelveld in het begin van de wedstrijd klein. De eerste twintig minuten domineerde AMVJ en speelden ze de bal goed rond. Net toen de trouwe fans dachten dat het misschien wel eens een moeilijke middag zou worden maakte Milo met een bekeken bal in de hoek de 0-1. Een mooie beloning voor deze waardevolle en vaak stijlvolle verdediger. Samen met Tim vormt hij een uiterst solide maar vooral voetballend sterk centrum van de verdediging. In het vervolg van de eerste helft verloor onze A1 iets meer de grip op de wedstrijd maar uit een corner scoorde Jesper met een prima kopstoot. Weer een doelpunt en beloning voor een back; dat zegt genoeg over de sterkte in de breedte van dit team. Een paar minuten voor tijd scoorde Olympia dat eerder al een paar keer gevaarlijk uitbrak. Het was een, vanuit AMVJ-oogpunt, ongelukkig doelpunt. Een mislukte voorzet die bij de tweede paal binnen viel, Clemens kon er weinig aan doen.
1-2 bij rust en wat ontevredenheid in de kleedkamer bij de onzen. Maar zie, na rust was er eigenlijk geen vuiltje meer aan de lucht. Ted scoorde al snel de 1-3, meer een voorzet dan een schot gaf hij na afloop eerlijk toe, maar hij telde even goed en ook voor Ted was dit, sorry als ik wat eentonig word, een verdiende beloning voor zijn inzet. Daarmee was de wedstrijd gespeeld. De thuisclub kon de discipline en concentratie niet meer opbrengen en kwam ook simpelweg tekort. Helaas leidde dat af en toe tot onnodig harde overtredingen vooral een tackle op de enkels van Nick S. had zeker met geel bestraft moeten worden. Maar ook hier ging AMVJ goed mee om, Gijs maakte het karwei in het tweede bedrijf helemaal af door er nog twee in te leggen. 1-5 een goede overwinning en solide teamprestatie!
