En er zijn af en toe van die wedstrijden, dan zit het tegen…
De voortekenen waren niet goed. Veel afwezigen (andere afspraken; Gijs/Erik, blessures: Abel en ziekte: Max) en ondanks alle goede voornemens schiet het twee keer trainen er voor velen steeds mee bij in. Bovendien kwam juist nu, middels CSW, een op het oog sterke tegenstander op bezoek. Gelukkig waren een aantal ‘mannen’ van de A2 bereid om voor aanvulling te zorgen zodat bij de aftrap toch dertien spelers op en rond het veld stonden. In de warming up bleek Laurens echter, net als bij de training, toch niet helemaal fit. Hij probeerde het later nog wel even maar dat was van korte duur. Zo moest er qua opstelling geïmproviseerd worden, terwijl juist de vaste spelpatronen nog een verbeterpunt zijn.
AMVJ kwam door al die onrust en het zoeken in het begin van de wedstrijd wat meer op eigen helft terecht, een ongewoon beeld, zeker gezien de laatste wedstrijden. Maar het was niet helemaal nadelig. De verdediging hield stand en Clemens keepte rustig en foutloos. Ted en Daan kregen voorin zo veel meer ruimte dan anders, aangevuld door Idriss die ook vandaag weer veel liep en erg dynamisch was. De eerste de beste kans van AMVJ was meteen raak, na een kwartier ongeveer 1-0 door Daan. Daarmee was CSW even van de wijs en kwam de wedstrijd meer in evenwicht. AMVJ toonde nogmaals zijn scorend vermogen toen Tim uit een harde lage voorzet de 2-0 binnen schoot. Nog diezelfde helft profiteerde Daan als echt spits feilloos van een van de weinige fouten van de verdediging van de gasten. Iets te hard ingrijpen van Milo binnen de eigen zestien bracht CSW nog wel terug in de wedstrijd, Clemens was kansloos op de penalty. Ruststand 3-1, het leek een comfortabele stand.
De tweede helft kan voor AMVJ kort omschreven worden als rommelig. Binnen vijftien minuten was de voorsprong verdwenen en stond het 3-3, de krachten en het overleg vloeiden weg. Op zich niet vreemd, de wedstrijd had (weer) een hoog tempo, de tegenstander zat er bovenop en beschikte ook over frissere wissels. Dit terwijl op het einde bij AMVJ drie jongens van de A2 in het veld stonden die daarvoor al de volle negentig minuten hadden gespeeld. Haye, Gilles en Sam viel absoluut niets te verwijten, integendeel zij speelden goed en vol overgave. De laatste twintig minuten ging alles zo’n beetje mis, een ongelukkige penalty tegen, Milo een niet te onderschatten schakel achterin viel met een behoorlijke blessure uit en Tim liep tegen een gele kaart aan waardoor de thuisploeg ook nog met een mannetje minder kwam te spelen. Om toch nog een goed resultaat te halen nam AMVJ alle risico en werd achterin een op een gespeeld, het mocht niet baten, het werd uiteindelijk 3-5, in geen goede maar wel een enerverende wedstrijd.
Gebrek aan inzet en de wil om te winnen was bij AMVJ ook het probleem niet, wat weer hoop geeft voor de toekomst. Meer ingespeeld en met meer vastigheid is het zeker niet onmogelijk en onrealistisch om in de uitwedstrijd voor de winst te gaan tegen CSW, wat in het prille begin van de competitie lijkt op een concurrent voor de titel.
Waar ik eerder onze oosterburen citeerde, kom ik nu uit bij onze zuiderburen: ‘het is nog niet gedaan’!
