zaterdag 17 september 2011: sv DIOS D3 – AMVJ D1 2-7 (1-2) Aflevering twee van deze D1 in dit mooi begonnen seizoen speelde zich al weer mijlenver van het eigen, zo vertrouwde Loopveldgras af. Nu waren onze matadoren te gast in Nieuw Vennep bij het gezellige sv DIOS (Doelen Is Ons Streven) tijdens heel wat voetbalgunstigere weersomstandigheden dan een week terug. Onder het genot van een oer-onpartijdige scheidsrechter ontspon zich een alleraardigst potje voetbal, waarbij alras duidelijk werd dat AMVJ deze middag de bovenliggende partij zou zijn. Met de bij iedere voorwaartse aktie levensgevaarlijke Antonie in de spits, geflankeerd door de revelatie op rechtsbuiten en uitblinker deze middag, Matt, en op links door de altijd snelle en op uitbraken loerende Mees, stichtte AMVJ aanvankelijk het meeste gevaar. De tegenstander speelde frank en vrij en wij trapten nogal eens in de buitenspelval die zij telkenmale opwierpen; totdat Antonie er dan toch een keer te snel vandoor was en oog in oog met de keeper de bal beheerst binnen knalde: 0-1. Bij de eerste de beste kans van DIOS was het dan gelijk 1-1, doordat de enthousiaste en keihard werkende voorstopper Jim de bal heel ongelukkig maar knalhard achterwaarts over de kansloze Max in het doel kopte. Gelukkig liet D1 zich niet afleiden van de missie waaraan het deze middag was begonnen; nog voor de pauze liet de man met het harde schot, Kelyn, de welverdiende 2-1 optekenen na de zoveelste sterke aanval van AMVJ. Zelf meegenomen limonade en water in de rust, en daarna een wat sterker aandringend DIOS dat D1 zowaar bij tijd en wijle onder druk wist te zetten. Maar de attente Sidney en het voortouw nemende Oscar op rechts, met op linksachter afwisselend de uitstekende Leon en de onpasseerbare Sil, smoorden veel DIOS-aanvallen in de kiem, en anders was er weer de betrouwbare sluitpost Max die soeverein kon ingrijpen. Het middenveld ondertussen, met op rechts Kelyn en links de overal opduikende balafpakker Kamael, centraal aangestuurd door spelmaker Dean, stuurde uiteindelijk Matt weg op rechts, op wiens voorzet Antonie de belangrijke 1-3 kon scoren. Hoogtepunt van de wedstrijd volgde toen Matt een verbeten duel uitvocht met de DIOS-linksback, die in een schouderduwduel Matt opzij zette, maar luttele seconden later in een identieke situatie in Matt zijn meerdere moest erkennen, waarna Matt de keeper kansloos liet staan: 1-4. Tussen neus en lippen miste Kelyn nog een strafschop (of liever gezegd: had de keeper van DIOS zijn gloriemomentje met een uitstekende safe!) en kwam er opeens de 2-4 uit de lucht vallen, maar geen toeschouwer die werkelijk dacht dat het nog spannend kon gaan worden. Tenslotte was het moegestreden DIOS en maatje te klein en voerden Kelyn, Mees en Antonie de stand nog even op tot de uiteindelijke, totaal niet geflatteerde 2-7. Dus met 6 punten uit 2 duels doen onze mannen het heel goed in de derde klasse. Na afloop tekende coach in de kleedkamer op dat enkelen vonden dat er niet zo goed was gevoetbald… Het siert weliswaar de mens om nooit als vanzelfsprekend tevreden te zijn met de eigen prestatie, maar met 7-2 winnen is gewoon goed gedaan, hoor!!!!
