Uit de kop boven deze impressie zullen trouwe lezers direct het vermoeden krijgen dat Bordeauxrood het ook deze middag op de thuisbasis tegen het erg lastige ZOB niet heeft weten te redden. En dat klopt dan ook. Want als er verloren wordt heb ik de neiging om met cryptische headers potentiële lezers de lust tot verder lezen te ontnemen.
Ook nu was er net als veertien dagen geleden tegen Beursbengels sprake van een tegenvallende ouverture door Twee dat tegen de reserves van ZOB een 3-0 voorsprong moeiteloos vermoeid weggaf om in ieder geval nog met 1 punt van de dit keer hobbelige, zandovergoten Loopveld mat te stappen.
En Eén deed het déjà vue daarna nog eens dunnetjes over door de hoofdmacht van de ZOB-bers alle punten mee naar Zuid Oost Beemster te laten nemen. En dat voor het overgrote deel van deze fel gestreden maar verder binnen alle perken van het fatsoen blijvende voetbalpot tegen 10 man. Want spits van ZOB met no.9 mocht van de secuur degelijke scheids van dienst Jansen al na een kwartiertje met twee keer geel zijn sportieve Jansen en Tilanus gaan omruilen voor het weekend kloffie.
Na een overigens redelijk veelbelovende start van AMVJ zijde waarbij de toen nog 11 van de tegenstander de grootste moeite hadden om zich de Bordeauxrode horzels van het lijf te houden. Alleen was in die korte periode al wel duidelijk geworden dat scoren ook vandaag weer geen gemakkelijke opgaaf zou worden. Dat werd de wedstrijd zelf daarna ook niet.
Sinds de illustere Joris van den Bergh zijn in ieder geval qua titel beroemde boek schreef, zijn “de mysterieuze krachten in de sport†tot een axioma verheven in wedijverende omgevingen. Zo ook vanmiddag op het Loopveld.
Want door het vroege wegzenden van hun maatje kregen de volgelingen van coach Bart Hoogland de fysieke en mentale “over my dead bodyâ€- kick, die bij de discipelen van coach Hans Schakel omgekeerd evenredig verdween. Het leek vaak of niet ZOB maar AMVJ met een mannetje minder speelde. Stug verdedigend en met messcherpe aanvallen via de lange haal oogde ZOB niet alleen gretiger, maar was het ook veel gevaarlijker dan het best goedwillende maar slordig opererende en kansarme AMVJ.
Teveel Bordeauxrood postbodevoetbal van achteruit werd door de grijsblauwe muur haast achteloos ontregeld en van daaruit via pijlsnelle omschakelingen in veel dreiging omgezet. Een te ver doorgevoerde en met balverlies bestrafte postbezorging werd door zo’n aanval gevolgd. Daarin vertolkte de behendige snelheid van ZOB nummer 7* een zo briljante bijrol dat een van zijn collega’s vrij baan kreeg om de gasten op een niet eens onverdiende 0-1 te zetten. * met de toepasselijke naam: van Wonderen
Nadat diezelfde no.7 met een paar “cornerrijpe†inworpen de aarzelend ingrijpende AMVJ defensieven al een paar keer angstige momenten had bezorgd, had hij zelf al voor de rust het pleit vrijwel definitief kunnen beslechten als hij in zijn uppie doorgebroken niet net de verkeerde kant van de paal had gekozen.
Nu bleef er nog hoop dat de rust het onrustige Eén een beetje tot bezinning had kunnen brengen. En dat leek er na de herstart ook wel op. Alle energie werd op de aanval gezet en de tegenstander moest verder en verder terug. Alleen: echt gevaarlijk werd het vrijwel nooit voor de vijandelijke veste, die overigens degelijk werd bewaakt door een bekwaam tijdrekkende sluitpost.
Wat AMVJ ook probeerde, tot een klein aantal minuten voor tijd bleef de hatelijke 0-1 op het bord. Maar die werd er ten leste toch nog afgepoetst toen Mark Schol een terecht wegens hands toegekende pingel rustig verzilverde.
Bordeauxrood rook blijkbaar de kans op meer en bleef onstuimig maar ook een tikkie risicovol drukken. Maar het fit ogende tiental van ZOB gaf niet af en bevrijdende trappen naar voor zorgden in the dying seconds plots weer voor panische toestanden in de AMVJ defensie.
En dan doen opnieuw de mysterieuze krachten in de sport de rest van het karwei: een onnodig weggeven ingooi, alweer tot cornerverte gepromoveerd door kwelgeest no.7. , balletje tegen de deklat, apathische (doel)verdedigers, die stilletjes toekijken hoe zij een nog hatelijker 1-2 eindstand weggeven en zo de 10 opponenten (waaronder hun uitblinkende no.7) met 3 punten een lekkere terugreis naar het bierfeest in de ZOB kantine gunnen.
Samenvattend: 10 ZOB = 7 +3! En daarmee is alles over deze gruizige AMVJ zaterdag gezegd door
Dirk
